Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Markus 14 Bible Online

Evangeliet etter Markus 14 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Markus 14

¹No var det berre tvo dagar att til påske- og usyrdebrødhelgi. Og øvsteprestane og dei skriftlærde leita etter ei råd til å gripa Jesus med list og slå han i hel.

²For dei sa: Ikkje med helgi torer me gjera det; elles kunde det verta upplaup millom folket.

³Medan Jesus var i Betania, hjå Spilte-Simon, og sat til bords, kom det inn ei kvinna med ei alabaster-krukka full av ekte, dyr nardesalve. Ho braut sund krukka og helte salven ut yver hovudet hans.

⁴Då var det nokre som vart harme og sa seg imillom: Kva skulde den salve-øydingi vera til?

⁵Salven kunde vore seld for yver tri hundrad peningar og gjeven til dei fatige. Og dei tala kvast til henne.

⁶Då sa Jesus: Lat henne vera i fred! Kvi er de so leide med henne? Det var vent gjort det ho gjorde med meg.

⁷Dei fatige hev de alltid hjå dykk, og når de vil, kann de gjera vel imot dei; men meg hev de ikkje alltid.

⁸Ho gjorde det ho kunde; med denne salven budde ho lekamen min fyre jordferdi.

⁹Og det segjer eg dykk for visst: Kvar i verdi evangeliet vert kunngjort, der skal dei og nemna det ho hev gjort, til minne um henne.

¹⁰Judas Iskariot, den eine av dei tolv, gjekk til øvsteprestane og baud seg til å gjeva Jesus i hendene deira.

¹¹Då dei høyrde det, vart dei glade og lova å gjeva han pengar, og sidan lurde han på korleis han med tid og høve skulde få gjeve han yver til dei.

¹²Den fyrste dagen i usyrdebrødhelgi - den dagen dei slakta påskelambet - sa læresveinane til Jesus: Kvar vil du me skal ganga av og laga til påskemålet for deg?

¹³Då sende han tvo av læresveinane i veg og sa til dei: Gakk inn i byen! Der møter de ein mann som ber ei krukka med vatn; han skal de fylgja,

¹⁴og der han gjeng inn, skal de segja til huseigaren: Meisteren helsar: Kvar er romet mitt, der eg kann eta påskemålet med læresveinane mine?

¹⁵Og han skal syna dykk ein stor sal, som stend ferdig med duka bord; der skal de stella til måltidi for oss.

¹⁶So gjekk læresveinane av stad, og då dei kom inn i byen, fann dei det so som han hadde sagt, og dei laga til påskemålet.

¹⁷Då det leid mot kvelden, kom Jesus med dei tolv,

¹⁸og då dei hadde sett seg til bords, sa han: Det segjer eg dykk for sant: Ein av dykk kjem til å svika meg, ein som et i lag med meg.

¹⁹Då tok dei til å stura, og spurde han ein for ein: Det er då vel ikkje eg?

²⁰Han svara: Det er ein av dykk tolv, den som duppar med meg i fatet.

²¹Menneskesonen gjeng fulla burt, soleis som det er skrive um han, men ve yver den mannen som veld at Menneskesonen vert gjeven i fiendehand! Det var betre for den mannen um han aldri var fødd!

²²Medan dei sat til bords, tok han brødet, signa det og braut det, og gav dei og sa: Tak det! Dette er lekamen min.

²³So tok han ein kalk, takka og gav dei, og dei drakk alle av kalken.

²⁴Og han sa til dei: Dette er blodet mitt, paktblodet, som vert utrent for mange.

²⁵Det segjer eg dykk for sant: Eg skal ikkje oftare drikka av druvesafti, fyrr den dagen kjem då eg drikk henne ny i Guds rike.

²⁶Då dei so hadde sunge lovsongen, gjekk dei ut til Oljeberget.

²⁷Og Jesus sa: De kjem alle til å styggjast ved meg. For det stend skrive: Hyrdingen slær eg i hel, og sauene skal spreidast.

²⁸Men når eg hev stade upp att, skal eg ganga fyre dykk til Galilea.

²⁹Då sa Peter: Um so alle styggjest, so skal ikkje eg.

³⁰Jesus svara: Det segjer eg deg for sant: No i denne natt, fyrr hanen hev gale tvo gonger, skal du avneitta meg tri gonger.

³¹Men han tok sterkare i og sa: Um eg so lyt døy med deg, skal eg ikkje avneitta deg. Det same sa dei alle.

³²So kom dei til ein stad som heiter Getsemane. Då segjer han til læresveinane sine: Sit her medan eg bed!

³³Og han tok med seg Peter og Jakob og Johannes, og tok til å ottast og kvida seg.

³⁴Og han sa til dei: Mi sjel er sorgtyngd reint til dauden. Ver her og vak!

³⁵So gjekk han eit lite stykke fram og kasta seg ned på jordi og bad at denne stundi måtte skrida framum han, um det var råd.

