Read nynorsk 1938 Paulus' fyrste brev til korintarane 1 Bible Online

Paulus' fyrste brev til korintarane 1 - nynorsk 1938 bible

Paulus' fyrste brev til korintarane 1

¹Paulus, ved Guds vilje kalla til Kristi Jesu apostel, og broderen Sostenes

²- til Guds kyrkjelyd som er i Korint, dei som er helga i Kristus Jesus, som er kalla, heilage, med alle dei som på kvar stad kallar på vår Herre Jesu Kristi namn, både deira og vår.

³Nåde vere med dykk og fred frå Gud vår Fader og Herren Jesus Kristus!

⁴Eg takkar alltid min Gud for dykk, for den Guds nåde som er dykk gjeven i Kristus Jesus,

⁵at de i han er gjorde rike på alt, på all læra og all kunnskap,

⁶etter di Kristi vitnemål hev vorte rotfest hjå dykk,

⁷so at det ikkje vantar dykk på nokor nådegåva medan de ventar på vår Herre Jesu Kristi openberring.

⁸Han skal og styrkja dykk til enden, so de må vera ulastande på vår Herre Jesu Kristi dag.

⁹Gud er trufast, han som de vart kalla ved til samfund med hans Son, Jesus Kristus, vår Herre.

¹⁰Men eg legg dykk på hjarta, brør, ved vår Herre Jesu Kristi namn at de alle må vera samde i dykkar tale, og at de ikkje må skilja dykk i flokkar, men vera fullt sameina i same hugen og i same tanken.

¹¹For av huslyden hennar Kloe er det fortalt meg um dykk, mine brør, at det er kivsmål millom dykk.

¹²Det er det eg meiner, at kvar av dykk segjer: Eg held meg til Paulus; eg til Apollos; eg til Kefas; eg til Kristus.

¹³Er Kristus sundskift? Var det Paulus som vart krossfest for dykk? Eller var det til Paulus' namn de vart døypte?

¹⁴Eg takkar Gud at eg ikkje hev døypt nokon av dykk utan Krispus og Gajus,

¹⁵so ikkje nokon skal segja at de vart døypte til mitt namn.

¹⁶Men det er sant, eg døypte og huslyden åt Stefanas; elles veit eg ikkje at eg hev døypt nokon annan.

¹⁷For Kristus sende meg ikkje ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, ikkje med vise ord, so Kristi kross ikkje skulde missa si kraft.

¹⁸For ordet um krossen er vel dårskap for dei som vert fortapte, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft.

¹⁹For det stend skrive: Eg vil tyna visdomen hjå dei vise og spilla vitet hjå dei vituge.

²⁰Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verdi? Hev ikkje Gud gjort visdomen i verdi til dårskap?

²¹Jau, etter di verdi ved sin visdom ikkje kjende Gud i Guds visdom, so var det Guds vilje ved dårskapen i denne forkynningi å frelsa dei som trur.

²²For jødane krev teikn, og grekarane søkjer visdom,

²³men me forkynner Kristus krossfest, som er ei avstyggjing for jødar og ein dårskap for grekarar,

²⁴men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, forkynner me Kristus, Guds kraft og Guds visdom.

²⁵For Guds dårskap er visare enn menneski, og Guds vanmakt er sterkare menneski.

²⁶For sjå på dykkar kall, brør: det var ikkje mange vise etter kjøtet som vart kalla, ikkje mange mektige, ikkje mange høgætta;

²⁷men det som er dårleg i verdi, det valde Gud seg ut, so han kunde gjera dei vise til skammar, og det som er veikt i verdi, det valde Gud seg ut, so han kunde gjera det sterke til skammar;

²⁸og det som er lågt i verdi og vanvyrdt, det valde Gud seg ut, det som ingen ting er, so han kunde gjera det til inkjes som er noko,

²⁹so ikkje noko kjøt skal rosa seg for Gud.

³⁰Men hans verk er det at de er i Kristus Jesus, som for oss hev vorte visdom frå Gud og rettferd og helging og utløysing,

³¹so at, som skrive stend: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.