Read nynorsk 1938 Esekiel 24 Bible Online

Esekiel 24 - nynorsk 1938 bible

Esekiel 24

¹Herrens ord kom til meg i det niande året, den tiande dagen i tiande månaden, og det lydde so:

²Menneskeson! Skriv upp åt deg namnet på denne dagen, nett denne dagen! Babel-kongen hev lægra seg mot Jerusalem nett i denne dag.

³Og set fram ei likning for den trassige ætti og seg til dei: So segjer Herren, Israels Gud: Set på gryta, set henne på og slå vatn uppi henne!

⁴Hav kjøtstykki nedi henne, gode stykke alle, lår og bog! Fyll henne med dei likaste mergbein!

⁵Tak det likaste av småfenaden og gjer so eit eldsmål uppunder henne til å koka beini! Lat det fosskoka! Beini nedi henne kokar alt.

⁶Difor segjer Herren, Israels Gud, so: Usæl blodbyen, den rusta gryta, som rusti ikkje hev gjenge av! Tak utor henne stykke for stykke! Det vert ikkje lutkasting um det.

⁷For blodet ho hev rent ut, er der endå; ho hev helt det ut på snaude berget, ho hev ikkje rent det ut på jordi, so moldi kunde løyna det.

⁸Eg vilde sleppa harmen min laus, eg vilde taka hemn; difor let eg blodet koma på snaude berget, so det ikkje skulde verta løyndt.

⁹Difor segjer Herren, Israels Gud, so: Usæl blodbyen! Eg og vil gjera eldsmålet stort.

¹⁰Legg på dugeleg med ved, kveik upp elden! Koka kjøtet møyrt, og lat sodet verta innkoka, so beini vert brende,

¹¹og lat henne standa tom på glørne, so ho vert heit og koparen glodheit, so ureinska kann smelta utor henne og rusti tærast burt!

¹²Eg møddest so sårt med henne men endå gjekk ho ikkje av, denne tjukke rusti. I elden då med rusti hennar!

¹³Ureinska di er ei skam; etter di eg freista å reinsa deg, men du ikkje vart rein, so skal du ikkje verta rein heretter fyrr eg fær døyva min harm på deg.

¹⁴Eg, Herren, hev tala; det kjem, og eg vil setja det i verk; eg let det ikkje ugjort og sparer ikkje og angrar ikkje; etter di åtferd og dine gjerningar skal dei døma deg, segjer Herren Israels Gud.

¹⁵Herren ord kom til meg, og det lydde so:

¹⁶Menneskeson! Sjå, med ein brådaude tek et frå deg den som dine augo hev hugnad i; men du skal ikkje harma deg og ikkje gråta, og ikkje ei tåra må renna.

¹⁷Sukka i løynd og haldt ikkje syrgjehøgtid som etter ein avliden! Bitt huva di på deg og tak skor på føtene, sveip ikkje noko kring skjegget og et ikkje mat som folk sender deg!

¹⁸So tala eg til folket um morgonen, og kona mi døydde um kvelden; og morgonen etter gjorde eg som eg var fyresagd.

¹⁹Då sa folket til meg: Vil du ikkje segja oss kva det skal tyda at du fer so åt?

²⁰Eg svara: Herrens ord kom til meg, og det lydde so:

²¹Seg til Israels-lyden: So segjer Herren, Israels Gud: Sjå, eg vanhelgar heilagdomen min, som de lit på i ovmod, som augo dykkar hev hugnad i, og sjeli dykkar trår etter; og sønene og døtterne dykkar, som de hev leivt etter dykk, skal falla for sverd.

²²Då skal de gjera som eg hev gjort: De skal ikkje sveipa noko kring skjegget dykkar og ikkje eta maten som folk sender dykk;

²³huvone dykkar skal de hava på hovudet og skorne dykkar på føtene de skal ikkje barma dykk og ikkje gråta; men de skal visna burt i dykkar misgjerningar og sukka dykk imillom.

²⁴Esekiel skal vera eit teikn for dykk; heiltupp som han hev gjort, skal de gjera. Når det kjem, då skal de sanna at eg er Herren, Israels Gud.

²⁵Og du menneskeson! Den dagen då eg tek frå dei deira trygd, deira herlege frygd, det som augo deira hadde hugnad i, og sjeli deira trådde etter, sønene og døtterne deira,

²⁶den dagen skal det koma rømingar til deg og gjera det kunnigt for folk.

²⁷Den dagen skal du få lata upp munnen, når rømingane er komne, og du skal tala og ikkje lenger vera mållaus, og du skal vera eit teikn for dei, og dei skal sanna at eg er Herren. /[50]