Read nynorsk 1938 Femte Mosebok 2 Bible Online

Femte Mosebok 2 - nynorsk 1938 bible

Femte Mosebok 2

¹So vende me oss åt øydemarki og tok vegen til Raudehavet, som Herren hadde sagt til meg, og me for lenge og sveiv kringum Se'irfjelli.

²Då sa Herren til meg:

³Lenge nok hev de reika ikring desse fjelli; tak no leidi mot nord!

⁴Og til folket skal du segja so: No fer de gjenom riket åt brørne dykkar, Esaus-borni, dom bur i Se'ir, og dei vert redde dykk; men akta dykk vel

⁵at de ikkje yppar ufred med dei; eg vil ikkje lata dykk få so mykje som ei fotbreidd av landet deira; for Se'irfjelli hev eg gjeve Esau til eigedom.

⁶Den maten de treng, lyt de kjøpa av dei, og vatnet de drikk, lyt de og gjeva pengar for.

⁷For Herren din Gud hev velsigna deg i alt du hev teke deg fyre; han hev bore umsut for deg på ferdi gjenom den store øydemarki; i alle desse fyrti åri hev Herren din Gud vore med deg, og du hev ingen ting vanta.

⁸So for me lenger frametter, burt ifrå brorfolket vårt, Esaus-borni, som bur i Se'ir; me tok utav den vegen som gjeng frå Eilat og Esjon-Geber gjenom moane, og heldt fram etter ein annan veg, som bar til Moabøydemarki.

⁹Og Herren sa til meg: Du skal ikkje trengja deg inn på moabitane og yppa ufred med dei; eg vil ikkje lata deg få noko av landet deira; for Ar hev eg gjeve Lots-borni til eigedom.

¹⁰Der budde i gamle dagar emitane, eit stort og mannsterkt folk; dei var høgvaksne som anakitane

¹¹og vert liksom dei rekna til kjempefolki; men moabitane kallar dei emitar.

¹²I Se'ir budde fyrr i tidi horitane; men Esaus-borni dreiv dei burt og øydde dei ut og sette seg ned i staden deira, liksom Israel hev gjort i sitt land, det som Herren hev gjeve dei til eigedom.

¹³Gjer dykk no reiduge [sa Herren] og gakk yver Seredåi! So gjekk me yver Seredåi.

¹⁴Då var det åtte og tretti år sidan me tok ut frå Kades-Barnea, og heile den ætti, alle våpnføre menner i lægret var burtdøydde, som Herren hadde svore at det skulde ganga dei.

¹⁵Herrens hand hadde råma dei, og rive dei burt or lægret, so dei alle var farne.

¹⁶Då no alle våpnføre menner i folket var daude og burte,

¹⁷då tala Herren til meg og sa:

¹⁸No fer du yver Moabs landmerke, gjenom Ar,

¹⁹og so ligg vegen din frammed Ammons-borni; men du skal ikkje trengja deg inn på dei og ikkje yppa ufred med dei; eg vil ikkje lata deg få noko av Ammonitarlandet; for det hev eg gjeve burt til Lots-borni.

²⁰Det landet vert og rekna til kjempelandi; fyrr i verdi budde det kjempor der; og ammonitane kallar dei samsummitar.

²¹Dei var eit stort og mannsterkt folk og høgvaksne som anakitane; men Herren rudde dei ut for Ammons-borni, so dei dreiv dei burt og busette seg i landet deira.

²²Det same gjorde han for Esaus-borni, som bur i Se'ir; for dei rudde han ut horitane, so dei dreiv dei burt og busette seg i landet deira, og sidan hev dei butt der til denne dag.

²³Like eins gjekk det med avitane, som budde i landsbyane alt burt til Gasa; kaftorarane kom frå Kaftor, og øydde dei ut og tok romet deira.

²⁴Gjer dykk reiduge [sa Herren], far i veg og set yver Arnonåi! Sjå, eg gjev Sihon, amoriten, kongen i Hesbon, og landet hans i dine hender. Tak til med å slå det under deg, og gjev deg i strid med han!

²⁵Etter denne dag skal det standa otte og redsla av deg yver heile verdi; alle som høyrer gjete deg, skal bivra og skjelva for deg.

²⁶Frå Kedemotøydemarki sende eg menner til Sihon, kongen i Hesbon, med fredleg helsing og sa:

²⁷Lat meg få fara gjenom landet ditt! Eg skal halda meg på vegen og ikkje taka utav han, korkje til høgre eller vinstre.

²⁸Det eg lyt hava av mat, skal eg kjøpa av deg, og drikkevatnet du gjev meg, skal eg og leggja pengar for. Lat meg berre fara igjenom på min fot,

²⁹liksom Esau-borni i Se'ir og moabitane i Ar gav meg lov til - so eg kann koma yver Jordan til det landet Herren vår Gud vil gjeva oss.

³⁰Men Sihon, kongen i Hesbon, vilde ikkje lata oss fara gjenom landet sitt. For Herren din Gud hadde gjort hugen hans strid og hjarta hans hardt, av di han vilde gjeva han i dine hender, som han longe hev gjort.

³¹Og Herren sa til meg: Sjå, no gjev eg deg makt yver Sihon og landet hans; tak no du til med å slå det under deg, so landet hans vert ditt!

³²So for Sihon imot oss til Jahas med alt herfolket sitt og tok på oss.

³³Men Herren vår Gud gav han i vårt vald, og me hogg han ned, både han og sønene og alt stridsfolket hans.

³⁴Den gongen tok me og alle byane hans og bannstøytte kvar byen, både menner og kvinnor og born; me let ingen vera att aller sleppa undan.

³⁵Men bufeet eigna me til oss, og herfanget i byane som me tok.

³⁶Frå Aroer, som ligg inn med Arnonåi, og frå byen i dalen og radt til Gilead fanst det ikkje ein by med murar som var for høge for oss; Herren vår Gud gav dei alle i vårt vald.

³⁷Men landet åt Ammons-borni let du vera i fred, både det som ligg frammed Jabbokåi og byane i fjelli, og alt det som Herren vår Gud hadde meinka oss å taka.