Read nynorsk 1938 Jesaja 8 Bible Online

Jesaja 8 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 8

¹Og Herren sa til meg: Tak deg ei stor tavla og skriv på henne med vanleg skrift: Brå-herfang, snøgg-ran!

²Og eg vil taka meg pålitande vitne: presten Uria og Sakarias Jeberekjason.

³Og eg gjekk inn til profetkona, og ho vart umhender og fekk ein son. Og Herren sa til meg: Kalla han Maher-Sjalal, Hasj-Bas! /[20]

⁴For fyrr guten kann segja far og mor, skal dei bera rikdomane i Damaskus og herfanget frå Samaria fram for Assur-kongen.

⁵Og Herren tala framleides til meg og sa:

⁶Av di dette folket vanvyrder Siloahvatnet, som renn so stilt, og gleder seg med Resin og Remaljasonen,

⁷sjå, difor let Herren koma yver dei det stride og veldige vatnet frå elvi - Assur-kongen og all hans herlegdom - og ho stig yver alle trømane og fløymer yver alle strendene sine. /[21]

⁸Ho trengjer seg inn i Juda, fløder yver og kjem veltande og når folk til halsen, og med sine utbreidde venger fyller ho ditt land, so vidt som det er, Immanuel!

⁹Bråka berre, de folkeslag! De skal like fullt verta forfærde. Lyd etter, alle land langt burte! Bu dykk til strid! De skal like fullt verta forfærde.

¹⁰Legg upp råder! Dei skal like fullt verta til inkjes. Gjer avtale! Han skal ikkje få framgang! For med oss er Gud. /[22]

¹¹For so sa Herren til meg då handi hans greip meg med makt, og han vara meg imot å gagna same vegen som dette folket:

¹²De skal ikkje kalla samansverjing alt det som dette folket kallar samansverjing, og ikkje ottast og ikkje skjelva for det som det ottast.

¹³Nei, Herren, allhers Gud, skal de halda heilag, han skal de ottast, og for han skal de skjelva.

¹⁴Og han skal verta ein heilagdom, og ein støytestein og ein bergstabbe til fall for båe Israels hus, ei snare og eit reip for Jerusalems-buane.

¹⁵Og mange av dei skal snåva og falla og skamslå seg, sitja fast i snara og verta fanga.

¹⁶Legg vitnemålet umbunde og ordet forsigla i hjarta til læresveinane mine!

¹⁷Eg vil venta på Herren, han som no løyner si åsyn for Jakobs hus; på han vil eg vona.

¹⁸Sjå, eg og borni som Herren hev gjeve meg, me er til teikn og varsel i Israel frå Herren, allhers Gud, som bur på Sionfjellet.

¹⁹Men når dei segjer til dykk: Søk til daudingmanarane og spåmennene, som kviskrar og mullar, so svara: Skal ikkje eit folk søkja til sin Gud? Skal ein søkja til dei daude for dei levande?

²⁰Til ordet og til vitnemålet! - Segjer dei ikkje soleis, det folket som ingen morgonrode hev, /[23]

²¹so skal dei flakka um i landet plaga og hungrande, og i sin hunger skal dei harmast og banna sin konge og sin Gud. Dei skal skoda upp,

²²og dei skal skoda ned på jordi; men sjå, der er naud og natt og myrker og angest; ut i svarte natti er dei drivne.