Read nynorsk 1938 Jesaja 9 Bible Online

Jesaja 9 - nynorsk 1938 bible

Jesaja 9

¹For det skal ikkje alltid vera myrker i det landet som no er i våde. I den tidi som gjekk, let han vanære koma yver Sebulons- og Naftalilandet, men i framtidi skal han lata det koma til æra - vegen attmed havet, landet på hi sida til Jordan, heidningkrinsen. /[24][25]

²Det folket som ferdast i myrkret, skal sjå eit stort ljos; yver dei som bur i daudeskuggelandet, skal ljoset stråla.

³Du aukar folket som du fyrr ikkje gav stor gleda; dei gled seg for di åsyn, som ein gled seg i kornskurden, som ein frygdar seg når herfang vert utskift.

⁴For det tunge oket, kjeppen til ryggen deira, staven åt drivaren deira, hev du brote sund, liksom på Midians-dagen.

⁵Ja, kvar ein støvel som stauka i stridsgny, og kvar blodsulka klædnad skal brennast og verta mat åt elden.

⁶For eit barn er oss født, ein son er oss gjeven, og herreveldet kviler på hans herdar, og han heiter under, rådgjevar, veldig Gud, æveleg fader, fredsfyrste.

⁷So skal herredømet verta stort og freden utan ende yver Davids kongsstol og yver riket hans; det skal stydjast og haldast uppe med rett og rettferd, frå no og til æveleg tid. Brennhugen i Herren, allhers Gud, skal gjera dette.

⁸Eit ord hev Herren sendt mot Jakob, og det skal slå ned i Israel.

⁹Og heile folket skal merka det, Efra'im og Samaria-buane, som i storlæte og hjartans ovmod segjer:

¹⁰Tiglmurar hev ramla ned, men me skal byggja upp att med hoggen stein; morbærtre er felte, men me skal setja sedertre i staden.

¹¹Difor gjev Herren Resins uvener makt yver dei og væpnar fiendane deira, /[26]

¹²syrarane framantil og filistarane attantil og dei et upp Israel med gløypande gap. Med alt dette vender vreiden hans ikkje att, og endå retter han ut handi.

¹³Men folket vende ikkje um til han som slær det, og Herren, allhers Gud, søkjer dei ikkje.

¹⁴Difor høgg Herren både hovud og hale av Israel, palmegrein og sev, alt på ein dag.

¹⁵Styresmann og storkar er hovudet, og ein profet som lærer lygn, er halen.

¹⁶Og dei som fører dette folket, fører vilt, og dei av folket som let seg leida, gjeng til grunns.

¹⁷Difor gleder Herren seg ikkje yver ungdomane deira og hev ikkje medynk med dei farlause og enkjone; for alle saman so er dei gudlause og gjer vondt, og kvar munn talar dårskap. Men med alt dette vender vreiden hans ikkje att, og endå retter han ut handi.

¹⁸For gudløysa brenn som eld; ho øyder torn og tistel og kveikjer i tjukkaste skogen, so han gjeng upp i høge kvervlar av røyk.

¹⁹Ved harmen til Herren, allhers Gud, stend landet i loge, og folket vert til føda for elden; den eine sparer ikkje den andre.

²⁰Dei høgg til høgre og hungrar endå, dei glefser til vinstre og vert ikkje mette; kvar og ein et holdet av sin eigen arm.

²¹Manasse et Efra'im og Efra'im Manasse; og båe tvo til saman er imot Juda. Men med alt dette vender vreiden hans ikkje att, og endå retter han ut handi.