Read nynorsk 1938 Forkynnaren 3 Bible Online

Forkynnaren 3 - nynorsk 1938 bible

Forkynnaren 3

¹Alt hev si stund, og ei tid er sett for alt tiltak under himmelen.

²Fødast hev si tid og døy hev si tid; planta hev si tid og riva upp det som er planta, hev si tid;

³drepa hev si tid og lækja hev si tid; riva ned hev si tid og byggja upp hev si tid;

⁴gråta hev si tid og læ hev si tid; syrgja hev si tid og dansa hev si tid;

⁵kasta stein hev si tid og sanka stein hev si tid; fangtak hev si tid og halda seg frå fangtak hev si tid;

⁶leita hev si tid og missa hev si tid; gøyma hev si tid og kasta burt hev si tid;

⁷riva sund hev si tid og sauma i hop hev si tid; tegja hev si tid og tala hev si tid;

⁸elska hev si tid og hata hev si tid; ufred hev si tid og fred hev si tid.

⁹Kva vinning fær då den som gjer noko, av strevet han hev med det?

¹⁰Eg såg på den plaga som Gud hev gjeve mannsborni å plagast med.

¹¹Alt hev han laga fagert til si tid; ja, æva hev han lagt i hjarta deira, men so at menneskja ikkje kann skyna til fullnads det verk som Gud hev gjort, frå upphav og til endes.

¹²Eg skyna at dei ikkje hev noko anna godt enn å gleda seg og goda seg so lenge livet varer;

¹³men når ein mann, kven han so er, fær eta og drikka og njota livet for strevet sitt, so er det og ei Guds gåva.

¹⁴Eg skyna at alt det Gud gjer, det varer æveleg; ikkje kann ein leggja noko til, og ikkje kann ein taka noko ifrå. Det hev Gud gjort so, av di me skal ottast han.

¹⁵Det som er, det var alt fyrr, og det som koma skal, det hev og vore fyrr; Gud leitar upp att det framfarne.

¹⁶Framleides såg eg under soli: I domarstolen, der sat gudløysa, og der som rettferdi skulde råda, der rådde gudløysa.

¹⁷Då sa eg med meg sjølv: Gud skal døma både den rettferdige og den gudlause; for hjå han er det sett ei tid for alt tiltak og for kvart verk.

¹⁸Eg sa med meg sjølv: Det er for mannsborni skuld dette hender, so Gud kann prøva dei, og so dei kann sjå at dei i seg sjølve ikkje er anna enn dyr;

¹⁹for lagnaden åt mannsborni er som lagnaden åt dyri, ja, same lagnaden fær dei; som den eine døyr, so døyr den andre, og EIN livsande hev dei alle; menneskja hev ingen fyremun framfor dyri; for alt er fåfengd.

²⁰Alle gjeng til EIN stad; alle er komne av moldi, og alle skal attende til moldi.

²¹Kven veit um åndi åt menneski stig uppetter, og um åndi åt dyri fer ned til jordi?

²²So skyna eg at ingen ting er betre for mannen enn at han gled seg i arbeidet sitt; for det er det gode som han fær; for kven let han få sjå det som skal koma etter han?