Read nynorsk 1938 Jesaja 57 Bible Online

Jesaja 57 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 57

¹Den rettferdige set livet til, og ingen legg seg det på hjarta, og gudlege menner vert rivne burt, men ingen ansar at den rettferdige vert riven burt fyrr ulukka kjem.

²Han gjeng inn til fred; dei kviler på sine lægje dei som gjekk vegen sin beint fram.

³Men kom her hit, de trollkjerringborn, du ætt av horkar og skjøkja!

⁴Kven hev de til låtteløgje? Kven geipar de åt og retter ut tunga? Er de ikkje sjølve brots-ungar, ei ljugarætt?

⁵De som brenn av lystnad ved terebintone, under kvart eit grønt tre, de som slaktar born i dalane, i skortor og skard!

⁶Håle steinar i bekken er din deil; dei, ja, dei er din lut; for dei og rende du drykkoffer ut og bar matoffer fram - skulde eg vera nøgd med det? /[140]

⁷På høge og store fjell reidde du lega di; der og steig du upp og ofra slaktoffer.

⁸Og bakum døri og dørskia sette du ditt minnesmerke; du snudde ryggen til meg, klædde av deg og steig upp, gjorde lega di breid og tinga med dei; du lika å liggja med dei, du såg deira skam. /[141][142]

⁹Du drog til kongen med olje, og du kom med mange angande salvar, du sende dine bod langt burt, og du steig djupt ned, radt til helheimen.

¹⁰Um du enn vart trøytt på den lange ferdi, so sa du ikkje: Eg gjev meg yver! Du fann ny kraft i di hand, difor vart du ikkje veik.

¹¹Kven var du redd og ottast, sidan du gav deg burt i lygni og ikkje tenkte på meg og ikkje la deg det på hjarta? Er det ikkje so: Eg hev tagt i lange tider, difor ottast du ikkje meg?

¹²Eg vil kunngjera di rettferd og dine verk, og dei kann ikkje hjelpa deg.

¹³Når du skrik, so lat avgudsflokken din berga deg! Nei, ein vind skal føykja dei alle burt, ei vindgufs taka dei med seg; men den som flyr til meg, skal erva landet og få til eiga mitt heilage berg.

¹⁴Og det skal verta sagt: Brøyt, brøyt, jamna veg! Tak kvar støytestein burt frå vegen åt mitt folk!

¹⁵For so segjer han som er høg og upphøgd, han som tronar æveleg og heiter “Heilag”: I det høge og heilage bur eg, og hjå den som er broten og nedbøygd i åndi

¹⁶For eg trettar ikkje til æveleg tid, og eg er ikkje stødt og stendigt harm; for då laut åndi ormektast for meg, dei sjeler som eg hev skapt.

¹⁷Eg harmast for Israels syndige hækna og slo han, eg løynde mi åsyn og var harm, og han fylgde i fråfall sin hjartans veg.

¹⁸Hans vegar hev eg sett, og no vil eg lækja han, eg vil leida han og gjeva han og hans syrgjande trøyst.

¹⁹Herren skaper frukt av lippor; fred, fred for fjerr og nær, segjer han, og eg lækjer han. /[143]

²⁰Men dei ugudlege er som det bårande havet; det kann ikkje halda seg stilt, og bylgjone rotar upp skarn og søyla.

²¹Dei ugudlege hev ingen fred, segjer min Gud.