Read nynorsk 1938 Esekiel 16 Bible Online

Esekiel 16 - nynorsk 1938 bible

Esekiel 16

¹Herrens ord kom til meg, og det lydde so:

²Menneskeson! Minn Jerusalem um styggedomen sin

³og seg: So segjer Herren, Israels Gud: Ditt upphav og di ætt er frå Kana'anitarlandet; far din var ein amorit, og mor di ei hetitkvinna.

⁴Då du kom åt verdi, gjekk det soleis til: Den dagen du vart fødd, skar dei ikkje navlestrengen din, dei tvo deg ikkje rein med vatn, gneid deg ikkje inn med salt og reiva deg ikkje med reivar.

⁵Ikkje eit auga tykte synd i deg, so dei gjorde noko slikt med deg og viste deg miskunn; men du vart fødd, av di dei ikkje vilde at du skulde leva.

⁶Då gjekk eg framum deg og såg deg der du låg og sprala i ditt blod, og eg sa til deg: Du som ligg der i blodet ditt, lev! Ja, eg sa til deg: Du som ligg der i blodet ditt, lev!

⁷Til mange tusund, som blomar i eng, gjorde eg deg, og du voks og vart stor og nådde den høgste venleik; brjosti vart faste, og håret ditt voks. Men du var naki og berr.

⁸So gjekk eg framum deg og såg deg, og sjå, di tid var komi, elskhugstidi; då breidde eg kappa mi yver deg og løynde blygsli di, og eg svor deg truskap og gjorde pakt med deg, segjer Herren, Israels Gud, og du vart mi.

⁹So tvo eg deg med vatn og skylde blodet av deg og salva deg med olje.

¹⁰Eg klædde deg i rosesauma ty og hadde på deg skor av takasskinn og batt på deg eit fint hovudlin og sveipte deg i silke.

¹¹Eg prydde deg med prydnadsting og gav deg armband på hendene og kjeda um halsen.

¹²Eg sette ein ring i nosi di og øyreringar i øyro dine og ei ovgild kruna på hovudet ditt.

¹³So prydde du deg med gull og sylv, og klædnaden din var av fint linty og silke og rosesauma ty; fint mjøl og honning og olje fekk du til mat, og du vart ovende fager og ei høveleg dronning.

¹⁴Du vart namngjeti millom folki for din venleik; for han var fullkomen av di eg hadde prydt deg so vent, segjer Herren, Israels Gud.

¹⁵Men du leit på din venleik og dreiv hor i tillit til di namnfrægd, og du auste ut din hordom yver kvar og ein som gjekk framum; han fekk njota venleiken din.

¹⁶Du tok klædi dine og gjorde deg spreklute tjeld på offerhaugane og dreiv hor der; slikt må ikkje koma på og ikkje henda.

¹⁷Du tok dine gilde prydnadsting, gullet og sylvet mitt, som eg hadde gjeve deg, og gjorde det karmannsbilete og dreiv hor med dei.

¹⁸Du tok dine rosesauma klæde og hadde på dei, og min olje og min røykjelse sette du fram for dei.

¹⁹Brødet mitt som eg hadde gjeve deg, finmjølet og oljen og honningen som eg gav deg til mat, det sette du fram åt dei til godange, so langt gjekk det, segjer Herren Gud, Israels Gud.

²⁰Du tok sønene og døtterne dine, som du hadde født åt meg, og ofra dei til mat åt dei. Var det då ikkje nok at du dreiv hor,

²¹sidan du jamvel slakta borni mine og gav dei burt - let dei ganga gjenom elden for dei?

²²Og i all styggedomen din og hordomen din kom du ikkje i hug dine ungdomsdagar, då du var naki og berr og låg og sprala i ditt blod.

²³Og etter all denne vondskapen din - usæl, usæl vere du! segjer Herren, Israels Gud -

²⁴bygde du det ein kvelving og gjorde deg ein offerhaug i kvar ei gata. /[19][20]

²⁵Attmed kvart eit vegemot bygde du din offerhaug og skjemde din venleik og breidde føtene ut for kvar og ein som gjekk framum, og du dreiv hor stødt og stendigt.

²⁶Du dreiv hor med Egyptarlands-sønene, dine kjøtfulle grannar, og du dreiv på med horelivnaden jamt og samt, so du harme meg.

²⁷Men sjå, då rette eg ut handi mot deg og minka på det som var etla åt deg, og eg let dei som hata deg, få fara med deg som dei vilde - filistardøtterne, som blygdest yver di skjemdarferd.

²⁸Sidan dreiv du hor med Assurs-sønene, av di du ikkje hadde fenge ditt nøgje; du dreiv hor med dei, men endå fekk du ikkje ditt nøgje.

²⁹Og du heldt på og dreiv hor, alt burt til Kaldea, kræmarlandet; men du fekk ikkje ditt nøgje då heller.

³⁰Å, kor vise hjarta ditt var, segjer Herren, Israels Gud, då du gjorde alt dette, slikt som berre ei skamlaus skjøkja gjer,

³¹då du bygde din kvelving attmed kvart eit vegemot og din offerhaug i kvar ei gata. Men du var ikkje som andre skjøkjor, med i du forsmådde skjøkjeløn.

³²Du horkona! I staden for med mannen din held du deg med framande!

³³Alle andre skjøkjor gjev dei løn, men du gav alle elskarane dine gåvor og kjøpte dei til å koma til deg frå alle leider og driva hor med deg.

