Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Markus 9 Bible Online

Evangeliet etter Markus 9 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Markus 9

¹Det segjer eg dykk for sant, sa han: Sume av dei som her stend, skal ikkje smaka dauden fyrr dei ser at Guds rike hev kome med makt.

²Seks dagar etter tok Jesus med seg Peter og Jakob og Johannes upp på eit høgt fjell; der var dei åleine for seg sjølve. Då vart han forklåra for augo deira,

³og klædi hans vart skinande kvite, so ingen bleikjar i verdi kunde ha gjort dei so kvite.

⁴Og Elias synte seg for dei saman med Moses; dei stod og tala med Jesus.

⁵Då tok Peter til ords og sa til Jesus: Meister, det er godt me er her! Lat oss gjera tri hyttor, ei åt deg, og ei åt Moses, og ei åt Elias!

⁶Han visste ikkje kva han skulde segja; for dei var fulle av otte.

⁷So kom det ei sky og skygde yver dei, og or skyi kom det ei røyst: Dette er Son min, han som eg elskar. Høyr på han!

⁸Men best som dei skoda ikring seg, såg dei ingen meir utan Jesus - han var åleine hjå dei.

⁹Då dei gjekk ned av fjellet, sa han til dei at dei ikkje måtte tala til nokon um det dei hadde set, fyrr Menneskesonen var staden upp frå dei daude.

¹⁰Det ordet merkte dei seg, men undrast seg imillom kva det skulde tyda: ‘standa upp frå dei daude’.”

¹¹So spurde dei han: Segjer ikkje dei skriftlærde at fyrst lyt Elias koma?

¹²Han svara: Ja, fyrst kjem Elias og set alt i rett lag att; og kva er det som stend skrive um Menneskesonen? At han skal lida mykje og aktast for inkje.

¹³Men eg segjer dykk at Elias og er komen, og dei gjorde med han slikt dei vilde, soleis som det er skrive um han.

¹⁴Då dei kom til læresveinane, såg dei ein stor folkehop kringum dei, og nokre skriftlærde som var i ordkast med dei.

¹⁵Og med same folkemengdi fekk sjå han, vart dei reint forstøkte, og sprang imot han og helsa.

¹⁶Kva er det de dregst med dei um? spurde han.

¹⁷Då svara ein av folket: Meister, eg er komen til deg med son min. Han hev ei mållaus ånd i seg;

¹⁸når ho tek tak i han, riv ho og slit i han, so fraudi stend utor munnen, og han skjer tenner og visnar burt. Eg bad læresveinane dine at dei vilde driva henne ut, men dei var ikkje god til.

¹⁹Då tok Jesus til ords og sa: Å, du vantrune ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk? Kor lenge skal eg tola dykk? Kom hit til meg med han!

²⁰So leidde dei guten burt til han, og med same han såg Jesus, reiv åndi i han, so han stupte i marki og velte seg og togg fraud.

²¹Kor lenge hev han havt det so? spurde Jesus. Faren svara: Frå han var eit lite barn;

²²og ofte hev åndi kasta han både i elden og i vatnet og vilja gjort ende på han. Men er det mogeleg for deg, so gjer sælebot på oss og hjelp oss!

²³Um det er mogeleg for meg -? svara Jesus. Alt er mogeleg for den som trur!

²⁴Straks ropa far åt barnet: Eg trur! Hjelp mi vantru!

²⁵Då Jesus såg at folket strøymde til, truga han den ureine åndi og sa: Du mållause og dauve ånd, far ut or han, segjer eg, og far aldri i han meir!

²⁶Då hua ho og reiv hardt i guten, og for ut. Og han vart som eit lik, so dei fleste sa: Han hev slokna!

²⁷Men Jesus tok han i handi og vekte han; då reiste han seg upp.

²⁸Då Jesus var komen i hus, og læresveinane var åleine med han, spurde dei: Kvi kunde ikkje me driva ut åndi?

²⁹Han svara: Dette slaget kann ikkje drivast ut på anna vis enn med bøn og fasta.

³⁰So tok dei ut derifrå og for gjenom Galilea. Men han vilde ikkje nokon skulde vita det;

³¹for han lærde sveinane sine og sa: Menneskesonen skal gjevast yver i menneskehender, og dei skal drepa han; og tri dagar etter han er drepen, skal han standa upp att.

³²Men dei skyna ikkje det ordet, og torde ikkje spyrja han.

³³So kom dei til Kapernaum, og då han var heime att, spurde han dei: Kva var det de tala um på vegen?

³⁴Dei tagde, for på vegen hadde dei tala med einannan um kven som var størst.

³⁵Då sette han seg og kalla til seg dei tolv, og sa til dei: Vil nokon vera den fyrste, so skal han vera den siste av alle og tenar for alle!

³⁶So tok han eit lite barn og sette midt imellom dei, og tok det i fang og sa til dei:

³⁷Den som tek imot eit sovore barn for mitt namn skuld, han tek imot meg; og den som tek imot meg, tek ikkje imot meg, men den som sende meg.

³⁸Johannes sa til han: Meister, me såg at ein som ikkje er i fylgje med oss, dreiv ut vonde ånder i ditt namn, og me forbaud han det, for di han ikkje var i fylgje med oss.

³⁹De skal ikkje forbjoda han det, sa Jesus; for den som gjer eit under i mitt namn, kann ikkje so snart tala vondt um meg;

⁴⁰den som ikkje er imot oss, er med oss.

⁴¹For den som gjev dykk ei skål med vatn å drikka for di de høyrer Kristus til, han skal ikkje missa si løn, det segjer eg dykk for visst.

⁴²Men den som freistar nokon av desse små som trur, for han var det mykje betre um det var lagt ein kvernstein um halsen hans, og han vart kasta i havet.

⁴³Dersom handi di freistar deg, so hogg henne av! Det er betre du gjeng vanfør inn til livet, enn at du hev båe hendene dine og kjem i helvete, i den usløkkjande elden,

⁴⁴der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.

⁴⁵Og dersom foten din freistar deg, so hogg han av! Det er betre du gjeng einføtt inn til livet, enn at du hev båe føtene dine og vert kasta i helvete,

⁴⁶der ormen deira ikkje døyr, og elden ikkje sloknar.

⁴⁷Og dersom auga ditt freistar deg, so riv det ut! Det er betre du gjeng einøygd inn i Guds rike, enn at du hev tvo augo og vert kasta i helvete,

⁴⁸der ormen deira ikkje døyr og elden ikkje sloknar.

⁴⁹For kvart menneske skal saltast med eld, liksom kvart offer vert salta med salt.

⁵⁰Salt er godt; men vert saltet saltlaust, kva vil de då salta det med? Hav salt i dykk sjølve, og haldt fred med kvarandre!