Read nynorsk 1938 Jesaja 10 Bible Online

Jesaja 10 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 10

¹Usæle dei som gjev urettferdige lover og ferdar ut skriv som er til skade,

²so dei kann trengja småfolk burt ifrå domstolen og rana frå armingane i folket mitt retten deira og gjera enkjor til sitt herfang og plundra dei farlause.

³Men kva vil de gjera på heimsøkjingsdagen, når undergangen kjem langt burtan ifrå? Kven vil de fly til etter hjelp, og kvar vil de gøyma skattane dykkar?

⁴Den som ikkje sig i kne millom fangane, skal falla millom dei drepne. Men med alt dette vender vreiden hans ikkje att, og endå retter han ut handi.

⁵Usæl Assur, mitt vreide-ris! Min harm er staven i handi hans.

⁶Mot eit gudlaust folk sender eg han, eg byd han fara imot eit folk som eg er harm på, so han skal rana og plundra og trakka det ned som saur på gatone.

⁷Men soleis meiner ikkje han, og i sitt hjarta tenkjer han ikkje so. Nei, til å øyda stend hans hug og til å rydja ut folk i mengd.

⁸For han segjer: Er ikkje hovdingane mine kongar alle i hop?

⁹Hev det ikkje gjenge Kalno liksom Karkemis, og Hamat liksom Arpad, og Samaria liksom Damaskus?

¹⁰Liksom mi hand hev nått riki åt dei andre gudane, endå det var fleire og gildare gudebilete der enn i Jerusalem og i Samaria,

¹¹skulde eg ikkje då makta å gjera det same med Jerusalem og gudebileti der som eg hev gjort med Samaria og gudane der?

¹²Men når Herren hev fullført alt sitt verk på Sionsfjellet og i Jerusalem, vil eg heimsøkja Assur-kongen for frukti av hans hjartans ovmod og for trassen i hans stolte augo.

¹³For han segjer: Med mi veldige hand hev eg gjort det og med min visdom, for eg er gløgg. Eg flutte landskili til folkeslag og rana eignelutene deira, og i mitt velde støytte eg ned dei som sat i høgsætet,

¹⁴og handi mi greip etter skattane til folki liksom etter eit fuglereir, og liksom dei samlar egg som fuglane er flogne av, soleis hev eg samla saman alle land på jordi, og det fanst ingen som rørde ein veng eller opna nebben til minste pip.

¹⁵Briskar vel øksi seg mot han som høgg med henne, eller skrøyter sagi seg mot den som sagar? Rett liksom staven skulde svinga den som lyfter han, eller kjeppen lyfta han som ikkje er av tre! /[27]

¹⁶Difor skal Herren, Israels Gud, allhers Gud, senda tærande sott millom hans sterke menner, og under hans herlegdom skal ein eld loga upp som eit brennande bål.

¹⁷Israels ljos skal verta ein eld, og den Heilage i Israel til ein loge, som skal brenna upp og øyda hans tornar og tistlar, alt på ein dag.

¹⁸Og han skal gjera ende på dei gilde skogane og aldehagane hans med rubb og stubb, og det skal ganga som når ein sjukling visnar burt.

¹⁹Dei trei som vert att i skogen hans, skal vera lett teljande; eit barn kann skriva dei upp.

²⁰I den tidi skal leivningen av Israel og dei undankomne av Jakobs hus ikkje lenger lita på han som slo det, men trufast lita på Herren, Israels Heilage. /[28]

²¹Ein leivning skal venda um, leivningen av Jakob, til Gud den veldige.

²²For um so ditt folk, Israel, er som havsens sand, so skal berre ein leivning av det venda um; øyding er fastsett, ein flaum av rettferd. /[29]

²³For øyding og fastsett straffedom let Herren, Israels Gud, allhers Gud, koma yver all jordi.

²⁴Difor segjer Herren, Israels Gud, allhers Gud, so: Folket mitt, du som bur i Sion, ottast ikkje Assur, når han slær deg med kjeppen og lyfter staven sin mot deg, soleis som dei gjorde i Egyptarland!

²⁵For um eit lite bel er harmen min slokna, og min vreide vender seg til deira undergang. /[30]

²⁶Og Herren, allhers Gud, skal svinga ei svepa yver han, liksom då han slo Midian ved Orebsberget; og staven hans skal vera utrett yver havet, og han skal lyfta han sameleis som i Egyptarland.

²⁷I den tidi skal han taka byrdi av herdi di og åket av halsen din, og åket skal brotna for ditt aukande hold. /[31]

²⁸Han kjem mot Ajat, fer gjenom Migron; han let etter seg trènet i Mikmas.

²⁹Dei fer yver skardet. I Geba [segjer dei] vil me halda nattekvild. Rama skjelv, Sauls Gibea flyr.

³⁰Skrik høgt, du Gallims dotter! Lyd etter, Laisa! Arme Anatot!

³¹Madmena flyr, Gebims-buane bergar sitt bu.

³²Alt same dagen stend han i Nob; då svingar han handi mot fjellet til Sions dotter, mot Jerusalemshaugen.

³³Sjå, Herren, Israels Gud, allhers Gud, høgg lauvkruna av med skræmeleg kraft; dei rakvaksne stomnane vert felte, og dei røslege trei sig i bakken.

³⁴Den tjukke skogen vert nedhoggen med øksi, og Libanon fell for den Veldige. /[32]