Read nynorsk 1938 Evangeliet etter Johannes 5 Bible Online

Evangeliet etter Johannes 5 - nynorsk 1938 bible

Evangeliet etter Johannes 5

¹Ei tid etterpå var det ei av høgtidene åt jødane, og Jesus for upp til Jerusalem.

²Ved Saueporten i Jerusalem er det ein dam som dei på hebraisk kallar Betesda, med fem sulehallar kringum;

³i dei låg det ei heil mengd med sjuke, blinde, halte, nomne.

⁴For ein engel for frå tid til tid ned i dammen og rørde upp vatnet, og den fyrste som då steig uti etter at vatnet var upprørt, han vart frisk, kva sjukdom han so leid av.

⁵No var det der ein mann som hadde dregest med sjukdomen sin i åtte og tretti år.

⁶Då Jesus såg han liggja der, og fekk vita at han hadde vore sjuk i lang tid, sa han til han: Vil du verta frisk?

⁷Herre, svara den sjuke, eg hev ingen som kann kasta meg ut i dammen når vatnet tek til å rørast, og medan eg er på vegen, stig ein annan ned fyre meg.

⁸Jesus segjer til han: Statt upp, tak sengi di og gakk!

⁹Og straks vart mannen frisk, og tok sengi si og gjekk. Det var ein sabbat dette hende;

¹⁰difor sa jødane til den som hadde vorte lækt: Det er sabbat! Du hev ikkje lov til å bera sengi.

¹¹Han svara: Han som gjorde meg frisk, han sa til meg: Tak sengi di og gakk!

¹²Dei spurde han: Kva var det for ein mann som sa til deg: Tak sengi di og gakk!

¹³Men den som hadde vorte lækt, visste ikkje kven det var; for Jesus hadde drege seg undan, av di det var so mykje folk der på staden.

¹⁴Sidan fekk Jesus sjå han i templet og sa til han: No hev du fenge att helsa di. Synda no ikkje meir! elles kunde det henda deg noko verre!

¹⁵Mannen gjekk av stad og sa med jødane at det var Jesus som hadde gjort han frisk.

¹⁶Og difor forfylgde jødane Jesus, sidan han gjorde slikt på ein sabbat.

¹⁷Han svara dei: Far min arbeider til no; eg arbeider og.

¹⁸Difor var jødane endå meir huga på å drepa han, sidan han ikkje berre braut helgi, men jamvel kalla Gud Far sin og gjorde seg sjølv lik med Gud.

¹⁹So tok Jesus til ords og sa til dei: Det segjer eg dykk for visst og sant: Sonen kann ingen ting gjera av seg sjølv, anna enn det han ser Faderen gjer; for det han gjer, det gjer Sonen og like eins.

²⁰For Faderen elskar Sonen, og syner han alt det han gjer sjølv, og han skal syna han større verk enn desse, so de skal koma til å undrast.

²¹For liksom Faderen vekkjer upp dei daude og gjev dei liv, soleis gjev Sonen og liv åt kven han vil.

²²For Faderen dømer ikkje heller nokon, men hev gjeve heile domen yver til Sonen,

²³so alle skal æra Sonen som dei ærar Faderen. Den som ikkje ærar Sonen, ærar ikkje Faderen, som hev sendt han.

²⁴Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som høyrer mitt ord og trur den som sende meg, han hev æveleg liv og kjem ikkje for domen, men hev gjenge yver frå dauden til livet.

²⁵Det segjer eg dykk for visst og sant: Det kjem ei tid, ja ho hev alt kome, då dei daude skal høyra røysti åt Guds Son, og dei som lyder på henne, skal leva.

²⁶For liksom Faderen hev liv i seg sjølv, so gav han og Sonen den gåva at han hev liv i seg sjølv;

²⁷og han gav han fullmakt til å halda dom, av di han er ein menneskeson.

²⁸De må ikkje undrast på det! For det kjem ein time då alle dei som ligg i gravene, skal høyra hans røyst,

²⁹og dei skal koma ut; dei som hev gjort godt, skal standa upp til liv, og dei som hev gjort vondt, skal standa upp til dom.

³⁰Eg kann ikkje gjera noko av meg sjølv; eg dømer etter det eg høyrer, og domen min er rettferdig; for eg gjeng ikkje etter min eigen vilje, men etter hans vilje som sende meg.

³¹Dersom eg vitnar um meg sjølv, so sæter ikkje vitnemålet mitt.

³²Det er ein annan som vitnar um meg, og eg veit at det vitnemålet han gjev meg, er sant.

³³De hev sendt bod til Johannes, og han hev vitna for sanningi.

³⁴Men eg tek ikkje mot vitnemål av noko menneske; dette nemner eg berre av di eg gjerne vil de skal frelsast.

³⁵Han var ljoset som brann og skein, og de hadde hug til å gleda dykk eit bel i ljoset hans.

³⁶Men eg hev eit vitnemål som er større enn det frå Johannes; for dei verki som Far min hev gjeve meg og vil eg skal fullføra, sjølve dei verki eg gjer, vitnar um meg at Faderen hev sendt meg.

³⁷Og Faderen, som sende meg, hev sjølv vitna um meg. Hans røyst hev de aldri høyrt, og hans skapnad hev de aldri set,

³⁸og hans ord ber de ikkje i hjarta dykkar; for den han sende, han trur de ikkje.

³⁹De granskar skriftene av di de tenkjer at de hev eit æveleg liv i dei, og dei er det som vitnar um meg.

⁴⁰Og endå vil de ikkje koma til meg, so de kann få liv.

⁴¹Eg tek ikkje mot æra av menneske,

⁴²men eg kjenner dykk og veit at de ikkje hev kjærleiken til Gud i dykk.

⁴³Eg er komen i Far min's namn, og de tek ikkje imot meg; kjem ein annan i sitt eige namn - han tek de imot!

⁴⁴Korleis kann de tru, de som tek imot æra av kvarandre, men ikkje søkjer den æra som kjem frå den einaste Gud?

⁴⁵De må ikkje tenkja eg vil klaga dykk for Far min! Det er ein som klagar dykk, Moses, han som de hev sett dykkar von til.

⁴⁶For trudde de Moses, so trudde de meg; for det er meg han hev skrive um.

⁴⁷Men når de ikkje trur hans skrifter, korleis skal de då tru mine ord?