Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Markus 5 Bible Online

Evangeliet etter Markus 5 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Markus 5

¹So kom dei yver på hi sida av sjøen, til Gerasenarbygdi,

²og med det same han steig utor båten, kom ein mann med ei urein ånd imot han frå gravene.

³Mannen hadde tilhald der i gravholone, og ingen kunde lenger få bunde han, ikkje ein gong med lekkjor;

⁴for han hadde ofte vore bunden med fotjarn og lekkjor, men sprengt lekkjone og brote sund fotjarni, og ingen var god til å døyva han.

⁵Allstødt, både natt og dag, var han i gravene og på fjelli og hua og slo seg sjølv med steinar.

⁶Då han no såg Jesus langt burtantil, kom han springande og kasta seg ned for føtene hans,

⁷og ropa høgt: Kva vil du meg, Jesus, Son åt den høgste Gud? For Guds skuld: pin meg ikkje!

⁸For Jesus sa til han: Far ut or mannen, du ureine ånd!

⁹Kva er namnet ditt? spurde Jesus. Legion er namnet mitt, svara han; for me er mange.

¹⁰Og han naudbad Jesus at han ikkje vilde driva dei ut or bygdi.

¹¹No var det ein stor svineflokk som gjekk på beite der innmed fjellet;

¹²so bad dei han: Send oss burt i svineflokken, og lat oss få fara inn i dei!

¹³Det gav han dei lov til. So for dei ureine åndene ut og for i svini. Og heile flokken, um lag tvo tusund i talet, rusa utyver stupet ned i sjøen og drukna.

¹⁴Dei som gjætte svini, rømde, og sa frå um det i byen og gardane, og folk tok ut og vilde sjå kva det var som hadde hendt.

¹⁵Då dei so kom til Jesus, såg dei at den forgjorde sat der klædd og var med sitt fulle vit, han som hadde havt legionen i seg. Og dei vart ottefulle.

¹⁶Og då dei som hadde set det, fortalde korleis det hadde gjenge med den forgjorde, og um svini,

¹⁷tok dei til å beda Jesus at han vilde fara burt frå grensone deira.

¹⁸Då Jesus gjekk i båten, bad den forgjorde um han måtte vera med han.

¹⁹Men Jesus gav han ikkje lov til det, og sa: Gakk heim til folket ditt og seg til dei kor mykje Herren hev gjort for deg, og kor god han hev vore med deg!

²⁰So gjekk mannen og tok til å gjera kunnigt kring i Dekapolis kor mykje Jesus hadde gjort for han. Og alle undra seg.

²¹Då Jesus hadde fare yver til hi sida att i båten, og endå var nedmed sjøen, samla det seg ein stor folkehop kringum han.

²²Då kom ein av synagogeforstandarane, som heitte Jairus, og då han såg Jesus, kasta han seg ned for føtene hans

²³og bad han mykje og sa: Vesle dotter mi ligg på sitt siste - um du vilde koma og leggja hendene på henne, so mykje ho kann bergast og leva!

²⁴Jesus gjekk med han, og ein stor folkehop fylgde etter og trengde seg um han.

²⁵Millom dei var ei kvinne som hadde havt blodflod i tolv år.

²⁶Ho hadde søkt mange lækjarar og prøvd mange råder og kosta ut alt ho åtte; men det hadde ikkje muna; ho var heller vorti verre.

²⁷Ho hadde høyrt ordet um Jesus, og no kom ho midt i folkehopen og tok attantil i kjolen hans.

²⁸Kann eg få taka um so berre i klædi hans, vert eg god att, tenkte ho.

²⁹Og straks stana blodflodi, og ho kjende det i lekamen sin at ho var lækt for sjukdomen.

³⁰Jesus kjende straks på seg at det for ei kraft ut ifrå han; han snudde seg um i hopen og spurde: Kven var det som tok i klædi mine?

³¹Du ser folket trengjer deg på alle sidor, svara læresveinane, og so spør du kven det var som tok i deg!

³²Då såg han seg ikring etter den som hadde gjort det.

³³Og kvinna, som var so redd at ho skalv, av di ho visste kva som hadde hendt henne, ho kom og kasta seg ned for føtene hans og sa han alt som det var.

³⁴Då sa han til henne: Trui di hev hjelpt deg, dotter mi. Gakk heim og lev sæl, og ver fri sjukdomen din!

³⁵Fyrr han hadde tala ut, kom det folk frå huset åt synagogeforstandaren og sa: Dotter di hev slokna. Kvi vil du umaka meisteren lenger?

³⁶Jesus høyrde kva dei tala um, og sa til synagogeforstandaren: Ottast ikkje! Berre tru!

³⁷Han let ingen få fylgja seg utan Peter og Jakob og Johannes, bror åt Jakob.

³⁸Og då dei kom heim til synagogeforstandaren, og han såg for eit ståk det var, og høyrde folk gret og våla fælt,

³⁹gjekk han inn og sa: Kva er det de ståkar og græt for? Barnet hev ikkje slokna; ho søv.

⁴⁰Då lo dei åt han. Men han dreiv dei ut alle saman, og sjølv tok han med seg far og mor åt barnet, og fylgjesveinane sine, og gjekk inn der barnet låg.

⁴¹Og han tok barnet i handi og sa til henne: Talita kumi! det er: Vesle gjenta, eg segjer deg: Ris upp!

⁴²Og straks reis veslegjenta upp og gjekk ikring; for ho var tolv år. Då vart dei straks reint som dei var frå seg.

⁴³Men han forbaud dei strengt å lata nokon få vita det, og sa dei skulde gjeva henne mat.