³⁴Med deg var det reint umsnutt mot det som hender med andre kvende: Du dreiv hor endå ingen laup etter deg, og du gav horeløn, men fekk ingi sjølv; so rangsnudd var du.

³⁵Høyr difor Herrens ord, du horkona!

³⁶So segjer Herren, Israels Gud: For di du sløsa med koparen din og nækte di skam, når du dreiv hor med elskarane dine, og for alle dine avstyggelege avgudar skuld og for blodet av borni dine, som du gav dei /[21][22]

³⁷sjå, difor samlar eg alle elskarane dine, som lika deg so godt, og alle dei du elska, og like eins alle dei du hata - eg vil samla dei mot deg frå alle leider og nækja di skam for dei, so dei fær sjå all di skam.

³⁸Eg vil lata same domen ganga yver deg som yver horkonor og slike som renner ut blod, og eg vil gjera deg til berre blod med min harm og åbryskap.

³⁹Eg vil gjeva deg i deira hender, og dei skal riva ned kvelvingen din og brjota ned offerhaugane dine og draga klædi av deg og taka dine gilde prydnadsting og lata deg liggja der naki og berr.

⁴⁰Og dei skal føra fram ein folkeskare mot deg og steina deg i hel og hogga deg sund med sverdi sine.

⁴¹Dei skal brenna upp husi dine og halda dom yver deg for augo på mange kvinnor; og eg vil gjera ende på horelivnaden din og du skal ikkje få gjeva horeløn meir.

⁴²Soleis vil eg svala min harm på deg, og so skal min åbryskap mot deg kverva, og eg vil halda meg i ro og ikkje harmast lenger.

⁴³Av di du ikkje kom i hug ungdomsdagane dine, men harma meg med alt dette, sjå, difor vil eg og lata di åtferd koma att på ditt eige hovud, segjer Herren, Israels Gud; for hev du ikkje lagt skamløysa attåt all styggedomen din?

⁴⁴Sjå, alle som lagar ordtøke, skal hava dette til ordtak um deg: Som mori, so dotteri.

⁴⁵Du er dotter åt mor di, som vanda mannen sin og borni sine, og du er syster åt systerne dine, som vanda mennene og borni sine; ei hetitkvinna er mor dykkar, og ein amorit far dykkar.

⁴⁶Den store syster di er Samaria med døtterne sine, ho som bur på vinstre handi åt det, og den litle syster di, som bur på vinstre handi, er Sodoma og døtterne hennar.

⁴⁷Du gjekk ikkje på deira vegar og for ikkje med same styggedomen som dei; men berre eit lite bel - so for du berre åt enn dei, på alle dine vegar.

⁴⁸So visst som eg lever, segjer Herren, Israels Gud: Sodoma, syster di, og døtterne hennar hev ikkje fare åt som du og døtterne dine.

⁴⁹Sjå, misgjerningi åt Sodoma, syster di, var ovmod; nøgdi med brød og sutlaus ro hadde ho og døtterne hennar; men armingen og fatigmannen hjelpte ho ikkje;

⁵⁰dei for med storlæte og gjorde det som avstyggeleg var for mi åsyn; difor rudde eg dei burt, fyrst eg såg det.

⁵¹Samaria hev ikkje synda halvt so mykje som du, ho heller; du gjorde mange fleire avstyggelege ting enn dei, so du gjorde systerne dine rettferdige med all styggedomen som du for med.

⁵²Ber då du og di skam, du som hev dømt til bate for systerne dine! Med syndene dine hev du fare styggare åt enn dei, og difor er dei rettferdigare enn du; so skulde du blygjast, du og, og bera di skam, med di du gjer systerne dine rettferdige.

⁵³Men eg vil gjera ende på utlægdi deira, utlægdi for Sodoma og døtterne hennar og for Samaria og døtterne hennar og for dine eigne utlæge midt imillom dei,

⁵⁴so du skal bera di skam og skjemmast av alt det du hev gjort med di du trøystar dei.

⁵⁵Systerne dine, Sodoma og døtterne hennar og Samaria og døtterne hennar, skal atter verta det dei fordom var, og du og døtterne dine skal atter verta det dei fordom var.

⁵⁶Var ikkje Sodoma, syster di, eit uord i munnen din i ovmods-dagane dine,

⁵⁷fyrr vondskapen din vart synberr - liksom i den tidi då dei hædde deg, Syria døtterne og alle som budde der ikring, og filistardøtterne, som svivyrde deg rund ikring?

⁵⁸Din ulivnad og all din styggedom skal du bøta for, segjer Herren.

⁵⁹For so segjer Herren, Israels Gud: Eg vil fara åt med deg etter di eigi åtferd, du som vanvyrde eiden og braut pakti.

⁶⁰Men no vil eg minnast mi pakt med deg i ungdomsdagane dine og gjera ei æveleg pakt med deg.

⁶¹Og du skal minnast di åtferd og skjemmast når du tek imot systerne, både dei som er større enn du, og dei som er mindre enn du, og eg gjev deg dei til døtter, endå dei ikkje høyrer med til di pakt.

⁶²Eg vil gjera mi pakt med deg, og du skal sanna at eg er Herren,

⁶³so du skal minnast di åtferd og blygjast og ikkje lata upp munnen din meir for skam, når eg tilgjev deg alt det du hev gjort, segjer Herren, Israels Gud.