Read nynorsk 1938 Jesaja 33 Bible Online

Jesaja 33 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 33

¹Usæl du tynar som ikkje sjølv hev vorte tynt, og du ransmann som ingen hev rana ifrå! Når du er ferdig med å tyna, skal du sjølv verta tynt; når du hev slutta med å rana, skal andre rana frå deg.

²Herre, ver oss nådig! På deg biar me; ver armen vår kvar morgon, ja vår frelsa i nauds tid.

³For torerøysti rømer folki; når du reiser deg, vert heidningane spreidde.

⁴Fengdi dykkar vert sanka, liksom skavaren sankar; liksom engsprettone spring, spring dei etter det. /[89]

⁵Upphøgd er Herren, for han bur i det høge; han fyller Sion med rett og rettferd.

⁶Trygge tider skal koma for deg, ein fullnad av frelsa, av visdom og kunnskap; otte for Herren skal vera skatten åt det. /[90]

⁷Høyr, løvekjempone deira skrik der ute, fredsbodi græt sårt. /[91]

⁸Ålmannvegane er aude, ferdafolk er der ikkje meir - han hev brote pakti, vanvyrdt byane; ikkje vyrdt noko menneske. /[92][93][94]

⁹Landet visnar og sjuknar burt; Libanon stend skjemd og visnar; Saron er som den aude mark, og Basan og Karmel rister lauvet av seg.

¹⁰No vil eg standa upp, segjer Herren, no vil eg reisa meg, no vil eg ikkje sitja i ro lenger.

¹¹De skal ganga umhender med strå og føda halm, dykkar frøsing er ein eld som skal øyda dykk.

¹²Og folkeslag skal verta brende til kalk, dei skal likjast avskoren klunger som vert uppbrend med eld.

¹³Høyr, de som er langt undan, kva eg hev gjort og kjenn min styrke, de som er nær!

¹⁴Syndarar skjelv på Sion, skjelte hev teke dei gudlause: Kven kann bu ved ein øydande eld? Kven kann bu ved ævelege bål?

¹⁵Den som ferdast i rettferd og talar det som rett er, den som vanvyrder det ein vinn med urett og vald, den som held sine hender frå å taka mutor, stappar øyro att og vil ikkje høyra på blodråd, og som let augo att og vil ikkje sjå på det som vondt er,

¹⁶han skal bu på høge stader, fjellborger er hans vern; sitt brød fær han, vatnet tryt ikkje for han.

¹⁷Augo dine skal skoda kongen i hans herlegdom, dei skal sjå eit vidsveimt land.

¹⁸Hjarta ditt skal tenkja på redsla: Kvar er han som skreiv upp? Kvar er han som vog pengane? Kvar er han som talde tårni?

¹⁹Det ville folket skal du ikkje meir sjå, folket med det vande målet som ein ikkje kann skyna, med den stamande tunga som ein ikkje kann tyda.

²⁰Sjå på Sion, byen for våre høgtidsstemnor! Augo dine skal i Jerusalem sjå ein trygg bustad, eit tjeld som ikkje vert flutt; pålane vert aldri upprykte, og snorene slitnar aldri sund.

²¹Men der skal me hava Herren, den veldige, i staden for breide åer og elvar; ingi rorskuta skal fara der, og ikkje noko veldigt langskip.

²²For Herren er domaren vår, Herren er vår lovgjerar, Herren er kongen vår, han skal frelsa oss.

²³Slakke heng togi dine, dei evlar ikkje stydja mastri, dei held ikkje seglet utspana - då vert herfang bytt i mengd, jamvel dei lame ranar og plundrar. /[95]

²⁴Og ingen ibuar skal segja: Eg er sjuk. Folket som bur der, hev fenge si misgjerd forlati.