³⁶Abba, Fader! sa han, alt er mogeleg for deg; tak denne skåli frå meg! Men ikkje som eg vil, berre som du vil!

³⁷Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna. Då sa han til Peter: Simon, søv du? Var du ikkje god til å vaka ein time?

³⁸Vak og bed, so de ikkje skal koma i freisting! Åndi er viljug, men kjøtet er veikt.

³⁹So gjekk han burt att og bad den same bøni.

⁴⁰Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna til att; for augo deira var tunge av svevn. Og dei visste ikkje kva dei skulde svara han.

⁴¹So kom han tridje gongen, og sa til dei: De søv og kviler, de! Det er nok! Timen er komen. No skal Menneskesonen gjevast i hendene på syndarar.

⁴²Statt upp og lat oss ganga! Svikaren er ikkje langt undan.

⁴³Og straks, fyrr han hadde tala ut, kjem Judas, ein av dei tolv, og med han ein flokk med sverd og stavar; dei kom frå øvsteprestane og dei skriftlærde og styresmennene.

⁴⁴Svikaren hadde avtala eit teikn med dei og sagt: Den som eg kysser, han er det; tak han og før han trygt burt!

⁴⁵Og med det same han kom, gjekk han fram til han og sa: Rabbi! og kysste han.

⁴⁶Då la dei hand på han og tok han.

⁴⁷Men ein av dei som stod innmed, drog sverdet sitt og hogg øyra av tenaren åt øvstepresten.

⁴⁸Og Jesus tok til ords og sa: De kjem med sverd og stavar og tek meg, som eg skulde vera ein røvar.

⁴⁹Dag etter dag var eg hjå dykk i templet og lærde folket; då tok de meg ikkje. Men soleis laut skriftene sannast.

⁵⁰Då tok dei alle ut ifrå han og rømde.

⁵¹Ein ung mann fylgde etter han, og hadde sveipt eit linklæde kring berre kroppen; dei vilde taka han,

⁵²men han slepte linklædet og rømde naken.

⁵³Dei førde Jesus til øvstepresten, og der samla dei seg alle øvsteprestane og styresmennene og dei skriftlærde.

⁵⁴Peter fylgde eit langt stykke etter, til han kom inn i garden åt øvstepresten; der vart han sitjande hjå tenarane og vermde seg ved elden.

⁵⁵Øvsteprestane og heile rådet leita etter vitnemål mot Jesus, so dei kunde få dømt han frå livet; men dei fekk ikkje noko på han.

⁵⁶Det var mange som vitna rangt mot han, men vitnemåli høvde ikkje i hop.

⁵⁷Då stod det fram nokre som og vitna rangt imot han og sa:

⁵⁸Me høyrde han segja: Eg skal riva ned dette templet som er gjort med hender, og på tri dagar skal eg byggja eit anna, som ikkje er gjort med hender.

⁵⁹Men endå høvde ikkje vitnemåli deira i hop.

⁶⁰Og øvstepresten reiste seg og steig fram ibland dei og sa til Jesus: Svarar du inkje på det som desse vitnar imot deg?

⁶¹Men Jesus tagde og svara ikkje eit ord. Då tok øvstepresten til ords att og spurde han: Er du Messias, Son åt den Høglova?

⁶²Ja, det er eg, svara Jesus, og de skal sjå Menneskesonen sitja ved høgre handi åt Allmakti og koma med himmelskyene.

⁶³Då reiv øvstepresten sund klædi sine og sa: Kva skal me med fleire vitne?

⁶⁴No høyrde de gudsspottingi! Kva tykkjer de? Dei dømde alle at han var skuldig til å døy.

⁶⁵Og sume tok til å sputta på han, og la eit plagg yver andletet hans og slo han med nevane og sa: Seg kven det var! Og tenarane tok imot han med hogg.

⁶⁶Medan Peter var nedi gardsromet, kjem ei av tenestgjentone hjå øvstepresten,

⁶⁷og då ho såg Peter, som sat og vermde seg, stirde ho på han og sa: Du var og med denne nasarearen, Jesus!

⁶⁸Men han neitta og sa: Eg veit ikkje og skynar ikkje kva du meiner. So gjekk han ut i fyregarden. Då gol hanen.

⁶⁹Sidan fekk gjenta sjå han att, og tok til å segja til dei som stod innmed: Han der er ein av dei!

⁷⁰Men han neitta på nytt lag. Eit lite bel etter sa dei som stod der, på nytt til Peter: Ja menn er du ein av dei! Du er då ein galilear!

⁷¹Då sette han i og banna og svor: Eg kjenner ikkje den mannen de talar um.

⁷²Og i det same gol hanen andre gongen. Då kom Peter i hug det ordet som Jesus hadde sagt til han: Fyrr hanen hev gale tvo gonger, skal du avneitta meg tri gonger. Og han tok det til hjarta og gret.