Read nynorsk 1938 Jeremia 9 Bible Online

Jeremia 9 - nynorsk 1938 bible

Jeremia 9

¹Å um hovudet mitt var vatn, og auga mitt ei tårekjelda! Då skulde eg gråta dag og natt yver dei som er drepne i folket mitt.

²Å um eg i øydemarki hadde eit herbyrge for ferdafolk! Då skulde eg skiljast med folket mitt og fara burt frå dei; for alle saman er dei horkarar, ein flokk av svikarar.

³Dei spenner tunga som ein boge til lygn, og ikkje på ærleg vis hev dei vorte sterke i landet, men frå vondt til vondt hev dei gjenge fram, og meg kjenner dei ikkje, segjer Herren.

⁴Vara dykk, kvar og ein for sin ven, og lit ikkje på nokon bror! For kvar ein bror er ein stor-svikar, og kvar ein ven fer med baktale.

⁵Kvar og ein svik sin ven, og sanning talar dei ikkje; dei hev lært si tunge upp til å tala lygn, dei hev mødt seg ut med meinkrokar.

⁶Du bur midt i svik; i sitt svik vil dei ikkje kjenna meg, segjer Herren.

⁷Difor segjer Herren, allhers Gud, so: Sjå, eg vil smelta dei og prøva dei; for kva anna skulde eg gjera, slik som mitt folks dotter er?

⁸Tunga deira er ei drepande pil, svik talar ho; med munnen talar dei venleg med næsten sin, men i hjarta legg dei snara for han.

⁹Skulde eg ikkje heimsøkja dei for slikt? segjer Herren; skulde mi sjel ikkje hemna seg på slikt eit folk?

¹⁰Yver fjelli vil eg setja i med gråt og låt og yver beitemarkene i heidi med eit syrgjekvede; for dei er avsvidne, so ingen ferdast der, og ferauting høyrer ein ikkje; både fuglane i lufti og dyri hev flytt og fare burt.

¹¹Og eg vil gjera Jerusalem til steinrøysar, til sjakal-bøle, og byane i Juda vil eg gjera til ei audn, so ingen bur i dei.

¹²Den mann som er vis, han skyne dette, og den som Herrens munn hev tala til, lat han kunngjera det: Kvifor er landet lagt i øyde? Kvifor er det avsvide som ei øydemark, so ingen ferdast der?

¹³Og Herren sa: Sidan dei vende seg frå lovi mi, som eg la fram for dei, og ikkje høyrde på meg og ikkje levde etter henne, /[17]

¹⁴men fylgde sitt harde hjarta, og fylgde Ba'alane, soleis som federne deira hadde lært dei,

¹⁵difor segjer Herren, allhers Gud, Israels Gud, so: Sjå, eg gjev dette folket malurt å eta og eitervatn å drikka,

¹⁶og eg vil spreida dei heidningfolk som dei ikkje kjende, korkje dei sjølve eller federne deira, og eg vil senda sverdet etter dei, til dess eg fær tynt dei.

¹⁷So segjer Herren, allhers Gud: Gjev gaum og kalla på syrgjekvendi at dei må koma, og send bod til dei kunnige kvinnone at dei må koma

¹⁸og skunda seg og setja i eit syrgjekvede yver oss, so tåror kann trilla utor augo våre og augneloki våre vassfljuga.

¹⁹For frå Sion høyrer ein omen av syrgjesong: Å, kor øydelagde me er! Me hev vorte ovleg vanæra; for landet laut me fly av di dei hev brote ned våre bustader.

²⁰Ja, høyr, de kvinnor, Herrens ord, lat øyra dykkar taka imot ordet frå hans munn, og lær døtterne dykkar syrgjesong, og den eine lære hi syrgjekvede!

²¹For dauden stig upp i vindaugo våre, kjem inn i slotti våre, han vil rydja ut småborni på gata og ungdomane på torgi.

²²Seg: So segjer Herren: Manneliki skal liggja som møk på marki og som kornband etter skurdfolket, og ingen samlar dei upp.

²³So segjer Herren: Den vise rose seg ikkje av visdomen sin, og den sterke rose seg ikkje av styrken sin, den rike rose seg ikkje av rikdomen sin!

²⁴Men den som vil rosa seg, han rose seg av di han er vitug og kjenner meg, at eg er Herren, som gjer miskunn, rett og rettferd på jordi; for i sovore hev eg hugnad, segjer Herren.

²⁵Sjå, dei dagar skal koma, segjer Herren, då eg vil heimsøkja alle umskorne som er u-umskorne.

²⁶Egyptarland og Juda og Edom og Ammons-borni og Moab og alle med rundklypt hår som bur i øydemarki, vil eg heimsøkja; for alle heidningefolki er u-umskorne, og heile Israels hus er u-umskore på hjarta.