Read nynorsk 1938 Josva 8 Bible Online

Josva 8 - nynorsk 1938 bible

Josva 8

¹So sa Herren til Josva: Ottast ikkje og ver ikkje redd! Tak med deg alt stridsfolket, og gjer deg reidug og far upp mot Ai! Sjå, eg hev gjeve Ai-kongen i dine hender, og folket og byen og landet hans,

²og du skal fara like eins med Ai og kongen der som du for med Jeriko og den kongen; men herfanget og bufeet, det kann de eigna til dykk. Lat nokre av folki dine leggja seg i løynlega på vestsida av byen!

³Då gjorde Josva seg reidug til å fara upp mot Ai med heile heren. Han valde ut tretti tusund mann, djerve stridsmenner; dei sende han av stad um natti

⁴og sa til dei: Høyr her: no skal de leggja dykk i løynlega på vestsida av byen, ikkje svært langt ifrå han, og halda dykk reiduge alle saman.

⁵Men eg og alt folket som er med meg, me vil ganga tett innåt byen, og når dei fer ut imot oss som dei gjorde fyrre gongen, so skal me låst røma for dei.

⁶Då kjem dei til å setja etter oss, til me hev fenge lokka dei burt ifrå byen; for dei tenkjer med seg: Dei rømer for oss no liksom fyrre gongen. Men medan me rømer,

⁷skal de koma fram or løynlega og taka byen; for no vil Herren dykkar Gud gjeva han i hendene dykkar.

⁸Og når de hev teke byen, skal de setja eld på han; de skal gjera etter Herrens ord. No hev de høyrt kva det er de skal gjera.

⁹So sende Josva dei i veg, og dei gjekk av og fann seg ein løynstad, og der la dei seg til; det var millom Betel og Ai, vestanfor Ai. Men sjølv var Josva hjå folket den natti.

¹⁰Morgonen etter reis Josva tidleg upp og mynstra heren og for so saman med styresmennene i Israel fyre heren upp til Ai;

¹¹og alt stridsfolket som var med han, tok i vegen og gjekk fram til dei kom midt for Ai; der lægra dei seg, nordanfor byen, so dalen var millom den og dei.

¹²So tok Josva um lag fem tusund mann og la dei i løynlega millom Betel og Ai, vestanfor Ai.

¹³Og då dei hadde fylkt heren, både den som lægra nordanfor byen, og den flokken som låg i løynlega vestanfor byen, for Josva same natti midt ned i dalen.

¹⁴Då kongen i Ai såg det, skunda han seg ut tidleg um morgonen, både han og bymennene, alt herfolket hans, og vilde møta israelitane og stridast med dei på den staden dei hadde avtala, framanfor moen; men han visste ikkje at det låg so mykje folk og lurde på han vestanfor byen.

¹⁵Og Josva og heile Israel lest tapa for dei og rømde burtimot øydemarki.

¹⁶Då vart alt folket i byen utbode til å setja etter dei, og medan dei sette etter Josva, kom dei lenger og lenger burt ifrå byen;

¹⁷det fanst ikkje ein mann, korkje i Ai eller Betel, utan han drog ut etter israelitane; dei let byen liggja open etter seg og elte Israel.

¹⁸Då sa Herren til Josva: Rett spjotet som du held i handi, ut imot Ai! For eg vil gjeva byen i dine hender! So rette Josva spjotet sitt ut imot byen.

¹⁹Og med same han rette ut handi, sprang dei fram dei som låg løynde, og for inn i byen og tok han, og dei sette eld på han det snøggaste dei vann.

²⁰Best som no Ai-mennene snudde seg og skoda attende, vart dei vare røyken som steig til vers ifrå byen; då såg dei seg ingi råd til å koma undan, korkje til ei sida eller onnor, av di den heren som hadde rømt åt øydemarki, den vende seg no um imot fienden.

²¹For då Josva og israelitane såg at dei frå løynlega hadde teke byen, og såg røyken stiga upp, då snudde dei um og tok på Ai-mennene;

²²og dei hine for til møtes med dei frå byen, so Ai-mennene kom midt imillom Israelitane og fekk dei kring seg på alle sidor. Soleis vart dei nedhogne til siste mann; ingen vart att eller slapp undan,

²³so nær som kongen; honom tok dei levande og førde han til Josva.

²⁴Då Israel hadde gjort det av med alle dei Ai-buane som hadde sett etter dei ut i øydemarki, og fiendane alle som ein var falne for sverdet, so vende heile Israel att til Ai og hogg ned alle som var der.

²⁵Den dagen fall det i alt tolv tusund menner og kvinnor, alt folket som åtte heime i Ai.

²⁶Josva tok ikkje til seg att handi som han heldt spjotet i, fyrr han hadde bannstøytt alle Ai-buane.

²⁷Men bufeet og herfanget som Israelitane tok der i byen, eigna dei til seg, etter det som Herren hadde sagt til Josva.

²⁸Josva brende upp byen og gjorde han for alle tider til ein grushaug og ein øydestad, so som han hev vore til denne dag.

²⁹Kongen der hengde han upp på eit tre, og der vart han hangande til kvelds; men då soli gladde, let han dei taka liket ned frå treet; so kasta dei det der, utfor byporten, og hauga i hop ei stor steinrøys yver det; den hev lege der alt til denne dag.

³⁰Den gongen bygde Josva eit altar for Herren, Israels Gud, på Ebalfjellet,

³¹soleis som Moses, Herrens tenar, hadde sagt Israels-borni fyre, etter det som stend skrive i lovboki åt Moses, eit altar av heile steinar, som det ikkje hadde vore bruka jarn på; der ofra dei brennoffer til Herren og slakta takkoffer.

³²Og på steinane sette han ei avskrift av den lovi som Moses hadde skrive for augo åt Israels-borni.

³³Og heile Israel, både sjølve folket og dei framande, med styresmennene og tilsynsmennene og domarane sine, stod på båe sidor av paktkista, midt imot Levi-prestane som bar Herrens kista, den eine helvti uppunder Garisimfjellet og den andre helvti uppunder Ebalfjellet, soleis som Moses, Herrens tenar, hadde sagt at det skulde vera når Israels-folket fekk velsigningi.

³⁴So las han upp alle ordi i lovi, både velsigningi og forbanningi, heiltupp soleis som det stend skrive i lovboki.

³⁵Det fanst ikkje eit ord av alt det Moses hadde sagt fyre, utan Josva las det upp for heile Israels-lyden med både kvinnor og born, og for dei framande som fylgdest med dei.