Read nynorsk 1938 Apostelgjerningane 15 Bible Online

Apostelgjerningane 15 - nynorsk 1938 bible

Apostelgjerningane 15

¹So kom det nokre ovantil Judea og lærde brørne: Dersom de ikkje let dykk umskjera etter den seden som Moses hev skipa, kann de ikkje verta frelste.

²Det vart ikkje lite tvist og ordkast millom dei og Paulus og Barnabas; men so tok dei den rådi at Paulus og Barnabas og nokre andre av dei skulde fara upp til apostlane og dei eldste i Jerusalem og leggja spursmålet fram for dei.

³Kyrkjelyden fylgde dei eit stykke på veg; sidan for dei gjenom Fønikia og Samaria, og kvar dei kom, fortalde dei korleis heidningane hadde vendt um til Gud, og gjorde med det alle brørne ei stor gleda.

⁴Då dei kom fram til Jerusalem, vart dei fagna av kyrkjelyden og apostlane og dei eldste, og sa frå um kor store ting Gud hadde hjelpt dei til å gjera.

⁵Då reiste det seg nokre av farisearflokken som hadde teke trui, og sa: Dei lyt umskjerast og segjast fyre at dei skal halda Mose-lovi.

⁶So kom apostlane og dei eldste saman og skulde dryfta saki,

⁷og det vart eit drjugt ordskifte. Då reiste Peter seg og sa til dei: Brør, de veit at Gud for lang tid sidan valde ut ein millom dykk - han vilde at heidningane gjenom min munn skulde få høyra evangelie-ordet og koma til trui.

⁸Og Gud, som kjenner alle hjarto, vitna for dei, med di han gav den Heilage Ande åt dei so vel som åt oss;

⁹han gjorde ikkje i nokon måte skil på oss og dei, med di han ved trui reinsa hjarto deira.

¹⁰Kvi vil de då no freista Gud og leggja eit åk på nakken åt læresveinane som korkje federne våre eller me sjølve orka å bera?

¹¹Nei, det er ved Herren Jesu nåde me trur at me vert frelste, me liksom dei.

¹²Då tagde heile flokken og lydde på Barnabas og Paulus medan dei fortalde um alle dei teikn og under Gud hadde hjelpt dei til å gjera millom heidningane.

¹³Då dei hadde tagna, tok Jakob til ords og sa: Brør, høyr på meg!

¹⁴Simeon hev greidt ut korleis Gud alt ifrå det fyrste hev sytt for å få seg eit folk av heidningar som skulde bera hans namn.

¹⁵Og det høver vel med ordi åt profetane, soleis som det stend skrive:

¹⁶Sidan vil eg koma att ein gong og byggja upp att Davids falne hytta; det som ligg nedvelt, vil eg byggja upp att, og reisa huset hans på nytt,

¹⁷so alle andre folk skal søkja Herren, ja alle heidningfolki som vert kalla med mitt namn. So segjer Herren som gjer dette,

¹⁸det som han og veit um frå ævords tid.

¹⁹Difor held eg fyre at me ikkje skal gjera det for tungt for dei av heidningane som vender um til Gud,

²⁰men skriva til dei at dei skal halda seg frå det som er sulka med avgudsdyrking, og frå lauslivnad og frå kjøt av dyr som er strøypte, og frå blod.

²¹For Moses hev frå gamal tid i alle byar dei som forkynner han - kvar sabbat vert han upplesen i synagogone.

²²Då tok dei den rådi, apostlane og dei eldste, og saman med dei heile kyrkjelyden, at dei vilde velja ut nokre menn millom seg og senda dei til Antiokia i lag med Paulus og Barnabas. Dei valde Judas som vart kalla Barsabbas, og Silas - båe desse var høgvyrde menn millom brørne -

²³og gav dei eit brev med, som lydde so: Apostlane og eldstebrørne helsar brørne av heidningfolki i Antiokia og Syria og Kilikia.

²⁴Etter di me hev høyrt at nokre som kom frå oss, hev gjort dykk rådville med ordi sine og sett uro i sjelene dykkar - frå oss hadde dei ingi fullmakt -

²⁵so hev me samstelte teke den rådi å velja ut nokre menn og senda dei til dykk saman med våre kjære brør Barnabas og Paulus,

²⁶menn som hev våga livet for vår Herre Jesu Kristi namn.

²⁷So sender me då Judas og Silas; dei skal og med sin munn bera bod um det same.

²⁸For den Heilage Ande og me hev teke ved at det ikkje skal leggjast på dykk andre tyngslor enn dette som er naudsynt:

²⁹at de lyt halda dykk ifrå avgudsoffer og blod og kjøt av dyr som er strøypte, og lauslivnad. Tek de dykk stødt i vare for det, vil de hava det godt. Lev vel!

³⁰So sende dei mennene i veg, og dei kom til Antiokia. Der kalla dei i hop heile kyrkjelyden og gav dei brevet.

³¹Dei las det, og vart glade for den trøysti det gav.

³²Judas og Silas, som sjølve var profetar, trøysta brørne med mange ord og styrkte dei.

³³Då dei hadde vore der ei tid, let brørne dei få fara heim att til dei som hadde sendt dei, og ynskte dei lukka på ferdi;

³⁴men Silas rådde seg til å vera att.

³⁵Paulus og Barnabas gav seg til i Antiokia og lærde og forkynte Herrens ord i evangeliet i lag med mange andre.

³⁶Men då det leid um ei tid, sa Paulus til Barnabas: Kom, lat oss fara attende til alle dei byane der me hev forkynt Herrens ord, og sjå til brørne der, korleis dei hev det!

³⁷Barnabas vilde taka Johannes og med, han som dei kalla Markus;

³⁸men Paulus tykte ikkje dei skulde taka han med, han som hadde skilt lag med dei i Pamfylia og ikkje hadde fylgt dei til arbeidet deira.

³⁹Det vart ein kvass strid millom dei, so dei skildest frå kvarandre. Barnabas tok Markus med seg og siglde av stad til Kypern;

⁴⁰men Paulus valde Silas til sin fylgjesvein og tok i veg, etter at brørne hadde bede Guds nåde yver han.

⁴¹Han for igjenom Syria og Kilikia og styrkte kyrkjelydane.