Read nynorsk 1938 Salomos ørdtøke 26 Bible Online

Salomos ørdtøke 26 - nynorsk 1938 bible

Salomos ørdtøke 26

¹Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver æra for ein dåre.

²Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.

³Svepa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar!

⁴Svara ikkje dåren etter hans dårskap, so du ikkje sjølv skal verta lik han!

⁵Svara dåren etter hans dårskap, so han ikkje skal tykkja han sjølv er vis!

⁶Den som sender bod med ein dåre, han høgg føtene av seg, han lyt tola låk medferd.

⁷Visne heng føtene på den lame, so og ordtak i munnen på dårar.

⁸Lik den som legg ein stein i slyngja, er den som gjev ein dåre æra.

⁹Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.

¹⁰Ein meister fær alt i stand, men den som leiger ein dåre, er lik den som leiger ein som fer framum. /[12]

¹¹Lik hunden som vender att til si eiga spya, er ein dåre som kjem att med dårskapen sin.

¹²Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for han.

¹³Letingen segjer: Det er ei løva på vegen, ei løva i gatone.

¹⁴Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.

¹⁵Den late stikk si hand i fatet, men idest ikkje taka henne upp til munnen att.

¹⁶Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.

¹⁷Lik ein som triv i øyro på framumfarande hund, er den som ryk upp i sinne for tretta som ikkje kjem han ved.

¹⁸Lik ein galen mann som kastar brandpilar og skyt og drep,

¹⁹er ein mann som hev svike venen sin og segjer: Eg gjorde det berre på gaman.

²⁰Når veden tryt, so sloknar elden, og når baktalaren er burte, stoggar tretta.

²¹Som kol vert til glør, og som ved nører eld, so kveikjer kranglaren kiv.

²²Baktalar-ord er som lostemat, og dei sig ned i inste hjarta.

²³Som sylvglasering på ei leirskål er brennande lippor når hjarta er vondt.

²⁴Med lippone skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.

²⁵Gjer han seg blidmælt, so tru han ikkje! For sju slag styggedom bur i hans hjarta.

²⁶Hataren dyl seg i svik, men hans vondskap ter seg i folkemugen.

²⁷Den som grev ei grav, skal stupa nedi, og den som velter upp ein stein, skal få han yver seg att.

²⁸Ei ljugartunga hatar dei som ho hev krasa, og den sleipe munnen valdar fall.