Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Lukas 23 Bible Online

Evangeliet etter Lukas 23 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Lukas 23

¹Då reiste dei seg, heile hopen, og førde han fram for Pilatus

²og tok til å klaga på han. Me hev kome etter at denne mannen forvillar folket vårt, sa dei; han forbyd dei å gjeva keisaren skatt, og segjer at han er Messias, ein konge.

³Då tok Pilatus til ords og spurde han: Er du kongen yver jødane? - Det er som du segjer, svara han.

⁴Pilatus sa til øvsteprestane og folket: Eg finn ingi skuld hjå denne mannen.

⁵Då tok dei sterkare i og sa: Han øser upp folket med læra si i heile Jødeland; han tok til med det i Galilea, og no hev han kome alt hit.

⁶Då Pilatus høyrde det, spurde han um mannen var frå Galilea,

⁷og so snart han vart vis med at han lydde under Herodes' velde, sende han Jesus til han; for Herodes var og i Jerusalem i dei dagane.

⁸Herodes vart svært glad då han såg Jesus; han hadde lenge ynskt at han måtte få sjå han; for han hadde høyrt mykje um han og gjorde seg von um å få sjå eit teikn av han.

⁹Han spurde han um mangt og mykje, men Jesus svara ikkje eit ord.

¹⁰Øvsteprestane og dei skriftlærde stod der og klaga på han so sterkt dei kunde.

¹¹Og Herodes med hermennene sine svivyrde og hædde han, kasta ei brikjeleg kåpa um han og sende han so attende til Pilatus.

¹²Den dagen vart Herodes og Pilatus vener; fyrr hadde det vore fiendskap millom dei.

¹³So kalla Pilatus i hop øvsteprestane og rådsherrane og folket

¹⁴og dei sa til dei: De hev ført denne mannen fram for meg og skulda han for at han leider folket på avveg. No hev eg lydt han ut so de hev høyrt på det, men eg hev ikkje funne han saka i noko av det de klagar han for.

¹⁵Og det hev ikkje Herodes heller; for eg sende dykk til han. So kann de sjå at han hev ikkje gjort noko som han skulde lata livet for.

¹⁶Difor vil eg refsa han og so gjeva han fri.

¹⁷Men han laut gjeva dei ein fange fri i høgtidi.

¹⁸Då ropa dei alle som ein; Burt med han! Gjev oss Barabbas fri!

¹⁹- so heitte ein som var sett i fengsel for eitt upprør som hadde brote ut i byen, og for manndråp -.

²⁰På nytt tala Pilatus til dei; for han vilde gjerne gjeva Jesus fri.

²¹Men dei ropa imot: Krossfest han, krossfest han!

²²So tala han til dei tridje gongen og sa: Kva vondt hev han då gjort, denne mannen? Eg hev ikkje funne han saka i noko som han kann dømast frå livet for. Difor vil eg refsa han og so gjeva han fri.

²³Men dei braut på og kravde med høge rop at han skulde krossfestast, og ropi deira fekk yvertaket.

²⁴Då dømde Pilatus so at det skulde vera som dei kravde.

²⁵Han løyste den som sat fengsla for upprør og manndråp, den som dei bad um, men gav Jesus yver til dei, so dei kunde gjera med han som dei vilde.

²⁶Då dei førde han burt, tok dei fat på ein mann som kom frå marki; han heitte Simon og var frå Kyrene; han la dei krossen på, so han skulde bera han etter Jesus.

²⁷Ein stor folkehop fylgde han; bland dei var det mange kvinnor, som øya og gret for hans skuld.

²⁸Jesus snudde seg til dei og sa: Jerusalems døtter, gråt ikkje yver meg! Gråt heller yver dykk sjølve og borni dykkar!

²⁹For det kjem dagar då dei skal segja: Sæle dei barnlause! Sælt det livet som aldri hev født, og det brjostet som aldri gav suga!

³⁰Då kjem dei til å segja til fjelli: Fall yver oss! og til haugane: Gøym oss!

³¹For fer dei so med det grøne treet, korleis skal det då ganga med det turre?

³²Tvo andre, tvo illgjerningsmenn, vart og førde av stad saman med han og skulde lata livet.

³³Då dei kom til den staden som dei kallar Skallen, krossfeste dei han der, og like eins illgjerningsmennene, den eine på høgre og den andre på vinstre sida.

³⁴Men Jesus sa: Fader, forlat dei, for dei veit ikkje kva dei gjer! So skifte dei klædi hans millom seg og kasta lut um dei.

³⁵Folket stod og såg på; og rådsherrane spotta og sa: Han hev hjelpt andre, no kann han hjelpa seg sjølv, dersom han er Guds Messias, den utvalde!

³⁶Hermennene gjorde og narr av han; dei gjekk fram og rette han eddik og sa:

³⁷Er du kongen yver jødane, so hjelp deg sjølv!

³⁸Og uppyver han var det ei innskrift: Dette er kongen yver jødane.

³⁹Ein av illgjerningsmennene som hekk der, hædde han og sa: Er ikkje du Messias? - hjelp deg sjølv og oss!

⁴⁰Då tok den andre til ords og skjemde på han og sa: Hev du ikkje ein gong otte for Gud, du som er under same domen?

⁴¹Og det er me med rette; for me fær berre lika for det me hev gjort. Men han hev ikkje gjort noko gale.

⁴²Jesus, sa han, kom meg i hug når du kjem i ditt rike!

⁴³Det segjer eg deg for visst, svara Jesus: I dag skal du vera med meg i Paradis.

⁴⁴Det var no kring den sette timen; då vart det myrkt yver heile landet alt til den niande timen,

⁴⁵og soli svartna. Forhenget i templet rivna midt i tvo.

⁴⁶Og Jesus ropa med høg røyst: Fader, i dine hender gjev eg mi ånd! Då han hadde sagt det, andast han.

⁴⁷Då hovudsmannen såg det som hende, lova han Gud og sa: Den mannen var sanneleg skuldlaus!

⁴⁸Og heile folkemengdi som hadde samla seg for å sjå på dette, øya seg og gjekk burt att då dei såg kva som hende.

⁴⁹Men alle venene hans og dei kvinnone som hadde fylgt han frå Galilea, stod langt undan og såg på.

⁵⁰Det var ein mann som heitte Josef, ein god og rettvis mann; han høyrde til det høge rådet,

⁵¹men hadde ikkje vore med på rådi og gjerningane deira; han åtte heime i Arimatea, ein by i Jødeland, og var ein av dei som venta på Guds rike -

⁵²den mannen gjekk til Pilatus og bad um lekamen åt Jesus,

⁵³tok han ned, sveipte han i fint lin og la han i ei grav som var hoggi i berget, og som det endå ikkje var lagd nokon i.

⁵⁴Det var då fyrebuingsdagen, og sabbaten var i kjømdi.

⁵⁵Nokre av dei kvinnone som hadde vore med han frå Galilea, fylgde etter; dei skoda gravi og såg korleis lekamen hans vart lagd.

⁵⁶So gjekk dei heim att og laga til angande kryddor og salvar. Sabbaten yver heldt dei seg i ro etter lovi.