Read nynorsk 1938 Jesaja 22 Bible Online

Jesaja 22 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 22

¹Framsegn um Synedalen. Kva er på ferd, sidan alt folket ditt hev stige upp på taki? /[58]

²Du bråkande, du ståkande by, du jublande by! Dine falne menner er ikkje slegne med sverd, ikkje drepne i strid.

³Hovdingane dine hev alle saman rømt sin veg, utan bogeskot hev dei vorte fanga. Dei som fanst i deg, hev vorte fanga alle saman, endå dei hadde rømt langt burt.

⁴Difor segjer eg: Sjå burt ifrå meg! Eg lyt gråta sårt. Truga ikkje trøyst på meg for at folket mitt hev vorte tynt!

⁵For ein dag med støkk og nedtrakking og forfjetring kjem frå Herren, allhers Gud i Synedalen; murar vert nedbrotne, og naudrop stig mot fjellet. /[59]

⁶Elam ber pilehus, dreg fram med stridsmenn på vogner og hestfolk, og Kir hev nækt skjoldane. /

⁷Dei fagraste dalane dine vert fyllt med stridsvogner, og hestfolk tek støde framfor portane.

⁸So tek Herren sveipet burt frå Juda. Då ser du deg um etter herbunaden i skoghuset, /[60]

⁹og de ser at Davidsbyen hev mange rivnor, og de samlar upp vatnet i Nedredammen;

¹⁰de tel husi i Jerusalem og de riv ned husi og vil gjera muren traust;

¹¹og imillom båe murane gjer de ein kulp for vatnet frå Gamledammen; men de skodar ikkje upp til han som gjorde dette, og han som longe sidan tenkte det ut, ser de ikkje. /[61]

¹²Herren, Israels Gud, allhers Gud kallar dykk den dagen til gråt og øying, til å raka hovudet og sveipa dykk i syrgjeklæde.

¹³Men her er gleda og gaman, ukseslakting og saueslakting, kjøteting og vindrikking; [dei segjer:] Lat oss eta og drikka, for i morgon døyr me!

¹⁴Men i øyro mine ljomar openberringi frå Herren, allhers Gud: Den syndi fer de ikkje sona so lenge de lever, segjer Herren, Israels Gud, allhers Gud.

¹⁵So segjer Herren, Israels Gud, allhers Gud: Gakk til denne drottseten Sebna, han som stend fyre huset, og seg:

¹⁶Kva hev du her å gjera, og kven hev du her, sidan du her hev hogge deg ut ei grav, du som høgg deg ut ei grav på so høg ein stad, holar deg ut ein bustad i berget?

¹⁷Sjå, Herren skal slengja deg langt av leid, du mann! Han skal rulla deg i hop til ein klump,

¹⁸han skal vinda deg saman til eit nysta og kasta deg som ein ball ut på vidvangen; dit skal du, og der skal du døy, og dit skal dei gilde vognene dine koma, du skamflekk for huset åt herren din!

¹⁹Eg vil støyta deg ned frå romet ditt, og frå posten din skal du verta avjaga.

²⁰Og på den dagen vil eg kalla på Eljakim Hilkiasson, tenaren min,

²¹og eg vil klæda han i din bunad og binda beltet ditt um han og gjeva di makt i hans hender, og han skal vera ein far for dei som bur i Jerusalem og for Juda-huset.

²²Og eg vil leggja lykelen til Davids hus på herdi hans, og når han let upp, skal ingen læsa att, og når han læser att, skal ingen lata upp.

²³Eg vil setja han som ein nabb i ein fast vegg, og han skal verta eit æresæte for farshuset sitt.

²⁴Og dei skal hengja på han heile tyngdi av farshuset hans, renningar og villrenningar, alle småkjeraldi, både fati og alle krukkone. /[62]

²⁵På den dagen, segjer Herren, allhers Gud, skal nabben i den faste veggen losna; han skal ganga av og detta ned, og byrdi som hekk på han, skal krasast; for Herren hev tala.