Read nynorsk 1938 Paulus' brev til galatarane 4 Bible Online

Paulus' brev til galatarane 4 - nynorsk 1938 bible

Paulus' brev til galatarane 4

¹Men eg segjer: So lenge ervingen er barn, er det ingen skilnad på han og trælen, endå han er herre yver alt saman;

²men han er under formyndarar og hushaldarar til den tidi faren fyreåt hev fastsett.

³Soleis var me og, so lenge me var born, trælbundne under barnelærdomen åt verdi.

⁴Men då tidi var fullkomi, sende Gud Son sin, fødd av ei kvinna, fødd under lovi,

⁵so han skulde kjøpa dei frie som var under lovi, so me skulde få barneretten.

⁶Og av di de er søner, hev Gud sendt inn i hjarto våre sin Sons Ande, som ropar: Abba, Fader!

⁷So er du då ikkje lenger træl, men son; men er du son, so er du og erving, ved Gud.

⁸Men den tid de ikkje kjende Gud, træla de under dei gudar som i røyndi ikkje er gudar;

⁹men no, då de kjenner Gud og - det som meir er - er kjende av Gud, kor kann de då venda attende til den veike og fatige barnelærdomen? Vil de atter på nyo træla under han?

¹⁰De tek vare på dagar og månader og tider og år;

¹¹eg ottast for dykk at eg kann henda hev gjort meg møda med dykk til fåfengs.

¹²Vert liksom eg! for eg er liksom de. Brør! eg bed dykk. De hev ingen urett gjort meg;

¹³men de veit at det var på grunn av ei vanhelsa i kjøtet at eg fyrste gongen kom til å forkynna dykk evangeliet,

¹⁴og endå mitt kjøt kunde freista dykk til det, vanvyrde de meg ikkje og stygdest ikkje ved meg. De fagna meg som ein Guds engel, ja, som Kristus Jesus.

¹⁵Kor de prisa dykk sæle den gongen! for det vitnar eg um dykk at um det hadde vore mogeleg, so hadde de rive ut augo dykkar og gjeve meg.

¹⁶So hev eg då vorte dykkar fiende ved å segja dykk sanningi!

¹⁷Dei legg seg etter dykk med ein ihuge som ikkje er god; men dei vil stengja dykk ute, so de skal vera ihuga for dei.

¹⁸Men det er godt og vera ihuga for det gode alltid, og ikkje berre når eg er hjå dykk.

¹⁹Mine born, som eg atter føder med sår verk, til dess Kristus fær skapnad i dykk!

²⁰Eg skulde ynskja eg var hjå dykk no og kunde bringa mi røyst; for eg er rådvill med dykk.

²¹Seg meg, de som vil vera under lovi: Høyrer de ikkje lovi?

²²For det stend skrive at Abraham hadde tvo søner, ein med trælkvinna og ein med den frie kvinna;

²³men son åt trælkvinna er fødd etter kjøtet, son åt den frie kvinna derimot etter lovnaden.

²⁴I dette ligg det ei djupare meining under; for desse kvinnone er tvo pakter: den eine frå Sinaifjellet, og ho føder til trældom; dette er Hagar.

²⁵For Hagar er Sinaifjellet i Arabia, og svarar til det Jerusalem som no er; for det er i trældom med borni sine.

²⁶Men det Jerusalem som er der uppe, er fritt, og det er mor vår;

²⁷For det stend skrive: Ver glad du barnlause, du som ikkje føder! set i og ropa, du som ikkje hev rider! for den einslege kvinna hev fleire born enn ho som hev mannen.

²⁸Men me, brør, er born etter lovnaden, liksom Isak.

²⁹Men liksom den gongen han som var fødd etter kjøtet, forfylgde han som var fødd etter Anden, soleis er det no og.

³⁰Men kva segjer Skrifti? Driv ut trælkvinna og son hennar! for son åt trælkvinna skal slett ikkje taka arv med son åt den frie kvinna.

³¹So er me då, brør, ikkje born åt trælkvinna, men åt den frie kvinna.