Read nynorsk 1938 Josva 9 Bible Online

Josva 9 - nynorsk 1938 bible

Josva 9

¹Då dei fekk spurt dette alle kongane som budde vestanfor Jordan, i fjellbygdene og på flatlandet og langsetter heile havstrandi til midt for Libanon - hetitane og amoritane og kana'anitane og ferisitane og hevitane og jebusitane -

²so slo dei seg i hop alle som ein mann og vilde strida mot Josva og Israel.

³Gibeon-buane fekk og høyra kva Josva hadde gjort med Jeriko og Ai.

⁴Då fann dei på ei sløg råd: Dei tok ut på ei ferd og lest vera sendemenner; det dei førde med seg på asni sine, hadde dei i gamle sekker og gamle vinhitar, som var sprukne og bøtte.

⁵Dei hadde gamle, lappa skor på føtene og gjekk med slitne klæde; og alt nistebrødet deira var turt og smuldra.

⁶Soleis kom dei til Josva i lægret attmed Gilgal og sa til han og Israels-mennene: Me kjem frå eit land som ligg langt burte. Vil de ikkje gjera samband med oss?

⁷Men Israels-mennene sa til hevitane: De bur vel helst her tett innmed oss; korleis kann me då gjera samband med dykk?

⁸Då sa dei til Josva: Me vil vera tenarane dine. Josva spurde: Kven er de, og kvar kjem de frå?

⁹Dei svara: Tenarane dine er komne langt, langt burtantil frå eit anna land for det ordet skuld som gjeng um Herren din Gud; for då me høyrde gjete han og fekk spurt alt det han hadde gjort i Egyptarland,

¹⁰og alt det han hadde gjort med båe amoritarkongane austanfor Jordan, Sihon, kongen i Hesbon, og Og, Basan-kongen, som budde i Astarot,

¹¹då sa styresmennene våre og heile landslyden til oss: Nista dykk ut og far til møtes med dei og seg til dei: Me vil vera tenarane dykkar; vil de ikkje gjera samband med oss?

¹²Her ser de brødet vårt; det var varmt då me tok det med oss heimantil den dagen me for i veg og vilde finna dykk; men sjå no kor turt og smuldra det er!

¹³Og her ser de vinhitane; då me fyllte dei, var dei nye; men no er dei sundsprukne! Og her ser de klædi og skorne våre; dei hev vorte utslitne på denne endelause ferdi.

¹⁴Då tok Israels-mennene og smaka på nista deira, men spurde ikkje Herren til råds.

¹⁵Og Josva gjorde fred og samband med dei og lova dei livet, og hovdingane yver lyden gjorde eiden på det same.

¹⁶Men tri dagar etter dei hadde gjort samband med Gibeon-folket, fekk dei vita at dei åtte heime i grannelaget og budde tett innmed dei.

¹⁷For då Israels-borni tok ut att, kom dei tridje dagen til byane deira; det var Gibeon og Hakkefira og Be'erot og Kirjat-Jearim.

¹⁸Men dei slo ikkje folket der i hel, av di hovdingane hadde svore dei trygd ved Herren, Israels Gud. Då mukka heile lyden mot hovdingane.

¹⁹Men hovdingane tala til lyden og sa: Me hev svore dette folket trygd ved Herren, Israels Gud, og no kann me ikkje leggja hand på dei.

²⁰Høyr no kva me vil gjera med dei: Me vil spara livet deira og ikkje brjota den eiden me svor dei; for då kallar me Guds vreide ned yver oss.

²¹Dei lyt få leva, sa hovdingane, men dei skal vera vedhoggarar og vassberarar for heile lyden. Og det vart som hovdingane sa.

²²Og Josva kalla Gibeon-buane fyre seg og sa til dei: Kvi narra de oss og sa at de åtte heime langt burte, og so bur de tett innmed oss!

²³No skal de vera forbanna! Ingen av dykk skal få sleppa utor trældomen; de skal allstødt hogga ved og bera vatn til huset åt min Gud.

²⁴Då svara dei Josva so: Det vart sagt tenarane dine for visst at Herren din Gud hadde lova Moses, tenaren sin, å gjeva dykk heile landet og rydja ut for dykk alle som budde der; då vart me so redde for livet vårt; difor gjorde me dette.

²⁵Men no er me i dine hender; far åt med oss som du tykkjer det er godt og rett!

²⁶Då gjorde han det so med dei; han berga dei for Israels-borni, so dei ikkje vart drepne; /[8]

²⁷men samstundes sette han dei til å hogga ved og bera vatn for lyden og til altaret, på den staden Herren vilde velja seg ut, og det hev dei gjort alt til denne dag.