Read nynorsk 1938 Daniel 8 Bible Online

Daniel 8 - nynorsk 1938 bible

Daniel 8

¹I det tridje året av kongedømet åt Belsasar, fekk eg, Daniel, sjå ei syn, ei som kom etter den eg fyrr hadde set.

²Då eg hadde denne syni, tykte eg at eg var i Susanborgi i Elamfylket, og då eg såg meir til i syni, tykte eg at eg var attmed Ulaielvi.

³Då eg såg upp, fekk eg sjå ein ver som stod framanfor elvi; han hadde tvo horn, og båe horni var høge, men det eine høgre enn hitt, og det høgste skaut sist upp.

⁴Eg såg veren stanga vestetter og nordetter og sudetter, og inkje dyr kunde standa seg mot han, og ingen kunde berga or hans vald; veren for fram som han vilde, og tedde seg ovmodig.

⁵Og då eg gav meir gaum, fekk eg sjå ein bukk som kom vestantil og for fram yver all jordi, men so at han ikkje kom nær marki; og bukken hadde eit drusteleg horn i skallen.

⁶Han kom burt til veren med dei tvo horni, den som eg såg framanfor elvi, og for imot han i si styrlause kraft.

⁷Eg såg korleis han kom tett inn på veren og rauk på han i sinne og stanga han og braut sund båe horni hans, og veren hadde ingi makt til å standa seg imot han; og han kasta han til jordi og trakka på han, og det fanst ingen som kunde berga veren or hans vald.

⁸Og bukken vart ovende mektig; men just som han stod i si beste makt, vart det store hornet avbrote, og i staden skaut det upp fire andre drustelege horn, som peika mot dei fire himmelættene.

⁹Frå eitt av dei skaut det ut eit nytt horn, som var lite i fyrstningi, men sidan voks uhorveleg sudetter og austetter og mot det fagre landet. /[10]

¹⁰Det voks ende upp til himmelheren og kasta nokre av denne heren - av stjernone - ned på jordi og trakka på dei. /[11]

¹¹Ja, jamvel mot hovdingen yver heren briska det seg; det tok ifrå han det daglege offeret, og hans heilagdoms bustad vart nedriven.

¹²Saman med det daglege offeret vart heren yvergjeven til tyning for fråfallet skuld; hornet slo sanningi til jordi, og det hadde lukka med seg i alt det tok seg til.

¹³So høyrde eg ein av dei heilage tala; og ein annan heilag spurde han som tala: Kor lang tid gjeld ho for, syni um det daglege offeret og um fråfallet som valdar tyning - at både heilagdom og her vert nedtrakka?

¹⁴Då sa han til meg: Tvo tusund og tri hundrad kveldar og morgnar; so skal heilagdomen koma til retten sin att.

¹⁵Då no eg, Daniel, såg denne syni, freista eg å skyna henne; då stod det brått framfor meg ein skapnad som liktest ein mann,

¹⁶og midt yver Ulai høyrde eg ei mannerøyst som ropa: Gabriel, tyd syni synet for han!

¹⁷So kom han dit som eg stod, og då han kom, vart eg redd og kasta meg å gruve; og han sa til meg: Gjev gaum på ordi mine, menneskeson! For syni siktar på endetidi.

¹⁸Medan han tala med meg, seig eg i uvit med andletet mot jordi; men han tok i meg, reiste meg upp att

¹⁹og sa: No vil eg kunngjera deg kva som skal henda når det lid til endes med vreiden; for synet siktar på endetidi.

²⁰Veren som du såg, den med dei tvo horni, det er kongane i Media og Persia.

²¹Den raggute bukken er kongen i Grekarland, og det store hornet i skallen hans, er den fyrste kongen. /[12]

²²Og at dette hornet vart avbrote, og det kom fire andre att i staden, det tyder at det skal verta fire kongerike av folket hans, men ikkje med hans kraft. /[13]

²³Men ved slutten av veldet deira, når illgjerdsmennene hev fyllt syndemålet sitt, skal det koma upp ein konge, ubljug og meinsløg. /[14]

²⁴Veldet hans skal verta stort, men ikkje ved hans eigi kraft, og han skal gjera utruleg stor skade og hava lukka med seg i alt det han tek seg til; han skal tyna mektige hovdingar og eit folk av heilage.

²⁵Med di han er so klok, skal han hava heppa med seg i svikarferdi si; han skal ovmoda seg i hjarta, og uventande skal han tyna mange; ja, mot hovdingen yver hovdingane skal han setja seg upp, men menns hand skal han då verta krasa.

²⁶Og sanning er syni um kveldane og morgnane, som vert umtala. Men gøym du denne syni, for det peikar langt fram i tidi.

²⁷Men eg, Daniel, vart reint maktlaus og låg sjuk ei tid. Sidan kom eg meg på føtene att og gjorde mi tenesta hjå kongen; eg var forstøkt yver syni, men det var ingen som skyna det.