Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Lukas 10 Bible Online

Evangeliet etter Lukas 10 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Lukas 10

¹Sidan tok Herren ut endå sytti læresveinar og sende dei fyre seg, tvo og tvo, til kvar by og bygd som han sjølv skulde til.

²Og han sa til dei: Grøda er stor, men onnefolki er få. Bed då han som eig grøda, at han vil senda ut arbeidsfolk til å hausta inn grøda si!

³Far i veg! Sjå, eg sender dykk ut som lamb millom ulvar.

⁴Ber ikkje med dykk pung, ikkje skreppa, ikkje skor, og gjev dykk ikkje i svall med nokon på vegen!

⁵Kvar gong de kjem inn i eit hus, so seg fyrst: Fred vere med dette huset!

⁶Og dersom det er nokon der som er verd fred, so skal freden dykkar bia hjå han: dersom ikkje, so skal han venda att til dykk sjølve.

⁷Gjev dykk til der i huset, og et og drikk det dei byd dykk! For ein arbeidsmann er verd løni si. Flytt ikkje frå hus til hus!

⁸Kvar gong de kjem til ein by, og dei tek imot dykk, so et det dei set fram!

⁹Læk dei sjuke der er, og seg til dei: Guds rike er kome nær dykk!

¹⁰Men når de kjem til ein by der dei ikkje vil taka imot dykk, so gakk ut på gatone og seg:

¹¹Jamvel dusti som vart hangande ved føtene våre i byen dykkar, stryk me av oss; her hev de henne att! Men det skal de vita at Guds rike er kome nær!

¹²Eg segjer dykk: På den siste dag skal det ganga Sodoma likare enn den byen.

¹³Ve yver deg, Korasin! Ve yver deg, Betsaida! Hadde dei underi som er gjorde i dykk, vore gjorde i Tyrus og Sidon, so hadde dei longe vendt um og sete i sekk og oska.

¹⁴Men det skal ganga Tyrus og Sidon likare i domen enn dykk.

¹⁵Og du Kapernaum, som hev vore lyft upp til himmelen, til helheimen skal du støytast ned!

¹⁶Den som høyrer på dykk, høyrer på meg, og den som vandar dykk, vandar meg; men den som vandar meg, vandar han som sende meg.

¹⁷Dei sytti kom glade attende og sa: Herre, jamvel dei vonde åndene lyder oss når me nemner ditt namn!

¹⁸Då sa han til dei: Eg såg Satan falla ned frå himmelen som eit ljon.

¹⁹Kom i hug: Eg hev gjeve dykk makt til å trøda på ormar og skorpionar og yver alt fiendens velde; og ingen ting skal gjera dykk den minste skade.

²⁰Men gled dykk ikkje yver det at åndene lyder dykk, gled dykk heller for di namni dykkar er uppskrivne i himmelen!

²¹I same stundi sa han, sæl i den Heilage Ande: Eg lovar deg, Fader, du som råder yver himmel og jord, at du hev løynt dette for dei lærde og kloke og openberra det for dei ulærde og barnslege! Ja, Fader, for soleis tykte du det best.

²²Alt hev Far min gjeve i mine hender; og ingen veit kven Sonen er, utan Faderen, og kven Faderen er, utan Sonen og dei som Sonen vil openberra det for.

²³So vende han seg til læresveinane sine i ser og sa: Sæle dei augo som ser det de ser!

²⁴For eg segjer dykk at mange profetar og kongar var huga til å sjå det de ser, og fekk ikkje sjå det, og høyra det de høyrer, og fekk ikkje høyra det.

²⁵Då gjekk det fram ein som var kunnig i lovi; han vilde freista Jesus og sa: Meister, kva skal eg gjera so eg kann vinna eit æveleg liv?

²⁶Kva stend det i lovi? sa Jesus; korleis les du?

²⁷Du skal elska Herren, din Gud, av alt ditt hjarta og med all din hug og med all di makt og med alt ditt vit, og elska næsten din som deg sjølv, svara han.

²⁸Då sa Jesus til han: Du svara rett. Gjer det, so skal du leva!

²⁹Men han vilde orsaka seg og sa til Jesus: Kven er då næsten min?

³⁰Jesus tok upp spursmålet og sa: Det var ein mann røvarar. Dei klædde han naken og skamslo han; so gjekk dei sin veg og let han liggja der halvdaud.

³¹Det høvde so til at ein prest for same vegen; han såg mannen, men for radt framum.

³²Like eins ein levit; han kom til same staden og såg han, men for radt framum.

³³Ein samaritan som var ute og ferdast, kom og dit han låg, og såg han og tykte synd um han.

³⁴Han gjekk burt til han og fetla såri hans og helte olje og vin på, lyfte han so upp på sitt eige asen og førde han til eit herbyrge og sytte vel for han.

³⁵Andre morgonen tok han fram tvo peningar og gav til gjestgjevaren og sa: Syt vel for han, og det meir du legg ut, skal du få att av meg når eg kjem attende.

³⁶Kven av desse tri tykkjer no du for åt som ein næste mot han som fall i hendene på røvarane?

³⁷Den som gjorde sælebot på han, svara den lovkunnige. Då sa Jesus til han: Gakk du av og gjer like eins!

³⁸Medan dei var på ferdavegen, kom han til ein liten by; der var det ei kvinna som tok imot han i huset sitt; namnet hennar var Marta.

³⁹Ho hadde ei syster som heitte Maria, og ho sette seg nedmed Herrens føter og lydde på ordi hans.

⁴⁰Marta hadde det so annsamt med å stella til mykje for han at ho ikkje hadde tankar for anna. Ho gjekk fram og sa: Herre, bryr du deg ikkje um at syster mi let meg vera åleine um å stella for deg? Seg då til henne at ho skal hjelpa meg!

⁴¹Då svara Herren: Marta, Marta, du gjer deg hugsott og uro med mange ting;

⁴²men det er eitt som trengst! Maria hev valt seg den gode luten, og den skal ikkje takast ifrå henne.