Read nynorsk 1938 Jesaja 48 Bible Online

Jesaja 48 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 48

¹Høyr dette, de av Jakobs hus, de som er nemnde med Israels-namnet og hev runne or Judas kjelda, de som sver ved Herrens namn og prisar Israels Gud - men ikkje med sanning og rett!

²For dei kallar seg etter den heilage byen, og dei lit på Israels Gud, han som heiter Herren, allhers Gud. /[123]

³Dei fyrste hendingar hev eg forkynt for lenge sidan, or min munn gjekk dei ut, og eg kunngjorde dei; brått sette eg dei i verk, og dei kom. /[124]

⁴For di eg visste at du er hard, at nakken din er ei jarnsén, og panna di av kopar,

⁵So forkynte eg deg det for lenge sidan, kunngjorde deg det fyrr det kom, so du ikkje skulde segja: Gudebiletet mitt hev gjort det, mitt utskorne eller støypte bilete hev laga det so.

⁶Du hev høyrt det; no kann du sjå det alt i hop! Og de, må de ikkje sanna det? No heretter kunngjer eg deg noko nytt, dulde ting, som du ikkje hev visst um.

⁷No fyrst er det skapt og ikkje fyrr, og du hadde ikkje høyrt det fyrr i dag, so du ikkje skulde segja: Det visste eg!

⁸Du hev korkje høyrt eller visst det eller fyrr fenge øyra upp for det; for eg visste at du er utru og hev heitt ‘fråfallen’ frå morslivet.”

⁹For mitt namn skuld er eg tolug, og for mi æra skuld tøymer eg meg og sparer deg, so du ikkje skal verta utrudd.

¹⁰Sjå, eg reinsar deg, men ikkje som sylv, eg prøver deg i lidings-omnen. /[125][126]

¹¹For mi skuld, for mi skuld gjer eg det; for kor skulde eg tola at namnet mitt vert vanhelga? Og mi æra gjev eg ingen annan.

¹²Høyr på meg, Jakob, og du Israel, som eg hev kalla! Eg er Gud, eg er den fyrste, og eg er den siste med.

¹³Mi hand hev og grunnfest jordi, og mi høgre hand spana himmelen ut; so snart eg kallar på dei, stend dei der båe.

¹⁴Kom saman alle og høyr: Kven av dei hev kunngjort dette? - Han som Herren elskar, skal fullføra hans vilje mot Babel og syna hans makt mot kaldearfolket. /[127][128]

¹⁵Eg, eg hev tala; eg hev og kalla han, eg hev late han koma, og han hev lukka på ferdi.

¹⁶Kom hit til meg, høyr dette! Frå upphavet hev eg ikkje tala i løyndom; frå den tid det kom, då var eg der. Og no hev Herren, Israels Gud, sendt meg og sin Ande. /[129][130]

¹⁷So segjer Herren, utløysaren din, Israels Heilage: Eg er Herren din Gud, som lærer deg å gjera det som er deg til gagn, som leider deg på vegen du skal ganga.

¹⁸Å, vilde du lyda på mine bod! Då vart din fred som elvi, og di rettferd som havsens bylgjor;

¹⁹då vart di ætt som sanden, og di livsfrukt som sandkorni; ættenamnet vart aldri utrudt eller utsletta for mi åsyn.

²⁰Drag ut or Babel, fly frå kaldearane! Forkynn dette, fortel det med fagnadrop, spreid det ut til verdsens ende, seg: Herren hev løyst ut sin tenar, Jakob!

²¹Dei tyrstar ikkje; gjenom øydemark fører han dei, vatn or berget let han strøyma åt dei; han kløyver berget, og vatnet renn.

²²Dei ugudlege hev ingen fred, segjer Herren.