Read nynorsk 1938 Paulus' andre brev til korintarane 4 Bible Online

Paulus' andre brev til korintarane 4 - nynorsk 1938 bible

Paulus' andre brev til korintarane 4

¹Difor, då me hev denne tenesta, etter som me hev fenge miskunn, so misser me ikkje modet,

²men me hev avsagt alle skamlege løynvegar og gjeng ikkje fram med svikråd eller forfalskar Guds ord, men ved å kunngjera sanningi steller me oss fram for alle manns samvit for Guds åsyn.

³Er då enn vårt evangelium dult, so er det dult millom dei som vert fortapte;

⁴for denne verdsens gud hev blinda hugen åt dei vantruande, so ljoset frå evangeliet um Kristi herlegdom, han som er Guds bilete, ikkje skal skina for dei.

⁵For me forkynner ikkje oss sjølve, me forkynner Kristus Jesus som Herre, men oss som dykkar tenarar for Jesu skuld.

⁶For Gud, som sa at ljos skulde skina fram or myrkret, han er den som og let det skina i våre hjarto, so kunnskapen um Guds herlegdom i Jesu Kristi åsyn skulde lysa fram frå oss.

⁷Men me hev denne skatten i leirkjerald, so den rike krafti skal vera av Gud og ikkje av oss,

⁸med di me stødt er i trengsla, men ikkje i stengsla, tvilande, men ikkje mistvilande,

⁹forfylgde, men ikkje uppgjevne, nedslegne, men ikkje tynte -

¹⁰alltid berande Jesu daude med oss i lekamen, so og Jesu liv må verta openberra i vår lekam.

¹¹For endå medan me lever, vert me allstødt yvergjevne til dauden for Jesu skuld, so og Jesu liv må verta openberra i vårt døyelege kjøt.

¹²Soleis er då dauden verksam i oss, men livet i dykk.

¹³Men etter di me hev den same Ande med trui - etter det som stend skrive: Eg trudde, difor tala eg - so trur me og, difor talar me og,

¹⁴for me veit at han som vekte upp Herren Jesus, skal og vekkja oss upp med Jesus og stella oss fram saman med dykk.

¹⁵For det hender alt for dykkar skuld, so nåden kann nå til so mange fleire og verka rikleg takk til Guds æra.

¹⁶Difor misser me ikkje modet, men um og vårt ytre menneske gjeng til grunns, so vert då det indre uppnya dag etter dag.

¹⁷For vår trengsla, som er kortvarande og lett, verkar for oss ei æveleg nøgd av herlegdom i yvermål på yvermål,

¹⁸med di me ikkje fester oss ved det synlege, men ved det usynlege; for det synlege er timeleg, men det usynlege æveleg.