Read nynorsk 1938 Jesaja 26 Bible Online

Jesaja 26 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 26

¹I den tidi skal dei syngja denne songen i Judalandet: Ein sterk by hev me, frelsa set han til mur og vern.

²Lat upp portane, so eit rettferdigt folk må få ganga inn, eit folk som held fast på sin truskap.

³Den som er hugfast, han let du alltid hava fred; for på deg lit han.

⁴So lit då på Herren allstødt! For i Herren, Israels Gud, hev me eit æveleg berg.

⁵For han hev bøygt ned dei som budde i høgdi, byen som ris so høgt; han støytte han ned, ja støytte han til jordi, slo han ned i moldi.

⁶Føter trakka honom ned, føter av vesalmenner, fet av armingar.

⁷Stigen åt den rettferdige er jamn; du jamnar veg åt den rettferdige.

⁸Ja, på dine domars veg venta me deg Herre; etter ditt namn og ditt minne stunda vår sjel.

⁹Mi sjel lengta etter deg um natti, og åndi i meg leita etter deg. For straks domane dine råmar jordi, lærer jordbuane rettferd.

¹⁰Fær den ugudlege nåde, so lærer han ikkje rettferd; då gjer han urett i det rettvisaste landet, og Herrens høgd ser han ikkje.

¹¹Herre, høgt var handi di lyft, men dei såg det ikkje; dei fekk sjå brennhugen din for folket og vart skjemde; ja, eld øydde uvenene dine.

¹²Herre, du skal hjelpa oss til fred; for alt det me hev gjort, det gjorde du for oss.

¹³Herre, vår Gud! Andre herrar enn du hev rådt yver oss; einast ved deg prisar me namnet ditt.

¹⁴Daude livnar ikkje, daudingar stend ikkje upp; difor heimsøkjer og øydelegg du dei og gjer til inkjes kvart minne um dei. /[69]

¹⁵Du aukar folket, Herre! Du aukar folket og syner deg herleg; du flyt alle grensone åt landet langt ut.

¹⁶Herre, i naudi søkte dei deg; og sende upp stille bøner då refsingi frå deg kom yver dei.

¹⁷Liksom ei kvinna som er med barn, vrid seg og skrik i ridene når ho skal føda, soleis gjekk det oss for din vreide skuld, Herre!

¹⁸Me var med barn, me vreid oss; men då me fødde var det berre vind; frelsa gav me ikkje landet, og det vart ikkje født folk til å bu på jordi.

¹⁹Dine daude skal verta levande, mine lik skal standa upp; vakna og fegnast, de som bur i moldi! For dogg yver grøne urter er di dogg; og jordi gjev daudingane attende til livet.

²⁰Gakk då, mitt folk, inn i kovane dine og lat att dørene etter deg! Gøym deg ein augneblink, til dess vreiden gjeng yver!

²¹For sjå, Herren gjeng ut frå bustaden sin og vil heimsøkja jordbuane, for deira misgjerd skuld, og jordi skal syna fram det blod som er utrent på henne, og ikkje meir dylja sine drepne.