Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Matteus 9 Bible Online

Evangeliet etter Matteus 9 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Matteus 9

¹So gjekk han ut i båten og for yver og kom til sin eigen by.

²Då kom dei til han med ein lam mann, som låg i ei seng. Då Jesus såg trui deira, sa han til den lame: Ver hugheil, son! Syndene dine er tilgjevne.

³Då var det nokre av dei skriftlærde som tenkte med seg: Denne spottar Gud!

⁴Men Jesus såg tankane deira og sa: Kvi hyser de so vonde tankar i hjarta?

⁵Kva er lettast å segja: Syndene dine er tilgjevne, eller: Statt upp og gakk?

⁶Men so de skal vita at Menneskesonen hev makt på jordi til å tilgjeva synder - so segjer han til den lame: Statt upp, tak sengi og gakk heim att!

⁷Då stod han upp og gjekk heim til seg.

⁸Og då folket såg det, vart dei ottefulle og lova Gud, som hadde gjeve menneske slik makt.

⁹Då Jesus gjekk lenger fram, fekk han sjå ein mann som sat på tollbui - Matteus heitte han - og sa til han: Fylg meg! Og han stod upp og fylgde Jesus.

¹⁰Då han so heldt måltid heime i huset sitt, kom mange tollmenn og syndarar og sette seg til bords med Jesus og læresveinane hans.

¹¹Farisearane såg det og sa til læresveinane: Kvifor et meisteren dykkar i lag med tollmenn og syndarar?

¹²Då Jesus høyrde det, sa han: Det er ikkje dei friske som treng lækjar, men dei som hev vondt.

¹³Gakk burt og lær kva som ligg i det ordet: Det er miskunn, ikkje offer, eg hev hugnad i. For eg er ikkje komen for å kalla rettferdige, men syndarar.

¹⁴Då kom læresveinane åt Johannes til han og sa: Korleis hev det seg at me og farisearane fastar so mykje, men dine læresveinar fastar ikkje?

¹⁵Jesus svara: Kann bruresveinane syrgja medan dei hev brudgomen hjå seg? Men det kjem ei tid då brudgomen vert teken ifrå dei; då skal dei fasta.

¹⁶Ingen set ein lapp av ustampa ty på eit gamalt klædeplagg; for boti riv med seg noko av sjølve plagget, og rifti vert større.

¹⁷Og ikkje hev dei ny vin i gamle lerflaskor; for då rivnar flaskone, so vinen renn ned, og flaskone forferst; ny vin hev dei i nye lerflaskor; då held dei seg båe.

¹⁸Medan han tala soleis til dei, kom ein synagogeforstandar og fall på kne for han og sa: Rett no hev dotter mi slokna; men kom og legg handi di på henne, so livnar ho att!

¹⁹Jesus gjorde seg reidug og gjekk med han, og læresveinane og.

²⁰Då kom det ei kvinna, som hadde havt blodflod i tolv år; ho gjekk innåt han attantil og tok i ein av duskane på kjolen hans;

²¹for ho tenkte med seg: Kann eg berre få taka i kjolen hans, so er eg berga.

²²I det same snudde han seg og såg henne. Då sa han: Ver hugheil, dotter! trui di hev hjelpt deg. Og kvinna vart god att i same stundi.

²³Då Jesus kom heim til synagogeforstandaren og såg fløytelåtarane og hopen som ståka og våla, sa han til dei:

²⁴Gakk burt! Gjenta er ikkje slokna; ho søv. Men dei berre lo åt han.

²⁵Då hopen var driven ut, gjekk han inn og tok henne i handi, og gjenta stod upp.

²⁶Og gjetordet um dette kom ut yver alle bygdene der ikring.

²⁷Då Jesus gjekk burt att, fylgde tvo blinde etter han og ropa: Gjer sælebot på oss, du Davids son!

²⁸Og då han var komen heim, gjekk dei etter han inn. Jesus sa til dei: Trur de at eg kann gjera det? Dei svara: Ja, herre!

²⁹Då tok han burtpå augo deira og sa: Det skal verta som de trur.

³⁰Og med ein gong kunde dei sjå. Jesus tala strengt til dei og sa: Sjå til at ingen fær vita det!

³¹Men dei var ikkje fyrr komne ut, fyrr dei bar gjetordet hans ut yver alle bygder.

³²Med same dei gjekk ut, kom det nokre folk til han med ein mållaus mann, som hadde ei vond ånd i seg.

³³Då so den vonde åndi var drivi ut, tala den mållause. Og folk undra seg og sa: Aldri hev slikt vore set fyrr i Israel!

³⁴Men farisearane sa: Det er djevlehovdingen sjølv som hjelper han til å driva djevlane ut.

³⁵Sidan gjekk Jesus kring i alle byar og bygder og lærde folket i synagogone deira og forkynte evangeliet um riket og lækte all sjukdom og vanhelsa.

³⁶Og då han såg folkehopen, tykte han hjarteleg synd um dei; for dei var ille medfarne og nedforkomne, som ein saueflokk utan hyrding.

³⁷Då sa han til læresveinane sine: Grøda er stor, men onnefolki er få.

³⁸Bed då han som eig grøda, at han vil senda arbeidsfolk til å hausta inn grøda si!