Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Lukas 1 Bible Online

Evangeliet etter Lukas 1 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Lukas 1

¹Det er alt mange som hev teke seg til å setja upp ei fråsegn um dei hendingane som hev gjenge fyre seg hjå oss,

²so som dei hev bore det fram dei som frå fyrsten var augvitne og vart ærendsveinar åt ordet.

³Difor hev eg sett meg fyre, sidan eg hev granska alt vel frå grunnen, å skriva det upp åt deg, gjævaste Teofilus - stykke for stykke, soleis som det heng saman,

⁴so du kann sjå kor truverdig ho er den soga som du hev høyrt.

⁵I den tidi då Herodes var konge i Jødeland, var det ein prest der som heitte Sakarias; han høyrde til det prestelaget som hev namn etter Abia. Kona hans var ætta frå Aron, og heitte Elisabet.

⁶Båe var dei rettferdige for Gud; dei fylgde alle Herrens bod og fyresegner, og ingen kunde finna noko å lasta dei for.

⁷Men dei hadde ikkje born; for Elisabet var ikkje barnkjømd, og dei var båe langt uti åri.

⁸So var det ein dag Sakarias gjorde prestetenesta for Gud; for turen var komen til hans lag,

⁹og då dei kasta lut, som visi er millom prestane, fall det på han å ganga inn i Herrens tempel og bera fram røykofferet,

¹⁰medan heile folkemengdi stod utanfor og bad i røykoffertimen.

¹¹Då fekk han med ein gong sjå ein Herrens engel, som stod på høgre sida åt røykofferaltaret.

¹²Då Sakarias såg engelen, stokk han, og det kom ein otte yver han.

¹³Men engelen sa til han: Ver ikkje redd, Sakarias! Gud hev høyrt bøni di. Du og Elisabet, kona di, skal få ein son, og du skal kalla han Johannes.

¹⁴Då vert du både glad og fegen, og mange skal gleda seg av di han er fødd.

¹⁵For han skal vera stor i Herrens augo; han skal ikkje drikka vin eller sterke drykker, og alt ifrå morsliv skal han fyllast av den Heilage Ande.

¹⁶Mange av Israels-borni skal han venda um til Herren deira Gud,

¹⁷og sjølv skal han ganga fyre han i Elias' ånd og kraft og venda hjarto åt federne um til borni og dei ulydige til den hug som bur i rettferdige menn, so han kann vinna Herren eit vel fyrebutt folk.

¹⁸Korleis kann eg vita um dette er sant? sa Sakarias til engelen; eg er då ein gamal mann, og kona mi er og langt ut i åri.

¹⁹Då svara engelen: Eg er Gabriel, som stend for Guds åsyn. Eg er send hit og skal tala med deg og bera dette gledebodet til deg.

²⁰Og no skal du ljota tegja, og ikkje kunna tala, alt til den dagen dette hender, for di du ikkje trudde meg; men det eg hev sagt, skal sannast når tidi er komi.

²¹Medan stod folket og venta på Sakarias, og undra seg yver at han drygde so lenge i templet.

²²Men då han kom ut, og ikkje kunde tala med dei, skyna dei at han hadde set ei syn i templet; sjølv nikka han og gjorde teikn til dei, men var og vart mållaus,

²³og då tenestedagane hans var til endes, for han heim att.

²⁴Eit bel etter hende det at Elisabet, kona hans, vart med barn. Då heldt ho seg heime i fem månader, og sa:

²⁵Soleis hev Herren laga det for meg då tidi var komi at han i nåde vilde taka burt skammi mi millom folk.

²⁶Då det leid på sette månaden, vart engelen Gabriel send frå Gud til ein by i Galilea som dei kallar Nasaret,

²⁷åt ei møy som var trulova med ein mann som heitte Josef, av Davids-ætti, og møyi heitte Maria.

²⁸Då engelen kom inn til henne, sa han: Guds fred, du som hev fenge slik nåde! Herren er med deg! Velsigna er du millom kvinnor!

²⁹Ved desse ordi stokk ho, og tenkte med seg: Kva er dette for ei helsing?

³⁰Men engelen sa til henne: Ver ikkje redd, Maria! Du hev funne nåde hjå Gud!

³¹Du skal verta med barn og få ein son, og kalla han Jesus.

³²Han skal vera stor og kallast son åt den Høgste, og Herren Gud skal gjeva han kongsstolen åt David, ættefaren hans;

³³han skal vera konge yver Jakobs-ætti i all æva, og det skal ikkje vera ende på kongedømet hans.

³⁴Korleis skal det ganga til, når eg ikkje veit av mann? sa Maria.

³⁵Den Heilage Ande skal koma yver deg, og krafti åt den Høgste skal skyggja yver deg, svara engelen; difor skal og det heilage som vert født, kallast Guds Son.

