Read nynorsk 1938 Forkynnaren 7 Bible Online

Forkynnaren 7 - nynorsk 1938 bible

Forkynnaren 7

¹Betre eit godt namn enn god olje, og betre døyande-dagen enn fødedagen.

²Betre å ganga til syrgjehus enn til gjestebodshus; for i syrgjehuset endar kvar manns liv, og den som lever, legg seg det på hjarta.

³Betre gremmelse enn lått; for rett som andletet ser sture ut, er hjarta vel til mods.

⁴Hjarta åt vismenner er i syrgjehus, men hjarta åt dårar er i gledehus.

⁵Betre å høyra skjenn av ein vismann enn høyra song av dårar;

⁶for som klungerris sprakar under gryta, soleis er det når dåren lær; det og er fåfengd.

⁷For urett vinning gjer vismann til dåre, og mutor skjemmer ut hjarta.

⁸Betre enden på ein ting enn upphavet, betre å vera tolmodig enn ovmodig.

⁹Ver ikkje for brå i hugen til å harmast; for harmen bur i barmen på dårar.

¹⁰Seg ikkje: Korleis hev det seg at dei framfarne dagar var betre enn dei som no er? For det er ikkje av visdom du spør um det.

¹¹Visdom er jamgod med ervegods, ja endå gjævare for dei som ser soli;

¹²for ein sit i skuggen av visdomen som i skuggen av rikdom, men fyremunen med kunnskap er at visdomen held eigaren i live.

¹³Sjå på Guds verk! For kven kann beinka det som han hev gjort krokut?

¹⁴På ein god dag skal du vera i godlag; og på ein vond dag skal du tenkja på at Gud hev gjort den og, likso vel som hin, so menneskja ikkje skal finna noko etter seg. /[6]

¹⁵Alt hev eg set i mitt fåfengde liv: Mang ein rettferdig gjeng til grunns trass i si rettferd, og mang ein ugudleg lever lenge trass i sin vondskap.

¹⁶Ver ikkje altfor rettferdig, og te deg ikkje yvervættes vis! Kvifor vil du tyna deg sjølv? /[7]

¹⁷Ver ikkje altfor ugudleg, og ver ikkje ein dåre! Kvifor vil du døy fyre tidi? /[8]

¹⁸Det er godt at du held fast på det eine, men du skal ikkje sleppa det andre heller; for den som ottast Gud, finn ein utveg or alt dette.

¹⁹Visdomen er ei sterkare vern for vismannen enn ti mektige menner i ein by;

²⁰for det finst ikkje eit rettferdig menneske på jordi, som berre gjer godt og aldri syndar.

²¹Akta ikkje heller på alt det som folk segjer, elles kunde du få høyra din eigen træl banna deg!

²²For du veit då med deg sjølv at du og mange gonger hev banna andre.

²³Alt dette hev eg røynt ut med visdom; eg sa: Visdom vil eg vinna, men han er langt burte frå meg endå.

²⁴Det som er langt burte og løynt djupt, djupt nede - kven kann finna det?

²⁵Eg såg meg um, og hugen min stod til å vinna kunnskap og å granska og leita etter visdom og klokskap og å skyna at gudløysa er dårskap, og at dårskapen er vitløysa.

²⁶Då fann eg noko som er beiskare enn dauden: kvinna - ho er eit garn og hjarta hennar ei snara, og hendene hennar er lekkjor; den som tekkjest Gud, slepp ifrå henne, men syndaren vert hennar fange.

²⁷Sjå, dette fann eg ut, segjer preikaren, då eg la det eine i hop med det andre og vilde koma til ei endelykt.

²⁸Det som eg stødt hev leita etter, men ikkje funne, det er: EIN mann hev eg funne millom tusund, men ei kvinna hev eg ikkje funne i heile flokken.

²⁹Berre dette hev eg funne ut, skal du vita, at Gud skapte menneskja som ho skulde vera, men dei søkjer mange krokar.