Read nynorsk 1938 Jesaja 3 Bible Online

Jesaja 3 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 3

¹For sjå, Herren, Israels Gud, allhers Gud, tek burt frå Jerusalem og Juda studnad og stav, kvar studnad av brød og kvar studnad av vatn,

²kjempa og stridsmann, domar og profet, spåmann og styresmann,

³femtimanns-førar og kvar høgvyrd mann, rådsherre og handverksmeister og trollkunnig mann.

⁴Og eg skal setja born til styrarar yver dei, og gutehått skal råda yver dei.

⁵I folket skal den eine trælka den andre, kvar mann sin næste; guten skal setja seg upp imot den gamle, fanten mot fagnamannen.

⁶Når då ein mann tek fat på ein annan i huset åt far hans og segjer: Du hev ei kåpa, du skal vera styraren vår, og denne ruinen skal du hava velde yver, /[2]

⁷då skal han svara so: Eg vil ikkje vera lækjar, og i mitt hus er korkje brød eller klæde; de skal ikkje setja meg til styrar yver folket.

⁸For Jerusalem snåvar, og Juda fell, av di dei i ord og gjerd stend Herren imot, dei trassar hans herlegdoms augo.

⁹Sjølve andletssvipen deira vitnar imot dei, og liksom folket i Sodoma talar dei utan dulsmål um syndi si; usæle sjelene deira, for dei valdar seg sjølve ulukka!

¹⁰Seg um den rettferdige at det gjeng han godt! For han skal njota frukti av sine gjerningar.

¹¹Usæl den ugudlege! Han gjeng det ille, og det hans hender hev gjort, skal verta gjort mot han sjølv.

¹²Styrarane yver mitt folk er born, og kvinnor råder yver det. Mitt folk! Førarane dine fører deg vilt, og den vegen du skal fara, hev dei øydelagt.

¹³Herren stig fram og vil føra sak, han stend og vil døma folki.

¹⁴Herren held rettargang med sitt folks styresmenner og hovdingar: De hev gnege vingarden snaud! De hev ran frå fatigfolk i husi dykkar!

¹⁵Korleis kann de trakka ned mitt folk og knasa dei fatige? segjer Herren, Israels Gud, allhers Gud.

¹⁶Og Herren sa: Av di Sions døtter briskar seg og gjeng med bratt nakke og spelar med augo, og gjeng og trippar og ringlar med fotringane sine,

¹⁷so skal Herren gjera kruna skurvut på Sions døtter, og Herren skal nækja deira blygsla.

¹⁸På den dagen tek Herren frå dei all stasen deira: Fotringane og solene og halvmånane, /[3][4]

¹⁹øyredobbone og armbandi og sløri,

²⁰hovudpryda og fotkjedone og belti og lukteflaskone og amulettane,

²¹signetringane og naseringane,

²²høgtidsbunadene og kåpone og kasteplaggi og pungane,

²³speglane og dei fine serkene og huvone og florsløri. /

²⁴Og det skal verta illtev i staden for balsam, reip i staden for belte, fleinskalle i staden for krusa krullor, trong sekk i staden for vid kåpa og svidmerke i staden for venleik.

²⁵Mennene dine skal falla for sverd, og kjempone dine i striden.

²⁶Og portane hennar græt og læt, og snaudplundra sit ho på marki. /[5]