Read nynorsk 1938 Apostelgjerningane 16 Bible Online

Apostelgjerningane 16 - nynorsk 1938 bible

Apostelgjerningane 16

¹So kom han til Derbe og til Lystra. Der var det ein læresvein som heitte Timoteus; han var son åt ei truande jødisk kvinna og ein gresk mann

²og hadde godt lov av brørne i Lystra og Ikonium.

³Han vilde Paulus hava med seg på ferdi, og han tok og umskar han for skuld jødane som budde i dei bygdene; for alle visste at far hans var grekar.

⁴Medan dei då for frå by til by, la dei brørne på hjarta å halda seg etter dei avgjerdene som apostlane og dei eldste i Jerusalem hadde teke.

⁵So vart no kyrkjelydane styrkte i trui, og auka i tal for kvar dag.

⁶Sidan for dei gjenom Frygia og Galatarlandet; for den Heilage Ande hadde hindra dei frå å tala ordet i Asia.

⁷Då dei var komne burtimot Mysia, freista dei å fara til Bitynia, men Jesu Ande gav dei ikkje lov.

⁸So for dei utanum Mysia og kom ned til Troas.

⁹Um natti hadde Paulus ei syn: Det stod ein makedonisk mann og bad han: Kom yver til Makedonia og hjelp oss!

¹⁰Etter han hadde havt den syni, freista me straks å koma av stad til Makedonia; for me kunde skyna at Gud hadde kalla oss til å forkynna evangeliet for dei.

¹¹So la med då ut frå Troas og siglde beint til Samotrake, og dagen etter til Neapolis;

¹²derifrå for me til Filippi, som er den fyrste byen i den luten av Makedonia og ein romersk koloni. Me vart verande ei tid der i byen.

¹³På sabbatsdagen gjekk me utanfor porten, til ei elv der dei var vane å samlast til bøn, og me sette oss og tala til kvinnone som var komne saman.

¹⁴Der var ei kona frå Tyatira som heitte Lydia og handla med purpur - ei av dei som dyrka Gud etter jødetrui. Ho lydde på oss, og Herren opna hjarta hennar, so ho ansa etter det Paulus tala.

¹⁵Då so ho og huslyden hennar var døypte, bad ho oss til seg og sa: So sant de held meg for å vera ei som trur på Herren, so kom heim i huset mitt og gjev dykk til der! Og ho nøydde oss til me gjorde det.

¹⁶Ein dag som me var på veg til bønestaden, møtte me ei tenestgjenta som hadde ei spådomsånd i seg, og tente mange pengar for husbondsfolket sitt med å spå.

¹⁷Ho fylgde etter Paulus og oss andre og ropa: Desse mennene er tenarar åt den høgste Gud, og dei lærer dykk vegen til frelsa!

¹⁸So gjorde ho mange dagar etter einannan. Då vart Paulus harm; han snudde seg og sa til åndi: Eg segjer deg i Jesu Kristi namn at du skal fara ut or henne! Og i same stundi for ho ut.

¹⁹Då husbondsfolket åt gjenta såg at dei ikkje lenger kunde hava von um å tena pengar på henne, tok dei fat på Paulus og Silas og drog dei med seg til torget, til rådstova,

²⁰førde dei fram for styresmennene og sa: Desse mennene veld stor uro i byen vår; dei er jødar,

²¹og vil læra oss skikkar som me ikkje hev lov til å godtaka eller fylgja, me som er romarar.

²²Folkemugen yppa seg og imot dei. Då let styresmennene folki sine riva klædi av dei og piska dei;

²³dei gav dei mange piskeslag, og sette dei so i fengsel og sa til fangevaktaren at han laut taka vel vare på dei.

²⁴Då han fekk so strenge pålegg, tok han dei inn i det inste fangeromet og sette føtene deira fast i stokken.

²⁵Midnattsbel heldt Paulus og Silas bøn og song lovsongar til Guds pris, og fangane lydde på dei.

²⁶Då vart det brått ein sterk jordskjelv, so grunnvollen åt fengslet ristest; og med ein gong spratt alle dørene upp, og lekkjone losna av alle fangane.

²⁷Fangevaktaren for upp or svevnen, og då han såg at dørene til fengslet stod opne, drog han sverdet og vilde drepa seg; for han trudde fangane hadde rømt.

²⁸Men Paulus ropa med høg røyst: Gjer deg ikkje noko vondt! Me er her alle.

²⁹Då bad han um ljos og sprang inn og kasta seg skjelvande ned for Paulus og Silas;

³⁰og han leidde dei ut og sa: Kva skal eg gjera, herrar, so eg kann verta frelst?

³¹Tru på Herren Jesus, svara dei, so skal du verta frelst, både du og huslyden din.

³²So tala dei Herrens ord til han og alle som var i huset hans.

³³Og i denne same nattestundi tok han dei med seg og tvo dei etter slagi dei hadde fenge. Straks etter vart han døypt med alle sine.

³⁴Sidan fylgde han dei upp i heimen sin og stelte til ei måltid, og var hjarteglad for di han og alt folket hans var komne til trui på Gud.

³⁵Då det vart dag, sende styresmennene sveinane sine av stad med det bodet at dei skulde sleppa mennene fri.

³⁶Fangevaktaren fortalde det til Paulus og sa: Styresmennene hev sendt bod at de skal sleppast fri. So kom no ut og far dykkar veg i fred!

³⁷Men Paulus sa til dei: Dei hev hudflengt oss midt i folkeaugo forutan lov og dom, me som er Roma-borgarar; so hev dei sett oss i fengsel, og no vil dei jaga oss burt i løynd! Nei, dei skal sjølve koma og taka oss ut!

³⁸Sveinane bar desse ordi attende til styresmennene, og då dei høyrde at dei var Roma-borgarar, vart dei redde;

³⁹dei kom og tala vel med dei, og fylgde dei ut og bad at dei vilde fara burt frå byen.

⁴⁰Då dei var komne ut or fengslet, gjekk dei heim til Lydia. Sidan helsa dei på brørne og gav dei påminningar, og tok so av stad.