Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Matteus 26 Bible Online

Evangeliet etter Matteus 26 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Matteus 26

¹Då Jesus hadde tala alle desse ordi, sa han til læresveinane:

²De veit at um tvo dagar er det påske; då skal Menneskesonen gjevast i hendene på uvenene sine og verta krossfest.

³Då var det øvsteprestane og styresmennene for folket kom saman i garden åt øvstepresten - han heitte Kaifas -

⁴og la yver at dei vilde gripa Jesus med list og slå han i hel.

⁵Men ikkje med helgi! sa dei; elles kunde det verta upplaup millom folket.

⁶Medan Jesus var i Betania, hjå Spilte-Simon,

⁷kom det ei kvinna burt til han med ei alabaster-krukka full av kosteleg salve; den helte ho ut på hovudet hans då han sat til bords.

⁸Då læresveinane såg det, vart dei harme og sa: Kva skal slik øyding vera til?

⁹Dette kunde vore selt for mange pengar og gjeve til dei fatige.

¹⁰Jesus gådde det og sa til dei: Kvi er de leide med henne? Ho hev då gjort ei god gjerning mot meg.

¹¹Dei fatige hev de alltid hjå dykk, men meg hev de ikkje alltid.

¹²Då ho slo denne salven ut yver lekamen min, gjorde ho det for å bu meg til jordferdi mi.

¹³Det segjer eg dykk for visst: Kvar i verdi dette evangeliet vert kunngjort, der skal dei og tala um det ho hev gjort, so alle skal minnast henne.

¹⁴Då gjekk ein av dei tolv, han som heitte Judas Iskariot, til øvsteprestane

¹⁵og sa: Kva vil de gjeva meg, so skal eg laga det so at de fær han i dykkar makt? Då talde dei upp tretti sylvpeningar til han.

¹⁶Og frå den stundi søkte han eit høve til å gjeva Jesus i hendene deira.

¹⁷Den fyrste dagen i usyrdebrødhelgi kom læresveinane til Jesus og sa: Kvar vil du me skal laga til påskemålet åt deg?

¹⁸Han svara: Gakk inn i byen til den mannen de veit, og seg til han: Meisteren helsar: Det lid innpå tidi for meg; eg vil halda påske hjå deg med læresveinane mine.

¹⁹Og læresveinane gjorde som Jesus sa, og laga til påskemålet.

²⁰Då det vart kveld, sette han seg til bords med dei tolv.

²¹Og medan dei sat og åt, sa han: Det segjer eg dykk for sant: Ein av dykk kjem til å svika meg.

²²Då vart dei reint ille ved, og tok til å spyrja han kvar for seg: Det er då vel ikkje eg, Herre?

²³Jesus svara: Den som rett no duppa med meg i fatet, han er det som vil svika meg.

²⁴Menneskesonen gjeng fulla burt, soleis som det er skrive um han, men ve yver den mannen som svik Menneskesonen! Det var betre for den mannen um han aldri var fødd.

²⁵Då tok Judas, svikaren, til ords og sa: Det er då vel ikkje eg, rabbi? - No sa du det sjølv, svara han.

²⁶Medan dei sat til bords, tok Jesus brødet, signa det og braut det, og gav læresveinane og sa: Tak, og et! Dette er lekamen min.

²⁷Og han tok kalken og takka, og gav dei og sa: Drikk av det alle!

²⁸Dette er blodet mitt, paktblodet, som vert utrent for mange til forlating for syndene.

²⁹Eg segjer dykk at heretter kjem eg ikkje til å drikka av druvesafti, fyrr den dagen eg drikk henne ny med dykk i riket åt Far min.

³⁰Då dei so hadde sunge lovsongen, gjekk dei ut til Oljeberget.

³¹Då segjer Jesus til dei: I denne natti kjem de alle til å styggjast ved meg og forlata meg. For det stend skrive: Hyrdingen slær eg i hel, og saueflokken skal spreidast.

³²Men når eg hev stade upp att, skal eg fara fyre dykk til Galilea.

³³Då tok Peter til ords og sa: Um alle styggjest ved deg, so skal eg aldri styggjast.

³⁴Det segjer eg deg, for sant, svara Jesus: Fyrr hanen gjel i natt, kjem du til å avneitta meg tri gonger.

³⁵Men Peter sa: Um eg so lyt døy med deg, skal eg aldri avneitta deg. Like eins sa alle læresveinane.

³⁶So kom Jesus med læresveinane til ein stad som heiter Getsemane. Då sa han til dei: Sit her medan eg gjeng der burt og bed!

³⁷Og han tok med seg Peter og båe Sebedeus-sønene, og tok til å syrgja og kvidast.

³⁸So segjer han til dei: Mi sjel er sorgtyngd reint til dauden; ver her og vak med meg!

³⁹So gjekk han eit lite stykke fram og la seg ned på kne og bad: Far, er det råd, so lat denne skåli takast ifrå meg! Men ikkje som eg vil, berre som du vil!

