Read nynorsk 1938 Salomos ørdtøke 30 Bible Online

Salomos ørdtøke 30 - nynorsk 1938 bible

Salomos ørdtøke 30

¹Ord av Agur Jakeson, framsegni hans. So sa mannen til Itiel, til Itiel og Ukkal:

²Eg er for fåvis til å heita menneske; det er ikkje manns vit i meg.

³Visdom hev eg ikkje lært, eg hev 'kje kunnskap um den Heilage.

⁴Kven for upp til himmelen, og ned att? Kven samla vinden inn i nevane? Kven batt vatnet i eit klædeplagg? Kven sette alle jordheims grensor? Kva heiter han, kva heiter son hans? Du veit det då.

⁵Alt Guds ord er skirt; han er ein skjold for dei som flyr til han.

⁶Legg ikkje noko til hans ord! Elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.

⁷Tvo ting bed eg deg um, neitta meg dei ikkje, fyrr eg døyr:

⁸Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg eta mitt tiletla brød!

⁹Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: Kven er Herren? Eller um eg vart fatig, kunde eg stela og banna namnet åt min Gud.

¹⁰Baktala ikkje ein tenar for hans husbond, elles vil han banna deg, og du fær skuld på deg.

¹¹Det finst ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,

¹²ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ikkje hev tvætta av sitt eige skarn,

¹³ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki! -

¹⁴ei ætt med sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.

¹⁵Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Det finst tri som aldri vert mette, fire som aldri segjer: Nok!

¹⁶Det er helheim og barnlaust morsfang, jordi, som aldri vert mett av vatn, og elden, som aldri segjer: Nok!

¹⁷Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal ramnane ved bekken hakka ut og ørnungar eta upp.

¹⁸Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:

¹⁹Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til ei møy.

²⁰Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: Eg hev ikkje gjort noko vondt.

²¹Under tri skjelv jordi, under fire kann ho ikkje herda:

²²under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,

²³under attergløyma når ho vert gift, og tenestgjenta når ho erver si matmor.

²⁴Det finst fire som er små på jordi og like vel hev fenge ovstor visdom:

²⁵Mauren er ikkje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren;

²⁶fjellgrevlingane er eit folk med liti kraft, og endå byggjer dei seg hus i berget;

²⁷grashoppane hev ingen konge, og endå dreg dei alle ut, flokk etter flokk;

²⁸fjorføtla kann du taka med hendene, og endå held ho til i kongeslott.

²⁹Det finst tri som stig med staute steg, og fire hev ei fager gonga:

³⁰Løva, som er ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur for nokon,

³¹hesten med gjord um lendene, bukken, og ein konge i brodden for sitt folk.

³²Hev du fare som ein dåre og gjort deg stor, eller hev du tenkt på vondt, so legg handi på munnen!

³³For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev tretta. /[16]