Read nynorsk 1938 Paulus' brev til efesarane 4 Bible Online

Paulus' brev til efesarane 4 - nynorsk 1938 bible

Paulus' brev til efesarane 4

¹So legg eg dykk då på hjarta, eg som er ein fange i Herren, at de må ferdast so som verdigt er for det kallet som de vart kalla med,

²med all audmykt og spaklynde, med langmod, so de toler kvarandre i kjærleik

³og legg vinn på å halda Andens einskap i fredens samband:

⁴EIN lekam og EIN Ande, liksom de og er kalla med EI von i dykkar kall,

⁵ein Herre, ei tru, ein dåp,

⁶ein Gud og Fader til alle, han som er yver alle og gjenom alle og i alle.

⁷Men kvar og ein av oss er nåden gjeven etter det målet som Kristi gåva vert tilmælt med.

⁸Difor segjer Skrifti: Han for upp i det høge og førde burt fangar; han gav menneski gåvor.

⁹Men det at han for upp, kva er det utan at han og fyrst for ned til lægdene på jordi?

¹⁰Han som for ned, han er den same som for upp yver alle himlar, for at han skulde fylla alt.

¹¹Og det er han som gav oss sume til apostlar, sume til profetar, sume til evangelistar, sume til hyrdingar og lærarar,

¹²so dei heilage kunde verta fullt tilbudde til å gjera tenesta, til uppbyggjing av Kristi lekam,

¹³til dess me alle saman når fram til einskap i trui på Guds Son og i kjennskap til han, til mogen manndom, til aldersmålet for Kristi fylla,

¹⁴so me ikkje lenger skal vera umyndige og lata oss kasta og driva um av kvar lærdoms vind ved meinspel av menneski, ved sløgd i kunster av villfaringi,

¹⁵men at me, true mot sanningi i kjærleik, i alle måtar skal veksa upp til han som er hovudet, Kristus,

¹⁶han som verkar at heile lekamen vert samanknytt og samanfest ved kvart band som han gjev, og veks sin vokster som lekam til si uppbyggjing i kjærleik, alt etter den verksemd som er tilmælt kvar lem.

¹⁷Dette segjer eg då og vitnar i Herren at de ikkje lenger må ferdast som heidningane ferdast i sin hugs fåfengd,

¹⁸formyrkte i sin tanke, framande vortne for Guds liv ved den vankunna som er i dei for deira forherda hjarto skuld,

¹⁹med di dei hev vorte tykkjelause og hev gjeve seg i ulivnad, so dei driv med all ureinskap saman med havesykja.

²⁰Men de hev ikkje lært å kjenna Kristus soleis,

²¹um de elles hev høyrt um han og er upplærde i han, so som sanning er i Jesus:

²²at de etter dykkar fyrre livsferd skal leggja av det gamle mennesket, som vert tynt ved dei dårande lyster,

²³men verta uppnya i dykkar hugs ånd

²⁴og iklæda dykk det nye mennesket, som er skapt etter Gud med den rettferd og heilagdom som sanningi verkar.

²⁵Legg difor av lygni og tala sanning, kvar med sin næste, av di me er kvarannans lemer.

²⁶Vert de vreide, so synda ikkje! Lat ikkje soli ganga ned yver dykkar harm,

²⁷og gjev ikkje djevelen rom!

²⁸Den som stal, stele ikkje lenger, men arbeide heller og gjere noko godt med hendene sine, so han kann hava noko å gjeva til dei trengande.

²⁹Ingen roten tale koma ut or dykkar munn, men slik tale som er god til naudsynleg uppbyggjing, so det må vera til gagn for dei som høyrer på;

³⁰og gjer ikkje Guds Heilage Ande sorg, han som de hev fenge til innsigle til utløysingsdagen!

³¹All illska og villska og vreide og skriking og spotting vere langt ifrå dykk, liksom all vondskap!

³²Men ver gode mot kvarandre, miskunnsame, so de tilgjev kvarandre, liksom og Gud hev tilgjeve dykk i Kristus!