⁴⁰Då han kom attende til læresveinane, såg han at dei sov. Då sa han til Peter: So var de ikkje god til å vaka ein time med meg!

⁴¹Vak og bed, so de ikkje skal koma i freisting! Åndi er viljug, men kjøtet er veikt.

⁴²So gjekk han burt att andre gongen og bad: Far, kann ikkje dette takast ifrå meg, og lyt eg tøma skåli, so lat det vera som du vil!

⁴³Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna til att; for augo deira var tunge av svevn.

⁴⁴Då let han dei vera og gjekk burt att og bad tridje gongen same bøni.

⁴⁵So kom han att og sa til læresveinane: De søv og kviler, de! Sjå no er stundi komi, og Menneskesonen skal gjevast yver i syndarhender.

⁴⁶Statt upp og lat oss ganga! Svikaren er ikkje langt undan.

⁴⁷Fyrr han hadde tala ut, kom Judas, ein av dei tolv, og med han ein stor flokk med sverd og stavar; dei kom frå øvsteprestane og styresmennene.

⁴⁸Svikaren hadde avtala eit teikn med dei og sagt: Den som eg kysser, han er det; han skal de taka!

⁴⁹Og med det same gjekk han fram til Jesus og sa: Heil og sæl, rabbi! og kysste han.

⁵⁰Jesus sa til han: Kvi er du her, venen min? So gjekk dei innåt og la hand på Jesus og greip han.

⁵¹Då var det ein av dei som var med han, som tok og drog sverdet sitt og hogg til tenaren åt øvstepresten, so han sneidde av øyra hans.

⁵²Då sa Jesus til han: Stikk sverdet ditt i slira! for alle som grip til sverdet, skal falla for sverdet.

⁵³Eller trur du ikkje eg kunde beda Far min, og han i denne stundi vilde senda meg meir enn tolv legionar med englar?

⁵⁴Men korleis skulde då skriftene sannast, dei som segjer at dette lyt henda?

⁵⁵I same stundi sa Jesus til flokken: De kjem med sverd og stavar og grip meg, som eg skulde vera ein røvar. Dag etter dag sat eg i templet og lærde folket; då tok de meg ikkje.

⁵⁶Men alt dette hev hendt av di det laut sannast det som profetane hev skrive. Då tok alle læresveinane ut og rømde ifrå han.

⁵⁷Dei som hadde gripe Jesus, førde han til Kaifas, øvstepresten; der hadde dei skriftlærde og styresmennene samla seg.

⁵⁸Peter fylgde eit langt stykke etter, og då han kom til garden åt øvstepresten, gjekk han inn og sette seg hjå tenarane for å sjå korleis dette vilde enda.

⁵⁹Øvsteprestane og heile rådet leita etter range vitnemål mot Jesus, so dei kunde få dømt han frå livet;

⁶⁰men endå mange falske vitne stod fram, fekk dei ikkje noko på han. Endeleg kom det tvo som sa:

⁶¹Denne mannen hev sagt: Eg kann riva ned Guds tempel og byggja det upp att på tri dagar.

⁶²Og øvstepresten reiste seg og sa til han: Svarar du ikkje på det som desse vitnar imot deg?

⁶³Men Jesus tagde. Då tok øvstepresten til ords og sa: Ved den levande Gud - seg oss: Er du Messias, Guds Son?

⁶⁴Og Jesus svara: Du hev sjølv sagt det. Men det segjer eg dykk: Frå denne stundi skal de sjå Menneskesonen sitja ved høgre handi åt Allmakti og koma i himmelskyene.

⁶⁵Då reiv øvstepresten sund klædi sine og sa: Han hev spotta Gud! Kva skal me med fleire vitne? No høyrde de gudsspottingi.

⁶⁶Kva tykkjer de? Dei svara: Han er skuldig til å døy.

⁶⁷So sputta dei han i andletet og slo han, sume med nevane og sume med stavar,

⁶⁸og sa: Seg oss, Messias: Kven var det som slo deg!

⁶⁹Medan sat Peter utanfor, i gardsromet. Då kom det ei tenestgjenta burt til han og sa: Du var og med Jesus, galilearen.

⁷⁰Men han neitta so alle høyrde det, og sa: Eg skynar ikkje kva du meiner.

⁷¹So gjekk han ut i portromet. Der fekk ei onnor gjenta sjå han, og sa til dei som var der: Han var og med Jesus, nasarearen.

⁷²Då neitta han atter og sa med ein eid: Eg kjenner ikkje den mannen.

⁷³Eit lite bel etter kom dei som stod der, innåt og sa til Peter: Ja menn er du og ein av dei! Det kann ein høyra på målet ditt.

⁷⁴Då sette han i og banna og svor: Eg kjenner ikkje den mannen! Og med det same gol hanen.

⁷⁵Då kom Peter i hug dei ordi Jesus hadde sagt til han: Fyrr hanen gjel, skal du hava avneitta meg tri gonger. Og han gjekk ut og gret sårt.