Read nynorsk 1938 Jona 1 Bible Online

Jona 1 - nynorsk 1938 bible

Jona 1

¹Herrens ord kom åt Jonas Amittaison, og det lydde so:

²Statt upp og gakk til Ninive, den store byen, og preika for han! For vondskapen deira hev stige upp og er komen for mi åsyn.

³Men Jonas stod upp og vilde fly til Tarsis, burt frå Herrens åsyn. Han for ned til Joppe og fann der eit skip som skulde ganga til Tarsis. So betala han ferdapengar og gjekk um bord og vilde fara med til Tarsis, burt frå Herrens åsyn.

⁴Men Herren sende ein sterk vind ut yver havet, og det vart slik sterk storm på havet at skipet var ved og skulde brotna sund.

⁵Då vart skipsfolki redde og ropa kvar til sin gud; og til å letta skipet kasta dei på sjøen alt tarvende som fanst um bord. Men Jonas hadde gjenge ned i det nedste skipsromet; der låg han og sov fast.

⁶Då gjekk skiperen til han og sa: Korleis kann du sova so fast? Statt upp og ropa til guden din! Kann henda vil den guden tenkja på råd for oss, so me ikkje gjeng under.

⁷Og dei sa seg imillom: Kom, lat oss kasta lut, so me fær vita kven som er skuld i at denne ulukka hev kome yver oss! So kasta dei lut, og luten fall på Jonas.

⁸Då sa dei til han: Seg oss kven som er skuld i at denne ulukka hev kome yver oss! Kva er ærendi di, og kvar kjem du frå? Kva land er du frå, og kva folk høyrer du til?

⁹Han svara: Eg er hebrear, og eg ottast Herren, Gud i himmelen, han som hev skapt havet og det turre land.

¹⁰Då vart mennene ovleg redde og sa til han: Kvifor hev du gjort dette? For dei visste at han flydde frå Herrens åsyn; det hadde han fortalt dei.

¹¹Og dei sa til han: Kva skal me gjera med deg, so havet kann leggja seg for oss? For det vart meir og meir upprørt.

¹²Han svara: Tak meg og kasta meg i havet! so skal det stilna for dykk; for eg veit det er for mi skuld denne store stormen er komen yver dykk.

¹³Mennene freista no å ro attende til lands, men dei makta det ikkje; for sjøen bar meir og meir imot.

¹⁴Då ropa dei til Herren og sa: Å Herre, lat oss ikkje ganga under for di denne mannen skal døy, og lat ikkje skuldlaust blod koma yver oss! For du, Herre, hev gjort som du vilde.

¹⁵So tok dei Jonas og kasta i sjøen; då heldt havet upp å rasa.

¹⁶Og mennene fekk stor age for Herren, og dei ofra takkoffer til han og gjorde lovnader.