Read nynorsk 1938 Jakobs brev 1 Bible Online

Jakobs brev 1 - nynorsk 1938 bible

Jakobs brev 1

¹Jakob, Guds og Herren Jesu Kristi tenar, helsar dei tolv ættene som lever i framande land.

²Haldt det for berre gleda, mine brør, når de kjem ut i ymse freistingar,

³etter di de veit at prøvingi av trui dykkar verkar tolmod;

⁴men tolmodet må føra til fullkome verk, so de kann vera fullkomne og heile og ikkje vanta noko.

⁵Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjeve alle viljugt og utan vondord, og han skal få.

⁶Men han må beda i tru og ikkje tvilande; for den som tvilar, er liksom havbåra som vert drivi ikring og kasta hit og dit av vinden.

⁷For ikkje må det mennesket tru at han skal få noko av Herren,

⁸slik ein tvihuga mann, ustød på alle sine vegar.

⁹Men den låge broren rose seg av sin høgleik,

¹⁰og den rike av sin lågleik; for han skal kverva burt som blomen på graset;

¹¹Soli gjekk upp med sin hete og gjorde graset turt, og blomen på det fall av, og hans fagre skapnad vart øydelagd; soleis skal og den rike visna på sine vegar.

¹²Sæl er den mannen som held ut i freisting! for når han hev stade ei prøva, skal han få livsens kruna, som Gud hev lova dei som elskar han.

¹³Ingen må segja når han vert freista: Eg vert freista av Gud. For Gud er ikkje freista av det vonde, og sjølv freistar han ingen.

¹⁴Men kvar ein vert freista når han vert lokka av si eigi lyst;

¹⁵Sidan, når lysti vert med barn, føder ho synd; men når syndi er fullmogna, føder ho daude.

¹⁶Far ikkje vilt, mine kjære brør!

¹⁷All god gåva og all fullkomi gåva kjem ovantil, frå Faderen til ljosi, han som det ikkje er umbrøyte ved eller skiftande skugge.

¹⁸Etter sin vilje hev han født oss ved sannings ord, so me skal vera ei fyrstegrøde av hans skapningar.

¹⁹Det veit de, kjære brør! Men kvart menneske vere snar til å høyra, sein til å tala, sein til vreide;

²⁰for ein manns vreide verkar ikkje det som er rett for Gud.

²¹Legg difor av all ureinskap og alt som er att av vondskap, og tak med spaklynde imot ordet som er innplanta i dykk, og som kann frelsa sjelene dykkar.

²²Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det, elles dårar de dykk sjølve!

²³For dersom nokon høyrer ordet og ikkje gjer etter det, då er han lik ein mann som skodar sitt naturlege andlet i ein spegel;

²⁴han skoda seg sjølv og gjekk burt, og gløymde straks korleis han såg ut.

²⁵Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held ved med det, so han ikkje vert ein gløymsam høyrar, men ein som gjer gjerningi, han skal vera sæl i si gjerning.

²⁶Dersom nokon meiner at han er ein gudsdyrkar, og ikkje tøymer tunga si, men dårar sit eige hjarta, hans gudsdyrking er fåfengd.

²⁷Ei rein og usmitta gudsteneste for Gud og Faderen er dette: å sjå til farlause og enkjor i deira trengsla, å halda seg sjølv uflekka av verdi.