Read nynorsk 1938 Jesaja 40 Bible Online

Jesaja 40 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 40

¹Trøysta, trøysta mitt folk, segjer dykkar Gud.

²Tala mildt til Jerusalem og ropa til henne at striden hennar er enda, at skuldi hennar er kvitta, at ho hev fenge av Herrens hand tvifelt for alle sine synder.

³Høyr! Det er ein som ropar: Bryt i heidi veg for Herren! Jamna til i øydemarki gata for vår Gud!

⁴Kvar ein dal skal hevjast, kvart fjell og kvar haug skal ægjast, bakkut land skal verta slett, og hamrane verta til flatland.

⁵Herrens herlegdom skal te seg, og alt kjøt skal få sjå det, for Herrens munn hev tala.

⁶Høyr! Det er ein som segjer: Ropa! Og ein annan svarar: Kva skal eg ropa? - Alt kjøt er gras, og all dess herlegdom som blom på marki.

⁷Graset turkar burt, blomen visnar når Herrens ande blæs på det; ja, i sanning, folk er gras.

⁸Graset turkar burt, blomen visnar, men ordet frå vår Gud stend æveleg ved lag.

⁹Stig upp på høge fjellet, du Sion, fagnadbod! Lat røysti ljoma sterkt, Jerusalem, du gledebod! Lat ljoma, reddast ikkje! Seg det til Judas byar: Sjå, der er dykkar Gud!

¹⁰Sjå, Herren, Israels Gud, kjem med velde, og hans arm råder; si løn fører han med seg, og hans vederlag gjeng fyre han.

¹¹Som ein hyrding skal han gjæta sin buskap; han skal sanka lambi i armen og bera dei ved barmen, og lambsauene skal han leida.

¹²Kven hev mælt vatnet i sin love og spanna yver himmelen og samla jordmoldi i skjeppa og vege fjell på vekt og haugane i vektskåler?

¹³Kven hev mælt Herrens Ande, og kven gjev han råd og lærdom?

¹⁴Kven samrådde han seg med, so han gav han skyn og lærde han rette vegen og gav han kunnskap og viste han vegen til visdom?

¹⁵Nei, folki er som ein drope på eit spann, dei er rekna som dust i ei vektskål; øylandi er som det fjomet han føykjer. /[104]

¹⁶Libanon er for lite til ved, og dyri der er ikkje nok til brennoffer.

¹⁷Som inkje er alle folki for han, han reknar dei for tome inkjevetta.

¹⁸Kven vil de då likna Gud med? Kva bilete vil det setja ved sida?

¹⁹Gudebiletet, det støyper meisteren, og gullsmeden gyller det og støyper sylvkjedor til det.

²⁰Den som ikkje hev råd til slik ei gåva, han vel seg tre som ikkje morknar; han leitar upp ein kunnig meister til å laga eit bilete som stend stødt.

²¹Skynar de ikkje? Høyrer de ikkje? Er det ikkje kunngjort dykk frå fyrste stund? Hev de ikkje skyna grunnvollane åt jordi?

²²Det er då han som sit høgt yver jordkringen, og dei som der bur, er som grashoppar; det var han som breidde ut himmelen som ein florduk og spana han ut som eit tjeld til å bu i;

²³hovdingar gjer han til ingen ting, domarane på jordi til inkjevetta;

²⁴knapt er dei planta, knapt er dei sådde, knapt hev stomnen deira røtt seg i jordi, fyrr han andar på dei, og dei turkast upp, og ein storm føykjer dei burt som strå.

²⁵Kven vil de då likna meg med, so eg skulde likjast han? segjer den Heilage.

²⁶Lyft dykkar augo mot høgdi og sjå: Kven hev skapt alle desse? Det er han som fører heren deira ut i fastsett tal, som nemner dei alle på namn; so stor er hans kraft, so veldig hans styrke at det vantar ikkje ein.

²⁷Kvifor vil du segja, Jakob, og tala so, Israel: Min veg er løynd for Herren, og min rett kjem burt for min Gud?

²⁸Veit du det ikkje, eller hev du ikkje høyrt det? Herren er ein æveleg Gud, han hev skapt den vide verdi; han vert ikkje trøytt, han vert ikkje mod; hans vit kann ingen grunda ut.

²⁹Han gjev den trøytte kraft, og den maktlause gjev han stor styrke.

³⁰Gutar vert trøytte og mode, og unge karar lyt snåva.

³¹Men dei som ventar på Herren, fær ny kraft; lyfter vengene som ørnar; dei spring og trøytnar ikkje, dei gjeng og mødest ikkje.