Read nynorsk 1938 Femte Mosebok 33 Bible Online

Femte Mosebok 33 - nynorsk 1938 bible

Femte Mosebok 33

¹Dette er den velsigningi som gudsmannen Moses lyste yver Israels-borni fyrr han døydde.

²Han sa: Herren kom frå Sinai, steig upp for dei ifrå Se'ir, skein ifrå Paranfjellet, gjekk fram or dei heilage herar, ved hans høgre hand lyste lov-elden for dei. /[15]

³Ja, han elskar folket sitt høgt; dine heilage er i du hand; dei flokkar seg kring din for, dei lyder trutt på din tale. /[16]

⁴Moses gav oss ei lov, ein arv for lyden åt Jakob.

⁵Og han vart konge i Jesurun, då hovdingane slo seg i hop, og Israels-ættene eintest. /[17][18]

⁶Lat Ruben leva og aldri døy ut, men mennene hans verta få i talet!

⁷Og um Juda sa han dette: Høyr Herre, ropi frå Juda, og før han heim til sitt folk! Med sine hender strider han for det; ver du han ei hjelp mot hans fiendar!

⁸Og um Levi sa han: Dine tummim og urim gjev lyden åt den som hev vore deg lydig, han som du røynde ved Massa og tretta med ved Meriba,

⁹han som sa um far sin og mor si: Eg ser ikkje desse folki, som ikkje kjendest ved sine brør og ikkje visste av sine born; for han akta på ordi dine og kom di pakt i hug.

¹⁰Han lærer Jakob di lov og Israels lyd dine bod, han legg røykjelse for ditt andlet og heiloffer på ditt altar.

¹¹Velsigna, herre, hans styrke, hav hugnad i alt hans verk! Brjot ryggen på dei som er mot han, so dei aldri vinn reisa seg meir!

¹²Um Benjamin sa han: Han er hjartebarnet åt Herren og bur so trygt hjå han; han kviler imillom hans herdar; stødt held Gud si hand yver han.

¹³Og um Josef sa han: Med dogg og dyre himmelgåvor velsigne Herren landet hans, med vatn utor det store djupet som gøymt innunder jordi ligg,

¹⁴med alt det beste soli el, det beste månane driv fram,

¹⁵alt godt ifrå dei gamle fjelli, alt hævt frå ævelege haugar,

¹⁶alt gjævt og gildt som fyller jordi, hans nåde som i klungeren budde; det kome yver Josefs hovud, det kryne kvervelen åt han som hovding er bland sine brør!

¹⁷Ovgild er hans frumborne ukse, hans horn er som villuksehorn; med dei stangar han alle folki til verdsens ytste endemark. Det er Efra'ims store herar, det er Manasses sterke hop. /[19]

¹⁸Og um Sebulon sa han: Gled deg, Sebulon, i di utferd, og du, Issakar, i dine tjeld!

¹⁹Til sitt fjell bed dei folki koma; der ofrar dei rettferds offer; for utor sjøen syg dei rikdom og skattar gøymde i sanden.

²⁰Og um Gad sa han: Lova vere han som gjev Gad romt land! Der ligg han og lurer som løva og riv sund herdar og hovud.

²¹Han såg seg ut fyrste luten; for der ligg den lut som er etla åt han av han som gav lovi; so for han fram fyre folket, og saman med Israels-borni gjorde han alt det Herren sa fyre, alt det som var rett i Guds augo.

²²Og um Dan sa han: Dan er ein løveunge som bykser fram ifrå Basan.

²³Og um Naftali sa han: Naftali, metta med nåde og fyllt med Herrens velsigning - tak vestland og sudland i eige!

²⁴Og um Aser sa han: Sælaste sonen vert Aser, kjæraste bror millom brørne; i olje fær han duppa foten.

²⁵Av kopar og jarn er ditt lås, og di kvild so lang som ditt liv!

²⁶Det finst ingen som Gud, Jesurun! Han fer deg til hjelp yver himmelen og ek i si allmakt på skyene. /[20]

²⁷Ein bustad er den eldgamle Gud; hit ned når hans evige armar. Han driv burt for deg din uven og segjer til deg: Øyd ut!

²⁸So bur Israel trygt og åleine, og Jakob hev auga sitt vendt mot eit land fullt av druvor og korn, og doggi dryp frå hans himmel.

²⁹Å, Israel, kor du er sæl! Kven er vel som du? - eit folk som hev Herren til frelsar, ditt verjande skjold og ditt veldige sverd! Sjå, fiendane smeikje for deg, medan du skrid fram yver høgdene deira.