Read nynorsk 1938 Forkynnaren 5 Bible Online

Forkynnaren 5 - nynorsk 1938 bible

Forkynnaren 5

¹Ver ikkje for brå med munnen din, og lat ikkje hjarta forhasta seg med å bera fram noko ord for Gud! For Gud er i himmelen og du på jordi; lat difor ordi dine vera få!

²For mykje strev og kav gjev draumar, og av for mange ord kjem dåresvall.

³Lovar du Gud noko, so dryg ikkje med å halda det, for han hev ikkje hugnad i dårar! Haldt det du lovar!

⁴Det er betre at du inkje lovar, enn at du lovar og ikkje held det.

⁵Lat ikkje munnen føra skuld yver lekamen din, og seg ikkje til Guds sendebod: Eg gjorde det uviljande. Kvifor skal Gud harmast på det du segjer, og tyna det hendene dine gjer. /[3]

⁶For med mange draumar fylgjer mykje fåfengd, og like eins med mange ord. Nei, du skal ottast Gud!

⁷Um du ser at fatigmannen vert trælka, og at dei trakkar rett og rettferd under føter i landet, so undrast ikkje på den ting! For den høgsette hev ein høgre til å vakta på seg, og ein som er høgst, vaktar på dei båe tvo.

⁸Og det er i alle høve ein fyremun for eit land at det hev ein konge som folket lyder.

⁹Den som elskar pengar, vert ikkje mett av pengar, og den som elskar rikdom, fær aldri nok; det er fåfengd det og.

¹⁰Di meir gods, di fleire til å tæra på det; og kva gagn hev eigaren av det, anna enn at han fær sjå det?

¹¹Søt er svevnen for arbeidsmannen, anten han et lite eller mykje; men rikmannen fær ikkje sova for mette.

¹²Det finst noko syrgjeleg leidt, som eg hev set under soli: rikdom som eigaren hev gøymt til si eigi ulukka.

¹³Misser han denne rikdomen i eit uhende, og han hev fenge ein son, so vert det inkje att åt han.

¹⁴Slik som han kom ut or morslivet, skal han ganga burt att, so naken som han kom; og for strevet sitt fær han ingen ting som han kunde taka med seg.

¹⁵Det og er syrgjeleg leidt: Plent som han kom, skal han ganga burt; kva vinning hev han då av det at han strevar burt i ver og vind?

¹⁶Attpå et han sitt brød i myrker heile livet, og stor harm lyt han dragast med, og sjukdom og sinne.

¹⁷Høyr no kva eg hev funne godt og fagert: at ein et og drikk og nyt det som godt er for alt strevet som ein mødest med under soli alle dei levedagar som Gud gjev han; for det er det gode som han fær.

¹⁸Og so tidt Gud gjev ein mann rikdom og skattar og gjer han før til å njota godt av det og taka sin lut og gleda seg i strevet sitt, so er det ei gåva frå Gud;

¹⁹for då tenkjer han ikkje so mykje på levedagane sine, av di Gud svarar han med å gjeva han gleda i hjarta.