Read nynorsk 1938 Paulus' brev til romarane 11 Bible Online

Paulus' brev til romarane 11 - nynorsk 1938 bible

Paulus' brev til romarane 11

¹So spør eg no: Hev då Gud støytt frå seg folket sitt? Nei, langt ifrå! Eg er då og ein israelit, av Abrahams ætt, av Benjamins ættgrein.

²Gud hev ikkje støytt frå seg folket sitt, som han kjende fyreåt. Eller veit de ikkje kva Skrifti segjer i soga um Elias, korleis han stig fram for Gud med klagemål mot Israel:

³Herre, profetane dine drap dei, altari dine reiv dei ned, og eg vart att åleine, og dei stend meg etter livet.

⁴Men kva segjer Guds svar til han? Eg hev leivt meg sju tusund mann som ikkje hev bøygt kne for Ba'al.

⁵Soleis hev det då og i den tid som no er, vorte att ein leivning, som Gud i sin nåde hev valt ut.

⁶Men er det av nåde, so er det ikkje lenger på grunn av gjerningar, elles vert nåden ikkje nåde lenger.

⁷Kva so? Det som Israel trår etter, det hev det ikkje nått; men dei utvalde hev nått det, dei hine hev vorte forherda,

⁸som skrive stend: Gud gav dei ei dauvskapsånd, augo som ikkje ser, og øyro som ikkje høyrer, og so hev det vore til denne dag.

⁹Og David segjer: Lat bordet deira verta ei snara og ei gildra, ei fella og ei attergjeld for dei!

¹⁰Lat augo deira dimmast, so dei ikkje ser, og bøyg allstøtt ryggen deira!

¹¹So spør eg då: Hev dei då snåva for di at dei skulde falla? Nei, langt ifrå! men ved deira fall er frelsa komi til heidningane, so det skal vekkja åbryskap hjå dei.

¹²Og er deira fall ein rikdom for verdi, og deira tap ein rikdom for heidningar, kor mykje meir då fullnaden deira!

¹³For til dykk talar eg, de heidningar! So sant som eg er apostel for heidningane, prisar eg embetet mitt,

¹⁴um eg berre kunde få vekt åbryskap hjå dei som er mitt eige kjøt og blod, og få frelst nokre av dei.

¹⁵For hev verdi vorte forlikt med Gud med di dei vart vanda, kva anna kann det då verta enn liv av daude, når dei vert mottekne?

¹⁶Men er fyrstegrøda heilag, so er deigen det og, og er roti heilag, so er greinene det og.

¹⁷Um no like vel sume av greinene vart avbrotne, og du som var ein vill oljekvist, vart innpota millom dei og fekk eiga med i roti og feita åt oljetreet,

¹⁸so skal du ikkje briska deg mot greinene! men briskar du deg, so er det då ikkje du som ber roti, men roti som ber deg.

¹⁹So vil du vel segja: Greinene vart avbrotne for di at eg skulde verta innpota.

²⁰Ja vel! for si vantru skuld vart dei avbrotne, men du stend for di tru skuld; ovmoda deg ikkje, men ottast!

²¹For sparde ikkje Gud dei naturlege greinene, so sparer han ikkje deg heller.

²²Sjå då kor god Gud er, og kor streng! - streng imot dei som er falne, men god imot deg, so sant du held deg til godleiken hans; elles vert du og avhoggen.

²³Men hine skal og verta innpota, so sant dei ikkje held fram i vantrui si; for Gud hev makt til å pota dei inn att.

²⁴For vart du avhoggen av det oljetreet som er vilt av naturi, og imot naturi innpota i eit godt oljetre, kor mykje heller må då ikkje desse, som av naturi høyrer til der, verta innpota i sitt eige oljetre!

²⁵For eg vil ikkje, brør, at de skal vera uvitande um den løyndomen - so de ikkje skal tykkjast dykk sjølve kloke - at forherding hev kome yver ein lut av Israel, til dess fullnaden av heidningane er innkomen,

²⁶og soleis skal heile Israel verta frelst, som skrive stend: Frå Sion skal frelsaren koma, han skal rydja gudløysa burt frå Jakob,

²⁷og når eg tek burt syndene deira, so er det pakti mi med dei.

²⁸Tenkjer me på evangeliet, so er dei fiendar for dykkar skuld, men tenkjer me på utveljingi, so er dei elska for federne skuld;

²⁹for Gud angrar ikkje på nådegåvone sine og kallet sitt.

³⁰For liksom de fyrr var ulydige mot Gud, men no hev fenge miskunn ved deira ulydnad,

³¹soleis hev dei og no vore ulydige, for at dei og skal få miskunn ved den miskunn som de hev fenge;

³²for Gud hev gjeve dei alle yver til ulydnad for at han kunde miskunna dei alle.

³³Å, for eit djup av rikdom og visdom og kunnskap hjå Gud! Kor uransakelege domane hans er, og kor urekkjande vegane hans!

³⁴For kven kjende Herrens hug? eller kven var rådgjevaren hans?

³⁵Eller kven gav honom noko fyrst, so han skulde få lika for det?

³⁶For av han og ved han og til han er alle ting. Han skal hava æra i all æva! Amen.