Read nynorsk 1938 Fjerde Mosebok 15 Bible Online

Fjerde Mosebok 15 - nynorsk 1938 bible

Fjerde Mosebok 15

¹Og Herren tala til Moses og sa:

²Tala til Israels-borni og seg til dei: Når de kjem inn i det landet de skal bu og byggja i, det som eg vil gjeva dykk,

³og de ofrar eldoffer til Herren - brennoffer eller slaktoffer av storfe eller småfe til godange for Herren - anten det er ein lovnad de vil løysa, eller det er eit friviljugt offer eller eit høgtidsoffer,

⁴so skal den som ber offeret sitt fram for Herren, koma med eit matoffer, og det skal vera tiandeparten av ein efa mjøl, blanda med fjordeparten av ein hin olje,

⁵og til drykkoffer skal du gjeva fjordeparten av ein hin vin attåt brennofferet eller slaktofferet, dersom det er eit lamb;

⁶er det ein ver, so skal du til matoffer gjeva tvo tiandepartar av ein efa fint mjøl, blanda med tridjeparten av ein hin olje,

⁷og til drykkoffer skal du bera fram tridjeparten av ein hin vin; då er det eit offer som angar godt for Herren.

⁸Ofrar du ein ung ukse til brennoffer eller slaktoffer, anten det er ein lovnad du vil løysa, eller eit takkoffer til Herren,

⁹so skal du attåt uksen bera fram tri tiandepartar av ein efa fint mjøl, blanda med ein halv hin olje, til matoffer,

¹⁰og til drykkoffer ein halv hin vin; då er det eit eldoffer som gjev god ange for Herren.

¹¹Soleis skal de gjera for kvar ukse eller ver og for kvart lamb eller kje

¹²de ofrar, anten offerdyri er få eller mange.

¹³Alle som er fødde og borne i landet, skal gjera so som eg hev sagt, når dei vil bera fram eit eldoffer til godange for Herren.

¹⁴Er det nokon framand som held til hjå dykk, eller som bur fast millom dykk, og vil bera fram eit eldoffer til godange for Herren, so skal han gjera like eins som de.

¹⁵Det gjeld same lovi for heile lyden, for dykk sjølve so vel som for dei framande som held til hjå dykk - ei æveleg lov, frå ætt til ætt; for Herrens åsyn gjeld det same for den framande som for dykk sjølve.

¹⁶Ei lov og ein rett skal vera for dykk og for dei framande som held til hjå dykk.

¹⁷Og Herren tala til Moses og sa:

¹⁸Tala til Israels-borni og seg til dei: Når de kjem inn i det landet som eg vil føra dykk til,

¹⁹og et av det brødet som landet gjev, so skal de koma med ei reida til Herren.

²⁰Av det fyrste av deigen dykkar skal de bera fram ei kaka til reida, liksom de ber fram reida frå treskjestanden.

²¹Av det fyrste av deigen dykkar skal de all tid gjeva Herren ei reida, ætt etter ætt.

²²Fer de i mist og gløymer noko av dei bodi som Herren hev gjeve Moses,

²³og som Moses hev kunngjort for dykk frå den dagen Herren gav bodet, og seinare fram igjenom alle ætter,

²⁴og det er uviljande gjort og lyden uvitande, so skal heile lyden bera fram ein ung ukse til brennoffer og godange for Herren, med matoffer og drykkoffer som til høyrer, soleis som det er fyresagt, og ein geitebukk til syndoffer,

²⁵og presten skal gjera soning for heile Israels-lyden; då skal dei få tilgjeving, etter di det var uviljande gjort, og dei hev kome fram for Herrens åsyn med offergåva si, eit eldoffer til Herren, og bore fram syndoffer til bot for si misferd.

²⁶Både heile Israels-lyden og dei framande som held til hjå dei, skal få tilgjeving; for heile folket hadde misfare seg uviljande.

²⁷Når ein einskildmann syndar uviljande, so skal han bera fram ei årsgamal geit til syndoffer.

²⁸Og presten skal gjera soning for Herrens åsyn for den som uviljande hev misfare seg og synda, so han kann få tilgjeving når soningi for han er fullførd.

²⁹Det skal vera same lovi for dei som er fødd og boren millom Israels-borni, og for den framande som held til hjå dei; ho gjeld for dykk alle når de uviljande gjer noko gale.

³⁰Men den som gjer noko gale med upplyft hand, anten det er eit heimemenneske eller ein framand, han heder Herren og skal rydjast ut or folket sitt; /[12]

³¹for han hev vanvyrdt Herrens ord og brote bodet hans. Den mannen skal rydjast ut; han skal lida for brotet sitt.

³²Medan Israels-borni var i øydemarki, råka dei ein gong ein mann som sanka ved ein sabbatsdag.

³³Dei som kom yver han medan han sanka veden, førde han fram for Moses og Aron og heile lyden.

³⁴Og dei sette han fast; for det var ikkje gjeve noko serskilt bod um kva som skulde gjerast med han.

³⁵Då sa Herren til Moses: Mannen skal lata livet; heile lyden skal steina han utanfor lægret.

³⁶So førde heile lyden han ut til ein stad utanfor lægret og steina han i hel, soleis som Herren hadde sagt Moses fyre.

³⁷Og Herren sa til Moses;

³⁸Tala til Israels-borni og seg til dei at dei skal gjera seg duskar og hava i snippane på klædi sine, både dei og etterkomarane deira, og i kvar dusk skal dei setja ei blå snor.

³⁹Svorne duskar skal de hava, so de, når de ser på dei, skal minnast alle Herrens bod og halda dykk etter dei, so de ikkje fer hit og dit etter som augo og hjarta segjer dykk til; for dei lokkar dykk til utruskap.

⁴⁰Det er so de skal koma i hug alle bodi mine og halda dei og vera heilage for dykkar Gud.

⁴¹Eg er Herren dykkar Gud, som førde dykk ut or Egyptarlandet og vil vera dykkar Gud. Eg er Herren dykkar Gud.