Read nynorsk 1938 Salomos ørdtøke 6 Bible Online

Salomos ørdtøke 6 - nynorsk 1938 bible

Salomos ørdtøke 6

¹Son min! Hev du borga for næsten din, hev du handtekest med ein framand,

²er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,

³gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på næsten din: Gakk og kasta deg ned for mannen din og gjer ågang på han,

⁴unn ikkje augo dine svevn eller augneloki ein blund,

⁵berga deg som eit rådyr or veidemanns-handi og som ein fugl or fangarvald!

⁶Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!

⁷Han hev ingen hovding eller fut eller herre,

⁸men endå syter han um sumaren for mat og sankar um hausten si føda.

⁹Kor lenge vil du liggja, du leting? Når vil du risa or svevnen?

¹⁰[Du segjer:] Lat meg sova litt til, blunda litt til, leggja hendene i hop ei stund til og kvila!

¹¹Då kjem armodi på deg som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.

¹²Ein skarv, ein illgjerningsmann er den som gjeng ikring med fals i munnen,

¹³som blinkar med augo, skrapar med føtene, gjer teikn med fingrane,

¹⁴som gjeng med meinspel i hjarta, som alltid emnar på vondt og valdar trettor.

¹⁵Difor kjem ulukka dåtteleg på han; brått vert han krasa, og det bid ikkje lækjevon.

¹⁶Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjel:

¹⁷Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,

¹⁸eit hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,

¹⁹den som fer med lygn og vitnar rangt, og den som valdar trettor millom brør.

²⁰Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta ikkje frå deg læra åt mor di!

²¹Bitt dei alltid til hjarta ditt, knyt dei um halsen din!

²²Når du gjeng, skal dei leida deg; når du ligg, skal dei verna deg; når du vaknar, skal dei tala til deg.

²³For bodet er ei lykt og læra eit ljos, og påminningar til tukt er ein veg til livet;

²⁴dei kann vara deg frå vonde kvinnor, frå den sleipe tunga åt framand kvinna.

²⁵Ikkje trå i hjarta etter venleiken hennar, og lat henne ikkje fanga deg med augnekasti sine!

²⁶For skjøkja armar ut ein mann til siste brødleiv, og annanmanns kona fangar ei dyr sjel.

²⁷Kann nokon henta eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?

²⁸Eller kann nokon ganga på glør og ikkje svida føtene?

²⁹So vert det med den som gjeng inn til kona åt næsten; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.

³⁰Vert ikkje tjuven vanvyrd, når han stel og vil sløkkja svolten?

³¹Og vert han teken, lyt han bøta sjufaldt; alt det han eig i sitt hus, lyt han gjeva.

³²Den som driv hor med ei kvinna, er vitlaus; den som vil tyna si sjel, han gjer slikt.

³³Hogg og skjemsla fær han, og skammi hans stryk ingen ut.

³⁴For mannen harmast i åbryskap, og den dag han tek hemn, sparer han ikkje;

³⁵han tek ikkje imot bøter og let seg ikkje blidka, um du gjev han store gåvor.