Read nynorsk 1938 Apostelgjerningane 24 Bible Online

Apostelgjerningane 24 - nynorsk 1938 bible

Apostelgjerningane 24

¹Fem dagar etter kom Ananias, øvstepresten, dit ned med nokre av styresmennene og ein sakførar som heitte Tertullus, og dei bar fram for landshovdingen klagemålet mot Paulus.

²Han vart henta, og Tertullus tok til å lesa upp klaga.

³Me veit deg stor takk, gjævaste Feliks, sa han, for di me ved di hjelp fær leva i god fred, og dette folket ved di umsut i alle måtar og på alle stader fær njota umbøter i sine kår!

⁴Men eg må ikkje hefta deg for lenge! Difor bed eg at du med den mildskap du er kjend for, vil høyra på eit stutt innlegg frå oss:

⁵Me hev kome etter at denne mannen er ein rein pest; han vekkjer uro millom alle jødar i heile verdi og er ein av dei fremste førarane for nasarear-flokken.

⁶Han freista jamvel å vanhelga templet; då greip me han og vilde døma han etter lovi vår.

⁷Men Lysias, hovdingen, kom og tok han med makt og vald ut or hendene våre og førde han burt;

⁸og til dei som klaga på han, sa han at dei skulde ganga til deg. No kann du sjølv forhøyra han, so fær du nok greida på alt det me klagar han for.

⁹So tala sakføraren, og jødane sanna med og sa at so var det.

¹⁰Landshovdingen gjorde eit teikn til Paulus at han kunde få tala. Då tok han soleis til ords: Etter di eg veit at du hev vore domar for dette folket i mange år, fører eg verjemålet mitt med fritt mod.

¹¹For du kann lett få greida på at det ikkje er meir enn tolv dagar sidan eg for upp til Jerusalem og vilde tilbeda.

¹²Og ingen hev set meg tala med nokon eller eggja folk til upplaup korkje i templet eller i synagogone eller nokon annan stad i byen.

¹³Ikkje heller kann dei prova for deg det dei no klagar meg for.

¹⁴Men det sannar eg for deg at eg etter den Guds veg som dei kallar ei sekt-læra, tener min fedre-Gud soleis at eg trur alt som er skrive i lovi og hjå profetane,

¹⁵og hev den voni til Gud, ei von som dei og hyser, at både rettferdige og urettferdige ein gong skal standa upp att or gravi.

¹⁶Difor legg eg og sjølv vinn på allstødt å hava eit uskadt samvit for Gud og menneske.

¹⁷Då mange år var lidne, kom eg hit og skulde føra sælebotsgåvor til folket mitt og bera fram offer.

¹⁸Då var det dei fekk sjå meg i templet, etter eg hadde helga meg; eg samla ikkje folk kring meg eller gjorde noko uppstyr. Dei som vart var meg der, var nokre jødar frå Asia,

¹⁹og dei skulde no hava møtt fram for deg og klaga, i fall dei hadde noko å bera på meg.

²⁰Eller og skulde desse mennene her sjølve segja frå kva det var for urett dei fann hjå meg den gongen eg stod framfor rådet -

²¹utan det skulde vera for det eine ordet som eg ropa ut då eg stod der ibland dei: Det er for voni um at dei daude skal standa upp att, eg stend for retten hjå dykk i dag!

²²Feliks visste vel korleis det hadde seg med Guds veg; difor sette han ut saki og sa: Når Lysias, herhovdingen, kjem her ned, skal eg granska saki dykkar.

²³Til hovudsmannen sa han at Paulus skulde haldast i varveitsla, men få slik lette som høva kunde, og at ingen av hans eigne måtte hindrast frå å vera han til hjelp.

²⁴Då det leid fram nokre dagar, kom Feliks med Drusilla, kona si, som var jødisk kvinna. Han sende bod etter Paulus og lydde på han medan han tala um trui på Kristus.

²⁵Men då han tala um rettferd og fråhald og um domen som skal koma, vart Feliks redd og sa: Far vel for denne gongen! Når eg fær betre stunder, skal eg kalla deg hit att.

²⁶Han gjorde seg og von um å få pengar av Paulus; difor sende han jamleg bod på han og tala med han.

²⁷Då tvo år var lidne, fekk Feliks til ettermann Porcius Festus; men av di han gjerne vilde vinna seg takk av jødane, let han Paulus etter seg bunden.