Read nynorsk 1938 Jeremia 10 Bible Online

Jeremia 10 - nynorsk 1938 bible

Jeremia 10

¹Høyr det ordet Herren hev tala til dykk, Israels hus!

²So segjer Herren: Ven dykk ikkje til vegen åt heidningane, og reddast ikkje himmelteikni, endå um heidningane reddast dei!

³For dei seder folkeslagi hev, er fåfengd. Dei høgg eit tre i skogen, og treskjeraren lagar det til med øksi;

⁴med sylv og gull pryder dei det, med naglar og hamar fester dei det, so det ikkje skal stupa.

⁵Som ei svarva sula er dei ting som vert laga, og dei kann ikkje tala; ein lyt bera dei, for dei kann ikkje ganga! Ikkje ottast dei! For dei kann ikkje gjera vondt, og å gjera godt hev dei heller ikkje makt til.

⁶Ingen er din like, Herre! Du er stor, og namnet ditt er stort ved ditt velde.

⁷Kven skulde ikkje ottast deg, du folke-konge! Det sømer seg; for millom alle vismenner hjå folki og i alle deira rike er ingen din like.

⁸Men alle saman er dei uvituge og dårar. Ei fåfengeleg læra! Tre er det, /[18]

⁹sylvplator, førde frå Tarsis, og gull frå Ufas, eit verk av ein treskjerar og av gullsmed-hender; klednaden deira er av blått og raudt purpur, eit verk av hage kunstmenner er dei alle.

¹⁰Men Herren er Gud i sanning; han er ein levande Gud og ein æveleg konge; for hans vreide bivrar jordi, og heidningfolki herder ikkje å standa for hans harm.

¹¹So skal de segja til dei: Dei gudar som ikkje hev gjort himmel og jord, dei skal kverva burt frå jordi og ikkje finnast under himmelen. /[19]

¹²Han skapte jordi med si kraft, han grunnfeste heimen med sin visdom og spana ut himmelen med sitt vit.

¹³Med sin toredun fær han vatni i himmelen til å dura, han let eim stiga upp frå enden av jordi, sender eldingar med regn og fører vind ut or gøymslone sine.

¹⁴Klumsa stend kvar ein mann og hev ikkje vit på det, skjemmast lyt kvar ein gullsmed av sitt utskorne bilete; for dei støypte bileti hans er berre lygn, det er ingi ånd i dei.

¹⁵Dei er berre fåfengd, eit verk til å hæda; den tid dei vert heimsøkte, er det ute med dei.

¹⁶Men han som er Jakobs arvlut, er ikkje lik dei; for det er han som hev skapt alt, og Israel er hans odelsætt; Herren, allhers Gud, er namnet hans. /[20]

¹⁷Sanka godset ditt utor landet, du som bur i kringsette byar! /[21]

¹⁸For so segjer Herren: Sjå, denne gongen vil eg slengja burt dei som bur i landet, og trengja dei so dei skal få kjenna det.

¹⁹Eie meg for eit slag eg hev fenge! Ulækjande er mitt sår! Men eg segjer: Ja, dette er ei plaga som eg lyt bera.

²⁰Tjeldet mitt er øydelagt, og alle tjeldtogi mine er avslitne; borni mine er farne frå meg og er ikkje lenger til; det er ingen som heretter kann reisa tjeldet mitt og hengja upp tjelddukane mine.

²¹For hyrdingane var uvituge og søkte ikkje Herren; difor for dei ikkje visleg åt, og heile hjordi deira vart spreidd.

²²Høyr, ein bodskap! Sjå, han kjem, og ein stor dun frå landet i nord, og Judabyane skal gjerast til ei audn, til eit sjakal-bøle.

²³Eg veit, Herre, at menneskja ikkje sjølv råder for sin veg, og at gangande mann ikkje hev makt til å styra sine steg.

²⁴Refs meg, Herre, men med måte, ikkje i din vreide, so du ikkje skal gjera meg liten og arm!

²⁵Renn harmen din ut yver heidningane, som ikkje kjenner deg, og yver dei ætter som ikkje kallar på namnet ditt! For dei hev ete upp Jakob, ete han upp og gjort ende på han, og bustaden hans hev dei lagt i øyde.