Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Lukas 6 Bible Online

Evangeliet etter Lukas 6 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Lukas 6

¹Den næstfyrste sabbaten bar det so til at han gjekk gjenom ein åker, og læresveinane hans reiv av aks og gnudde dei millom hendene og åt.

²Då sa nokre av farisearane: Kvi gjer de slikt som ingen hev lov til å gjera på sabbaten?

³Men Jesus tok til ords og sa til dei: Hev de då ikkje lese kva David gjorde då han og mennene hans var svoltne?

⁴Korleis han gjekk inn i Guds hus og tok skodebrødi og åt, og gav mennene sine med! Og dei brødi hev ingen lov til å eta utan berre prestane.

⁵So sa han til dei: Menneskesonen råder yver sabbaten og.

⁶Ein annan sabbat bar det so til at han gjekk inn i synagoga og lærde. Der var det ein mann som den høgre handi var nomi på,

⁷og dei skriftlærde og farisearane gjætte på han, um han vilde lækja på sabbaten, so dei kunde finna noko å klaga han for.

⁸Men han kjende tankane deira og sa til mannen som hadde den nomne handi: Reis deg upp og kom fram! Då reiste han seg upp og gjekk fram,

⁹og Jesus sa til dei: Eg spør dykk: Er det rett å gjera godt på sabbaten eller å gjera vondt, berga liv eller øyda liv?

¹⁰So såg han rundt ikring på dei alle og sa til mannen: Rett ut handi di! Han so gjorde, og handi hans vart god att.

¹¹Men dei vart so vonde at dei var reint frå vitet, og tala med kvarandre um kva dei skulde gjera med Jesus.

¹²I dei dagane hende det at han gjekk upp i fjellet og vilde beda, og han var der heile natti i bøn til Gud.

¹³Då det vart dag, kalla han til seg læresveinane sine og valde ut tolv; dei kalla han apostlar.

¹⁴Det var Simon - som han og kalla Peter - og Andreas, bror hans og Jakob og Johannes og Filip og Bartolomeus

¹⁵og Matteus og Tomas og Jakob, son åt Alfeus, og Simon, som dei kalla Selotes,

¹⁶og Judas, son åt Jakob, og Judas Iskariot, han som vart svikar.

¹⁷So gjekk han nedyver i lag med dei, og vart standande på ei sletta. Der var ein heil flokk av læresveinane hans og ei stor mengd med folk frå heile Judea og Jerusalem og frå sjøbygdene ved Tyrus og Sidon,

¹⁸som var komne for å høyra på han og lækjast for sjukdomane sine. Då vart dei gode att dei som var plaga av ureine ånder;

¹⁹og alt folket freista å koma nær han, for det gjekk ei kraft ut ifrå han som lækte alle.

²⁰Då lyfte han upp augo og såg på læresveinane sine og sa: Sæle de som fatige er! Guds rike er dykkar!

²¹Sæle de som no svelt! De skal mettast! Sæle de som no græt! De skal koma til å læ!

²²Sæle er de når folk hatar dykk, og når dei ikkje vil vita av dykk, og spottar dykk og bannlyser namnet dykkar som noko vondt, for Menneskesonen skuld.

²³Den dagen må de gleda dykk, ja, de må hoppa av gleda; stor er løni som ventar dykk i himmelen; for på same vis for federne deira åt mot profetane.

²⁴Men ve yver dykk, de som rike er! De hev alt fenge hugnaden dykkar!

²⁵Ve yver dykk, de som no er mette! De skal koma til å svelta! Ve yver dykk som no lær! De skal syrgja og gråta.

²⁶Ve når alle folk talar vel um dykk! For på same vis for federne deira åt med dei falske profetane.

²⁷Men til dykk som høyrer, segjer eg: Elska fiendane dykkar! Gjer vel mot dei som hatar dykk!

²⁸Velsigna dei som bannar dykk! Bed for dei som talar ille um dykk!

²⁹Slær nokon deg på den eine kinni, so bjod den andre og fram! Tek nokon kjolen din frå deg, so neitta han ikkje trøya heller!

³⁰Gjev kvar som bed deg, og tek nokon det som ditt er, so krev det ikkje att!

³¹Gjer mot anna folk som de vil at dei skal gjera mot dykk!

³²Um de elskar dei som elskar dykk, kva er det å takka dykk for? Syndarane elskar då og dei som deim elskar.

³³Og um de gjer vel mot dei som gjer vel mot dykk, kva er det å takka dykk for? So gjer syndarane og.

³⁴Og um de låner til dei som de ventar å få att av, kva er det å takka dykk for? Syndarar låner og til syndarar på den måten at dei skal få like mykje att.

³⁵Nei, elska fiendane dykkar, gjer vel og lån burt, og venta ikkje å få noko att! Då skal løni de fær, vera stor, og de skal vera borni åt den Høgste; for han er god mot dei utakksame og vonde.

³⁶Ver miskunnsame, som Far dykkar er!

³⁷Døm ikkje, so skal de ikkje dømast! Fordøm ingen, so skal ingen fordøma dykk! Tilgjev, so skal de få tilgjeving!

³⁸Gjev, so skal dei gjeva dykk! Eit godt, stappa, sikka og yverfullt mål skal dei gjeva dykk i fanget. For det målet de mæler med, skal dei mæla att åt dykk med.

³⁹Han sa dei og ei likning: Kann ein blind leida ein blind? kjem dei ikkje båe til å falla i grefti?

⁴⁰Læresveinen er ikkje yver meisteren; men er han heilt utlært, so vert han lik meisteren sin.

⁴¹Kvi ser du flisi i auga åt bror din, men bjelken i ditt eige auga vert du ikkje var?

⁴²Korleis kann du segja til bror din: Bror, lat meg taka ut flisi som sit i auga ditt! du som ikkje ser bjelken i ditt eige auga? Hyklar! Tak fyrst bjelken ut or ditt auga, då kann du sjå å taka flisa ut or auga åt bror din.

⁴³For det finst ikkje noko godt tre som ber låk frukt, ikkje heller noko låkt tre som ber god frukt;

⁴⁴for treet kjenner me på den frukti det ber; ingen kann sanka fikor av tistlar eller plukka druvor av klunger.

⁴⁵Ein god mann ber fram berre godt av det gode han gøymer i hjarta sitt, og ein vond mann ber fram berre vondt av det vonde han gøymer på. For frå munnen hans kjem det som hjarta er fullt av.

⁴⁶Men kvi kallar de meg Herre, Herre, og gjer ikkje det som eg segjer?

⁴⁷Eg skal syna dykk kven han er lik, den som kjem til meg og høyrer ordi mine og gjer etter dei:

⁴⁸han er lik ein mann som vilde byggja seg eit hus, og som grov djupt i tufti og la grunnsteinane på berget. Då det so kom ein flaum, og straumen braut imot huset, vann han ikkje å rikka det, av di det var godt bygt.

⁴⁹Men den som høyrer, og ikkje gjer etter det han høyrer, han er lik ein mann som bygde seg eit hus på berre marki, forutan grunnsteinar. Då so straumen braut imot huset, datt det i hop med ein gong, og det vart eit stort fall då det huset datt.