Read nynorsk 1938 Jesaja 30 Bible Online

Jesaja 30 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 30

¹Usæle dei trassige born, segjer Herren, dei som fullfører råd som ikkje er frå meg, og gjer avtale utan min Ande, so dei legg synd til synd,

²dei som fer av stad til Egyptarland og hev ikkje rådspurt meg - dei vil finna vern hjå Farao og søkja livd i skuggen av Egyptarland.

³Men Faraos vern skal verta dykk til skam, og livdi i skuggen av Egyptarland til skjemd.

⁴For fyrstane deira er komne til Soan, og sendebodi deira kjem radt til Hanes; /[81][82]

⁵alle vert dei til skammar ved eit folk som ikkje gagnar dei, som ikkje er til hjelp og ikkje til bate, men berre er til skam og skjemd.

⁶Framsegn um dyri som dreg mot sud. Gjenom eit land med naud og trengsla, der løva og løvemor, hoggorm og fljugande seraform hev heimen sin, fører dei eigedomen sin på asenrygg og skattane sine på kamelkrugg til eit folk som ikkje gagnar dei.

⁷Aldri nokon gong vil Egyptarland hjelpa; difor kallar eg det: storskrytaren som sit still.

⁸Gakk no inn, skriv det på ei tavla medan dei ser på, og teikna det inn i ei bok, so det kann vera for komande dagar, for alltid, til æveleg tid!

⁹For det er eit trassigt folk, ljugarborn, born som ikkje vil høyra Herrens lov,

¹⁰som segjer til sjåarane: De skal ikkje sjå, og til profetane: De skal ikkje skoda for oss det som rett er; tala smeikjande til oss, skoda synkvervingar,

¹¹vik burt frå vegen, tak ut av stigen, få Israels Heilage burt frå augo våre!

¹²Difor segjer Israels Heilage so: Etter di de hev vanda dette ordet, og set dykkar lit til vald og krokvegar og studt dykk på slikt -

¹³difor skal denne misgjerdi verta dykk som ein falleferdig mole som skyt seg lenger og lenger fram på ein høg mur, til dess muren brått, i ein augneblink, brotnar ned og vert krasa.

¹⁴Han vert krasa liksom ein krasar krusty, som ein slær sund utan skånsel, so det millom molane ikkje finst eit brot til å henta eld med frå gruva eller ausa vatn med av brunnen.

¹⁵For so sa Herren, Israels Gud, Israels Heilage: Dersom de vender um og held dykk stille, skal de verta frelste; i stilla og i tillit skal dykkar styrke vera. Men de vilde ikkje.

¹⁶De sa: Nei, på hestar vil me fljuga - difor skal de fly - og på snøggføtte dyr vil me rida - difor skal forfylgjarane dykkar vera snøgge.

¹⁷Eit tusund skal røma for trugsmål frå ein mann; berre fem mann trugar, skal de røma til dess dykkar leivning er lik ei flaggstong på toppen av eit fjell og eit merke på ein haug.

¹⁸Difor biar Herren med å vera dykk nådig; og difor held han seg langt burte i det høge med si miskunn mot dykk; for Herren er doms Gud; sæle er alle dei som biar på han!

¹⁹For du folk som bur på Sion, i Jerusalem, du må ikkje gråta meir; han vil vera deg nådig når du ropar um hjelp; når han høyrer det, svarar han deg.

²⁰Herren skal gjeva dykk trengsels-brød og fengsels-vatn, og då skal lærarane dine ikkje meir løyna seg, men augo dine skal sjå lærarane dine, /[83]

²¹og når du vik av til høgre eller til vinstre, skal øyro dine høyra det ordet bak deg: Dette er vegen, gakk på den!

²²Og du skal halda for ureint sylvplatone på dine utskorne bilete og gyllingi på ditt støypte bilete; du skal kasta det burt som skitne fillor; ut med deg! skal du segja til det.

²³Då skal han gjeva regn for sædet som du sår i jordi, og brød av grøda på jordi, og det skal vera både kraftigt og saftigt; den dagen skal bufeet ditt beita på ei vid eng.

²⁴Og uksane og asni som arbeider jordi, skal eta salta blandingsfôr, som vert kasta med skufl og kastegreip.

²⁵Og på kvart høgt fjell og på kvar høg bakke skal det vera bekker, straumar av vatn, på den store slaktedagen, når tårni fell.

²⁶Og måneljoset skal verta som solljoset, og solljoset skal verta sju gonger klårare, som ljoset for sju dagar, den dagen då Herren lækjer skaden som folket hans hev fenge, og bind um såret av slaget det fekk.

²⁷Sjå, Herrens namn kjem langt burtanfrå, brennande er vreiden hans, og tung er røyken som stig upp; lippone hans svell av harm, og tunga hans er som øydande eld,

²⁸og vreide-pusten hans er som ei yverfløymande å som når til halsen; han vil sælda heidningfolki i tyningssåldet og leggja eit beisl i munnen åt folki til å leida dei vilt.

²⁹Dykkar song skal ljoda som i den natti då høgtidi vert innvigd, og det skal vera hjartans gleda, som når de gjeng med fløytespel upp til Herrens fjell, til Israels berg. /[84]

³⁰Og Herren skal lata si veldige røyst ljoda og syna sin nedfarande arm i brennande harm og øydande eldsloge, storm og støyteregn og hagl.

³¹For røysti åt Herren skal Assur verta forfærd, han som slær med kjeppen.

³²Og kvar gong staven som Herren etter si rådgjerd let falla på han, fer ned, skal det ganga fyre seg med klang av trummor og citarar, og gong på gong skal han lyfta sin arm og strida imot han.

³³For ei brandtuft er longe tilbudd; for kongen og er ho tilbudd, djup og vid; bålet hennar hev eld og ved i mengd; lik ein svovelstraum set Herrens ande det i brand.