Read nynorsk 1938 Apostelgjerningane 22 Bible Online

Apostelgjerningane 22 - nynorsk 1938 bible

Apostelgjerningane 22

¹Brør og feder! Høyr på meg når eg no ber verjemålet mitt fram for dykk!

²Då dei høyrde at han tala til dei på hebraisk, heldt dei seg endå rolegare.

³Eg er ein jødisk mann, sa han, og er fødd i Tarsus i Kilikia, men fostra her i byen. Ved Gamaliels føter hev eg sete og vorte upplærd med stor grannskap i fedrelovi vår, og eg var likso ihuga for Gud som de alle er i dag.

⁴Eg forfylgde Guds veg på harde livet, batt både menn og kvinnor og fekk sett dei i fengsel.

⁵Det kann øvstepresten og heile eldsterådet sanna; dei gav meg endå brev med til brørne i Damaskus, og eg tok av stad og vilde føra dei som var der, bundne til Jerusalem, so dei skulde få refsing.

⁶Men då eg var på vegen og alt var komen burtimot Damaskus, hende det brått ved middagsleite at eit sterkt ljos frå himmelen glima rundt ikring meg.

⁷Eg stupte åt jordi og høyrde ei røyst som sa til meg: Saul, Saul, kvi forfylgjer du meg?

⁸Kven er du, Herre? spurde eg. Eg er Jesus frå Nasaret, han som du forfylgjer, svara han.

⁹Dei som var med meg, såg ljoset, men høyrde ikkje målet av den som tala til meg.

¹⁰Kva skal eg gjera, Herre? spurde eg. Og Herren svara: Reis deg upp og gakk til Damaskus! Der skal dei tala til deg um alt som er sett deg fyre å gjera.

¹¹Eg kunde ikkje sjå, so sterk hadde glima av ljoset vore; men dei som var med meg, tok meg i handi og leidde meg, og soleis kom eg til Damaskus.

¹²Ananias, ein gudleg mann, som heldt seg etter lovi og hadde godt lov av alle jødane som budde der,

¹³kom til meg og stod framfyre meg og sa: Saul, bror, sjå upp! Og i same stundi fekk eg att syni og såg upp på han.

¹⁴Då sa Ananias: Han som er Gud åt federne våre, hev kåra deg ut til å kjenna hans vilje og sjå den rettferdige og høyra røysti frå hans munn;

¹⁵for du skal vera han eit vitne for alle menneske um det du hev set og høyrt.

¹⁶Og no, kvi tøvrar du? Kom og lat deg døypa og två rein for syndene dine, medan du kallar på hans namn!

¹⁷Sidan, då eg var komen attende til Jerusalem og bad i templet, bar det so til at det kom ei burtrykning på meg,

¹⁸og eg såg han, og høyrde han sa til meg: Skunda deg! Far snøgt burt frå Jerusalem! For dei kjem ikkje til å taka imot ditt vitnemål um meg.

¹⁹Herre, svara eg, dei veit sjølve at eg sette dei som trudde på deg, i fengsel og hudflengde dei kring i synagogone,

²⁰og då blodet åt Stefanus, vitnet ditt, rann, stod eg og innmed og lika det vel og tok vare på klædi åt dei som slo han i hel.

²¹Då sa han til meg: Tak i veg! Eg vil senda deg til heidningfolk langt burte.

²²So langt lydde dei på han; men då dei høyrde det ordet, sette dei i eit skrik og ropa: Burt med han! Slik ein skulde ikkje hava lov til å leva på jordi!

²³Og dei hua og reiv av seg klædi og føykte dust upp i veret.

²⁴Då let hovdingen Paulus førast inn i borgi, og sa til folki sine at dei skulde forhøyra han med svepeslag, so han kunde få vita kvi dei ropa so imot han.

²⁵Men då dei la han til rettes for svepa, sa han til hovudsmannen, som stod innmed: Hev de lov til å hudflengja ein Roma-borgar, og det forutan lov og dom?

²⁶Då hovudsmannen høyrde det, gjekk han til hovdingen og sa frå um det. Kva tenkjer du på? sa han; denne mannen er ein Roma-borgar.

²⁷Då kom hovdingen hit til Paulus og sa til han: Seg meg, er du Roma-borgar? - Ja, svara han.

²⁸Eg hev gjeve ut ein stor sum for å få den borgarretten, sa hovdingen. Eg er fødd med han diheller, sa Paulus.

²⁹Dei som skulde forhøyra han, gjekk då med ein gong ut ifrå han, og hovdingen vart og redd då han fekk vita at han var Roma-borgar, og av di han hadde bunde han.

³⁰Men han vilde hava full greida på kva det var jødane klaga han for; difor løyste han han dagen etter or bandi, og sa øvsteprestane og heile rådet til å koma i hop. So henta han Paulus ned og førde han fram for dei.