Read nynorsk 1938 Salomos ørdtøke 27 Bible Online

Salomos ørdtøke 27 - nynorsk 1938 bible

Salomos ørdtøke 27

¹Rosa deg ikkje av morgondagen, for du veit ikkje kva dagen ber i fang!

²Lat ein annan rosa deg og ikkje din eigen munn, ein framand og ikkje dine eigne lippor!

³Stein er tung, og sand veg mykje, men tyngre enn båe er dåreharm.

⁴Vreide er fælsleg, og harm er ein flaum; men kven kann standa seg mot ovund?

⁵Betre er openberrleg refsing enn kjærleik som held seg duld.

⁶Trugne er slag av venehand, men svikefulle uvens kyssar.

⁷Den mette vandar honning, men den svoltne tykkjer alt beiskt er søtt.

⁸Lik ein sporv som flyg ikring burte frå reiret sitt, er ein mann som flakkar um burte frå heimen sin.

⁹Olje og røykjelse gled hjarta, so og ein ven som er vyrk og gjev ærlege råder.

¹⁰Slepp ikkje frå deg din ven og venen åt far din, og gakk ikkje heim til bror din når du er i naud! Ein granne nær attmed er betre enn ein bror langt burte.

¹¹Ver vis, min son, og gled mitt hjarta, so eg kann svara den som spottar meg!

¹²Den kloke ser fåren og gøymer seg; dei urøynde held fram og lyt bøta.

¹³Tak klædi hans, for han hev borga for ein annan, og panta han for framand kvinna skuld!

¹⁴Den som høgmælt signar sin ven um morgonen tidleg, han skal få det tilrekna som ei forbanning. /[13]

¹⁵Si-drop frå taket ein regndag og ei trettekjær kvinna likjest kvarandre.

¹⁶Den som held på henne, held på vind, og høgre handi hans triv i olje.

¹⁷Jarn sliper jarn, og den eine mannen sliper den andre.

¹⁸Den som aktar fiketreet sitt, fær eta frukti av det, og den som er vyrk for herren sin, fær æra.

¹⁹Som andlet speglar seg mot andlet i vatnet, so finn det eine mennesket sitt hjarta att hjå hitt.

²⁰Helheim og avgrunn vert ikkje mette, og menneskeaugo fær aldri nok.

²¹Diglen røyner sylvet og omnen gullet, og ein mann vert røynd etter det han rosar.

²²Um du støyter dåren i morteren med støytaren i hop med gryni, so vik ikkje dårskapen frå han for det.

²³Du bør vita grant korleis sauene dine ser ut; syt vel for buskapen din!

²⁴For velstand varer ikkje æveleg, og ikkje ei kruna frå ætt til ætt.

²⁵Når høyet er burte, og håi kjem att, og fjellgras vert sanka i hop,

²⁶då hev du lamb til klæde og bukkar til å kjøpa deg åker for,

²⁷og nøgdi av geitemjølk hev du til mat for deg og ditt hus og til livsupphald for gjentone dine.