³⁶Og høyr: Elisabet, som er skyld deg, skal og hava ein son på sine gamle dagar; dei sa ho var ikkje barnkjømd, men no er ho alt i sette månaden;

³⁷for ingen ting er umogeleg for Gud.

³⁸Då sa Maria: Her stend eg - eg er Herrens tenestkvinna! Lat det ganga meg som du hev sagt! So for engelen burt att.

³⁹Straks etter tok Maria av stad og for so fort ho kunde upp i fjellbygdene, til ein by i Judaland;

⁴⁰der gjekk ho inn i huset åt Sakarias og helsa på Elisabet.

⁴¹Då hende det at med same Elisabet høyrde helsingi hennar Maria, hoppa fostret i livet hennar; og ho vart fyllt av den Heilage Ande

⁴²og kvad med høg røyst: Velsigna er du millom kvinnor, velsigna er ditt livs frukt!

⁴³Kvi skal det timast meg at mor åt Herren min kjem til meg?

⁴⁴For då di helsing nådde øyra mitt, då hoppa fostret i mitt liv av frygd.

⁴⁵Ja, sæl er ho som trudde; for det skal fullførast det som er sagt henne frå Herren.

⁴⁶Og Maria svara: Mi sjel høglovar Herren,

⁴⁷og mi ånd gleder seg i Gud, min frelsar!

⁴⁸Han tenkte på si ringe tenestkvinna! For ifrå denne stund skal alle ætter prisa meg sæl,

⁴⁹av di han hev gjort store for meg, han, den mektige, og heilagt er hans namn;

⁵⁰hans miskunn er frå ætt til ætt yver dei som ottast han.

⁵¹Han gjorde veldigt verk med armen sin, ovmodige spreidde han for ver og vind med deira høgferdshug;

⁵²han støytte stormenn ned frå deira høgsæte og lyfte låge upp;

⁵³Hungrige metta han med gode gåver, og rikingar sende han tomhendte burt.

⁵⁴Han hjelpte Israel, sin tenar, for å koma i hug miskunn -

⁵⁵so som han tala til federne våre - mot Abraham og hans ætt til æveleg tid.

⁵⁶Maria vart verande hjå henne um lag tri månader; sidan for ho heim att.

⁵⁷So kom tidi då Elisabet skulde eiga barn, og ho åtte ein son.

⁵⁸Og då grannane og skyldfolket høyrde kor stor ei miskunn Herren hadde vist henne, vart dei glade og ynskte henne til lukka.

⁵⁹Åtte dagar etter kom dei og skulde umskjera guten; dei vilde kalla han Sakarias etter faren,

⁶⁰men då tok mor hans til ords og sa: Nei, han skal heita Johannes!

⁶¹Det er ingen i ætti som heiter so, svara dei,

⁶²og dei gjorde teikn til faren, kva han vilde guten skulde kallast.

⁶³So bad han um ei tavla og skreiv: Johannes er namnet hans. Alle undra seg;

⁶⁴men i det same fekk han att mål og mæle, og han tala og prisa Gud.

⁶⁵Då kom det ein otte på alle dei som budde der ikring; i heile Judaheidi vart alt dette mykje umtala,

⁶⁶og alle som høyrde det, tok det til minnes og sa: Kva tru den guten er etla til? For Herren heldt si hand yver han.

⁶⁷Men Sakarias, far hans, vart fyllt av den Heilage Ande, og han tala profetord og kvad:

⁶⁸Lova vere Herren, Israels Gud, for di han såg um folket sitt og løyste det ut!

⁶⁹Og han reiste åt oss eit horn til frelse i sin tenar Davids ætt,

⁷⁰so som han tala gjenom dei heilage profetars munn frå fordom,

⁷¹ei frelsa frå våre fiendar, frå kvar ei hatarhand.

⁷²Han vilde gjera miskunn imot federne våre og koma i hug si heilage pakt,

⁷³den eiden han svor Abraham, ættefaren vår,

⁷⁴han vilde fria oss ut or fiendehand og gjeva oss å tena han utan otte

⁷⁵i heilagdom og rettferd for hans åsyn alle våre dagar.

⁷⁶Du og, mitt barn, skal kallast profeten åt den Høgste; for du skal fara fram for Herrens åsyn og rydja vegane hans,

⁷⁷og gjeva hans folk kunnskap um frelsa ved forlating for syndene deira

⁷⁸for vår Guds hjartelege miskunn skuld, som let solrenning frå det høge gjesta oss,

⁷⁹til å lysa for dei som sit i myrker og daudeskugge, og styra våre føter inn på fredens veg.

⁸⁰Og guten voks og vart sterk i åndi; han heldt seg i øydemarkene til tidi kom då han skulde førast fram for Israel.