Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Matteus 24 Bible Online

Evangeliet etter Matteus 24 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Matteus 24

¹Då Jesus steig ut or templet og tok til å ganga burtetter vegen, gjekk læresveinane fram og vilde syna han tempelbygningane.

²Ja, ser de ikkje alt dette! svara han. Det segjer eg dykk for sant: Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast ned.

³Sidan, då han sat på Oljeberget, og ingen annan var med, gjekk læresveinane fram til han og sa: Seg oss: Når skal alt dette ganga fyre seg, og kva merke skal me hava på koma di og enden på verdi!

⁴Då svara Jesus: Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!

⁵For mange skal taka mitt namn og segja: Eg er Messias, og føra mange på villstig.

⁶De skal få høyra ufred og tidender um ufred; sjå til at de ikkje vert skræmde! For dette lyt henda; men endå er ikkje enden komen.

⁷Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike, og det skal vera uår og jordskjelv kring i landi;

⁸men alt det er berre upptaket til føderidene.

⁹Då skal dei driva dykk ut i naud og fåre og slå dykk i hel, og alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld.

¹⁰Mange skal då falla ifrå, og svika og hata kvarandre,

¹¹og mange falske profetar skal stiga fram og føra mange på villstig;

¹²og av di uretten hev vorte so stor, skal kjærleiken kolna hjå mengdi.

¹³Men den som held ut til endes, han skal verta frelst.

¹⁴Og dette evangeliet um riket skal kunngjerast yver heile jordkringen, so alle folkeslag fær vita um det, og då skal enden koma.

¹⁵Når de då ser at den øydande styggedomen, som Daniel, profeten, hev tala um, stend på den heilage staden - den som les det, han akte vel på det! -

¹⁶då lyt dei som er i Judaland, røma til fjells,

¹⁷og den som er uppå taket, må ikkje stiga ned og henta noko i huset sitt,

¹⁸og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim att etter kjolen sin!

¹⁹Stakkars dei som gjeng med barn eller gjev brjost, i dei dagane!

²⁰Men bed at det ikkje må vera um vinteren eller på ein sabbat de lyt røma!

²¹For då skal det vera slik hard naud at det aldri hev vore slik naud frå verdi vart til og til no, og vert ikkje sidan heller.

²²Og vart ikkje den tidi stutt, so fanst det ikkje liv som vart berga; men for dei utvalde skuld skal den tidi vera stutt.

²³Um nokon då segjer til dykk: Sjå her er Messias, eller der, so må de ikkje tru det!

²⁴For det skal standa fram falske messias'ar og falske profetar og gjera store teikn og under, so jamvel dei utvalde kunde forvillast, um det var råd.

²⁵Kom i hug: Eg hev sagt dykk det fyreåt!

²⁶Segjer dei no med dykk: Han er ute i øydemarki, so gakk ikkje der ut! eller: Han er inni koven, so tru det ikkje!

²⁷For liksom ljonet gjeng ut ifrå aust og skin radt til vest, so skal det vera når Menneskesonen kjem.

²⁸Der åta er, vil ørnane sankast.

²⁹Men straks etter dei dagane og trengslone deira skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos; stjernone skal falla ned frå himmelen, og himmelkraftene skakast.

³⁰Då skal teiknet åt Menneskesonen syna seg på himmelen, og alle ætter på jordi skal øya og gråta, og dei skal sjå Menneskesonen koma i himmelskyene med velde og stor herlegdom.

³¹Medan luren ljomar, skal han senda ut englane sine, og dei skal sanka i hop dei han hev valt seg ut, frå heimsens fire hyrno, frå himmelbrun til himmelbrun.

³²Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinene, og lauvet tek til å spretta, då veit de at sumaren er nær.

³³Like eins når de ser alt dette; då veit de at han er utfor døri.

³⁴Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.

³⁵Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.

³⁶Men den dagen og timen veit ingen, ikkje ein gong englane i himmelen - ingen utan Faderen åleine.

³⁷For som det var i Noahs dagar, so skal det vera når Menneskesonen kjem:

³⁸liksom dei i dagane fyre storflodi åt og drakk, og gifte seg og vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki,

³⁹og ingen visste ordet av fyrr storflodi kom og tok dei alle burt, so skal det vera når Menneskesonen kjem.

⁴⁰Då er tvo menn ute på marki; den eine vert henta, og den andre vert att.

⁴¹Tvo kvinnor mel på kverni; den eine vert henta, og den andre vert att.

⁴²So vak då! For de veit ikkje kva dag Herren dykkar kjem.

⁴³Men det skynar de at dersom husbonden visste kva tid på natti tjuven kom, so vakte han og let ingen brjota seg inn i huset.

⁴⁴Difor lyt de og vera ferdige! Menneskesonen kjem på ei tid de ikkje ventar han.

⁴⁵Kvar er no den trugne og vituge drengen, som husbonden hev sett yver tenestfolket, so han skal gjeva dei mat i rett tid?

⁴⁶Sæl er den drengen som husbonden ser gjera so når han kjem.

⁴⁷Det segjer eg dykk for visst: Han skal setja han yver alt det han eig.

⁴⁸Men er drengen ein skarv og segjer med seg: Husbonden min vert lenge burte,

⁴⁹og han so tek til å slå dei hine tenarane og et og drikk i lag med drikkarar,

⁵⁰då skal husbonden hans koma på ein dag han ikkje ventar det, og i ein time han ikkje veit av,

⁵¹og hogga han sund og lata han få sin lut i lag med hyklarane, der dei græt og skjer tenner.